Heinz Buschkowsky´s Duitsland 2020: tien miljoen “vluchtelingen”, gettovorming, islamisering

De voormalig burgemeester van Berlin-Neukölln, Heinz Buschkowsky (SPD).

(Door: Stefan Schubert – Vertaling: E.J. Bron)

De voormalige burgemeester van Berlin-Neukölln is een van de laatste politici in Duitsland die duidelijke taal spreekt. Tegen zijn realiteitszin, na 15 jaar burgemeesterschap in het probleemdistrict, hebben de wereldvreemde ideologen in de talkshowcarrousels niets in te brengen. Alleen dit beschermt hem om niet naast zijn partijgenoot Thilo Sarrazin op de mediale brandstapel verbrand te worden.

In een lang interview met “Die Welt” ruimt de pragmaticus op met de holle frasen van de politieke functionarissen. Het “Wir schaffen das” van Angela Merkel noemt hij een “oproep om vol te houden”. Ook voor Merkel´s bewering “dat 70% van de Syriërs weer naar huis gaat” heeft hij alleen maar spot over. “dit is dezelfde verkeerde inschatting als met betrekking tot de gastarbeiders in de jaren-60. Een placebo om het volk rustig te houden.”

Hij verwacht geen daling van de vluchtelingenstromen. Integendeel: door de gezinshereniging en gesteund op EU-prognoses gaat hij van tot tien miljoen “vluchtelingen” tot het jaar 2020 uit. “Dat is een heel zakelijke berekening aan de hand van beschikbare feiten.” Ook over de negatieve uitwassen, omdat de vluchtelingenstroom in Duitsland voor 70% uit alleen reizende mannen bestaat, neemt Buschkowsky geen blad voor de mond. “(…) Een verkeerd woord of een scheve blik volstaat om een knokpartij te veroorzaken. De meerderheid reageert brutaal. Christen worden gepest. Ze mogen niet meer in de keuken, omdat ze daar varkensvlees bereiden. Salafisten komen in de onderkomens en delen levensmiddelen uit – echter alleen maar aan geloofsbroeders.”

De plaatsvindende islamisering bewijst hij aan de hand van voorbeelden. “Conciërges mogen geen lampen vervangen in de sporthal als daar meisjes aan het turnen zijn; leraren mogen geen leverworst op hun brood hebben om geen religieuze gevoelens te kwetsen. De kerstmarkt wordt wintermarkt om de moslims niet te beledigen. In de eerste leesboekjes dragen kleine meisjes een hoofddoek.”

Hij ziet reeds “(…) de strijd om de dominantie in het openbare leven” woeden. Deze strijd om de maatschappelijk dominante cultuur in Duitsland zal volgens Buschkowsky de komende jaren escaleren. “Het aantal moslims zal verdrievoudigen of verviervoudigen. Hun politieke en maatschappelijke gewicht zal dus toenemen. Op zeker moment zullen ze politieke partijen oprichten om hun eigen belangen door te drukken. (…) De roep van de muezzin en islamitische feestdagen zijn al minder belangrijke krijgstonelen.”

Om  te proberen niet complete stadsdelen te laten omkiepen en in No-Go-Areas te veranderen, ondersteunt hij de uiterst omstreden praktijk om asielzoekers decentraal en gemengd onder te brengen. “Dat betekent dat er ook betaalbare woonruimte in burgerlijke woonwijken moet komen. Daar zal men niet altijd blij mee zijn. Ik vrees dat dit zal mislukken. Veel huichelachtige instemming, maar aan het eind staat dan toch weer de gettovorming van de vluchtelingen. Daarvan bestaan overal voorbeelden. Van Zweden tot Engeland, van Kiel-Gaarden tot Dortmund-Noord.”

Hier wil ik meneer Buschkowsky energiek tegenspreken, want door de onderbrenging in burgerlijke woonwijken wordt de hele bevolking gegijzeld voor een catastrofale politiek van zowel politieke als publicistische elites.

Deze raken in vervoering van hun eigen vluchtelingencultus en leven hun morele grootheidswaanzin uit bij de ARD en het ZDF, om daarna met de limousine naar hun villa in de buitenwijk te vertrekken. Deze Gated Communities blijven echter voor 80% van de bevolking onbereikbaar, zodat de midden- en onderklasse alleen de negatieve gevolgen van de illegale massa-immigratie moeten dragen.

Door deze praktijk ontstaat er dan geen groot getto aan de rand van de stad, maar een twaalftal kleinere getto´s over de hele stad verdeeld. Ook in voorheen goed-burgerlijke wijken staat men machteloos tegenover deze willekeur van politieke beleidsbepalers.

Voor de meeste mensen is het kopen van een huis de grootste aanschaf in hun leven, goed doordacht, de meesten zoeken jaren om de geschikte plek te vinden. Infrastructuur, artsen, supermarkten en bakkerijen, de aansluiting op het openbaar vervoer en natuurlijk de prijs van het huis en vooral de buurt.

Zou ik daar willen wonen? Zou ik daar ook nog over tien of twintig jaar willen wonen? Dan wordt er met de bank onderhandeld en de aflossing over een periode van 20 tot 30 jaar overeengekomen. En van de ene dag op de andere ontstaat er in de onmiddellijke nabijheid een containerdorp of een complete woonwijk, bij voorkeur gebouwd voor “vluchtelingen”, zonder lastige bouwvoorschriften, gefinancierd met het eigen belastinggeld. Natuurlijk ontstaat er dan woede en frustratie in het burgerlijke milieu, en wel volkomen terecht.

De Parijse banlieus worden bij discussies vaak als reden van een mislukte integratiepolitiek genoemd. Ieder jaar opnieuw komt het daar tot zware onlusten. Immigranten, criminaliteit, drugshandel en –gebruik beheersen daar het straatbeeld.

Sarkozy wilde als minister van Binnenlandse Zaken deze voorsteden ooit “met de hogedrukspuit” van criminelen bevrijden. Dat veroorzaakte een schreeuw van verontwaardiging in de media, maar deze uitlating kreeg veel instemming bij de burgers. Ze kozen hem korte tijd daarna tot staatspresident.

Zoals ik weet uit persoonlijke gesprekken hebben de Parijse burgers een veel gedifferentieerder beeld over de banlieus dan de media dit doorgeven. Iedereen die het echt wil, lukt het ook. Hij ontwikkelt zichzelf constant en werkt zich op, is daar de overheersende mening.

Om het mislukken van de integratie te motiveren met de woonplaats, noemen veel Parijzenaren heel toepasselijk een smoesje. Veel burgers zijn zich heel goed bewust van de voor- en nadelen van de voorsteden. Wat ze vooral waarderen, is het feit dat hun oorspronkelijke woonwijken grotendeels verschoond gebleven zijn van vergelijkbare toestanden.

“Liever daar buiten dan hier midden onder ons”, luidt het credo. Duitsland moet, op grond van het falen van de regering, binnen enkele maanden een miljoen, waarschijnlijk eerder 1,5 miljoen, immigranten, waarvan 70% jonge mannen, van woonruimte voorzien.

De aantallen stijgen onophoudelijk iedere dag met nog eens 10.000 illegale immigranten. Deze zullen door de roodgroene politici van de deelstaten en burgemeesters zonder rekening te houden met verliezen in het midden van woongebieden ingekwartierd worden. Duitsland staat daarmee aan het begin van een, een jaar geleden nog als volledig onjuist genoemde, landelijke gettovorming.

Bron:
http://info.kopp-verlag.de
Auteur: Stefan Schubert

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)