Het ‘overschatte draagvlak’ van Diederik Samsom

(Door: Derk Jan Eppink)

Als de leider van de Nederlandse sociaaldemocraten, eigenlijk ‘calvinisten zonder Calvijn’, een interview geeft aan het Nederlands Dagblad, lijfblad van echte calvinisten, rust daar geen zegen op. Op 30 december zei PvdA-fractieleider Diederik Samsom in het ND dat Nederland makkelijk 200 duizend vluchtelingen kan opnemen. ‘Wij kunnen dat als land; daar is draagvlak voor.’ Kort daarop stortte in Keulen het Duitse draagvlak in elkaar na aanrandingen van honderden vrouwen. Inkeer van Samsom lag voor de hand. Maar nee, niets. Het ijs is dunner dan hij denkt.

Samsom legt de lat van het maakbare asielbeleid bij 200 duizend. Dat aantal komt naar verhouding overeen met de 1,1 miljoen asielzoekers in Duitsland. Een onhoudbare structuur wordt doorgaans geveld door een enkele, schokkende gebeurtenis.

De gevolgen van het overschatte draagvlak dringen diep door in de Duitse samenleving. Het gekoesterde ideaal van het politiek correcte Duitsland is gebroken. Politici zijn de kluts kwijt. De doorgaans bevoogdende Duits media zijn de weg kwijt. Zij zien hun meningenkartel in stukken gereten. Duitse feministen zijn de draad kwijt. Feministisch boegbeeld Alice Schwarzer waarschuwde al eerder voor de spanning tussen islam en feminisme, maar de jongere garde wil ‘uiterst rechts’ niet in de kaart spelen.

Waar de Muur liep, herrijst nu de mentale splitsing. West-Duitsers, doordrenkt van Duits schuldgevoel, zijn beschroomd, maar Oost-Duitsers, opgegroeid in ‘das bessere Deutschland’ van de DDR, hebben daar geen last van. Over migratie denken de ‘Ossies’ niet zoals de ‘Wessies’, maar zoals de Polen.

De asielkwestie veroorzaakt een koude oorlog tussen Duitsland en Polen, dat asiel zoekende moslims weigert. Duitse politici grepen de komst van een conservatieve Poolse regering en vermeende beperking van vrijheidsrechten aan om Polen te straffen. Duits Europees Commissaris Oettinger eiste onmiddellijk juridisch optreden van de Europese Commissie. Martin Schulz, voorzitter van het Europees Parlement, vergeleek Polen met Poetin. Als Feldwebel Schulz Poetin wil zien, moet hij in de spiegel kijken.

Duitsland is dolende. Nog zo’n mensenstroom dit jaar doet Duitsland kapseizen en daarmee Europa.

Samsom moet dringend spreken met de Zweedse vicepremier Romson. In 2015 heeft Zweden met 10 miljoen burgers zo’n 190 duizend asielzoekers opgenomen. Bijna het streefaantal van Samsom. De migratiedruk werd groter dan in Duitsland. In november moest Romson, voorvrouw van de Zweedse Groenen, capituleren. Huilend kondigde ze aan dat de deur dicht ging. Het draagvlak is weg; modelstaat Zweden is radeloos.

Samsom rekent op ‘goede afspraken’ met Turkije. Europees commissaris Timmermans reisde naar Ankara met blinkende geschenken: visumvrije toegang van Turken tot de EU plus 3 miljard euro. De mensenstroom gaat door. De Turken ruiken dat er meer in het vat zit: panikerend Duitsland wil betalen. De Grieken misbruiken de mensenstroom noordwaarts om van Berlijn gunstige voorwaarden in de eurocrisis te krijgen. Chantagepolitiek. Als tegenzet helpen Oost-Europese landen Macedonië hekwerken te bouwen tussen de Balkan en Griekenland. Ze versperren de Balkanroute; Schengenland Griekenland wordt van buitenaf afgesloten. Polen en Hongaren doen het vuile werk. Zij redden Europese verzorgingsstaten, zoals die van Samsom. Maar Europa biedt hen in ruil stank voor dank. Conflicten in het Midden-Oosten en de Afrikaanse bevolkingsexplosie vereisen sterke, fysieke buitengrenzen. Een gepland opvangplafond is een illusie: dat schuift vanzelf naar boven.

Samsom kan beter luisteren naar een wij-ze levensles van de Britse oud-premier Thatcher: ‘Mensen zijn bang. Zij leven dichter bij de bestaansmarge dan we denken. Als wij met grote veranderingen komen, voelen die mensen dat het tapijt onder hun voeten wordt weggetrokken.’ Partijgenoten duwden Thatcher naar de uitgang. Hetzelfde lot is Angela Merkel beschoren. Zij is deel van het probleem geworden. Waar Thatcher te hard was, was Merkel te zacht.

Samsom beseft niet hoezeer hij mensen met lage inkomens naar de bestaansrand drukt met zijn ‘maakbare plafond’ van 200 duizend asielzoekers. Hij beseft evenmin hoezeer de komst van talloze mannen uit een cultuur die vrouwen onderdrukt, Europese vrouwen in de marge van fysieke integriteit dringt. Hij is blind voor het spanningsveld tussen multiculturalisme en gelijkwaardigheid van vrouwen. Prevaleert het eerste dan erodeert het tweede. De PvdA heeft in 1995 de ‘Rooie Vrouwen’ afgeschaft wegens overbodig. Te voorbarig, blijkt nu.

Bron:
www.volkskrant.nl
(h/t S.B.)