Zweden: De multiculti-hel

In Zweden klaaglijk mislukt: multiculti.

(Door: Werner Reichel – Vertaling: E.J. Bron)

Een Derde Wereldland met vorst en sneeuw.

Åsa Romson huilt. De Zweedse viceminister-president krijgt tranen in haar ogen als ze in november verleden jaar samen met de socialistische minister-president Stefan Löfven de verscherping van het asielrecht verkondigt. Nog in de zomer had de politica van de Groenen de migratiegolf via de Middellandse Zee en het gedrag van Europa met Auschwitz vergeleken. Enkele weken later staat ze voor de puinhopen van haar politiek. Het waanzinnige neo-socialistische maatschappijexperiment van de Zweden met meer dan tien miljoen menselijke proefkonijntjes is mislukt.

Dat moest zelfs de rood-groene Zweedse regering gegeneerd toegeven. De Groene wereld-redster, die haar land in de afgrond heeft geduwd, huilde echter niet om de duizenden verkrachte Zweedse vrouwen en de ontelbare andere slachtoffers van haar multiculti-politiek, ze huilde om zichzelf, het mislukken van haar belachelijke utopie en dat men de autochtone bevolking van Zweden niet nog langer kan beliegen en misleiden met het oog op de dramatische ontwikkelingen. De persconferentie van de rood-groene regering was een faillietverklaring, nu begint de multiculti-party pas goed, echter anders dan de Zweedse “goedmenschen” gedroomd hadden.

Vanaf een bepaalde pijngrens verliezen de kalmeringsmiddelen, die de voorstanders van multiculti in de politiek en de media al jarenlang dagelijks aan de bevolking geven, hun werking. Tegen de dagelijkse ervaringen van de burgers kan zelfs de beste propaganda niet meer op. Zweden heeft deze grens allang overschreden. Oostenrijk en Duitsland naderen de rode lijn. Ze werd nog niet overschreden, zoals de jongste verkiezingsuitslagen in Baden-Württemberg en Rheinland-Pfalz hebben laten zien. Meer dan 80% van de burgers heeft ondanks alle problemen op het politieke eenheidsfront van de CDU tot Die Linke gestemd. Ze houden zich nog angstvallig vast aan de heilsbeloftes van Merkel en de blokpartijen: Wir schaffen das!

Maar zelfs het bescheiden verkiezingssucces van de AfD heeft bij de neo-socialisten voor grote onrust gezorgd. Die Linke, de opvolger-partij van de SED, kan zich een coalitie met de CDU voorstellen, de verliezers van de verkiezingen, de SPD en de Groenen, sluiten heel officieel met de gewelddadige, links-extreme Antifa een bondgenootschap tegen de AfD, de mainstream media negeren journalistieke en democratische minimale standaards en hitsen op tegen al diegenen die uit de rij dansen. Met het oog op de afkeuringen in de samenleving en de politiek wordt de democratie door de politiek-correcte machthebbers stap voor stap buiten werking gesteld. Met het oog op de normatieve kracht van het feitelijke moeten de voorstanders van multiculti al hun krachten bundelen om ervoor te zorgen dat de stemming niet omslaat. Ze proberen het onvermijdelijke, met alle middelen waarover ze beschikken, zo lang mogelijk uit te stellen. Maar iedere dag, iedere week wordt de kloof tussen hetgeen de burgers dagelijks meemaken en hetgeen de politiek en de media aan hen doorgeven groter. De belangen van de burgers en die van de politiek-correcte elite zijn inmiddels diametraal tegenovergesteld aan elkaar.

De ongecontroleerde massa-immigratie heeft processen en ontwikkelingen op gang gebracht die de politiek al lang niet meer kan sturen en de media niet meer anders kunnen uitleggen of kunnen verzwijgen. Gezien de alledaagse ervaringen van steeds meer burgers verliezen beproefde strategieën en instrumenten ter beïnvloeding van de publieke opinie niet alleen effect, ze glijden in toenemende mate af naar het belachelijke en absurde. Als bijvoorbeeld de “Spiegel” over de totale ineenstorting van het onderwijsniveau in Zweden bericht. Het voormalige PISA-voorbeeldland is binnen enkele jaren helemaal naar beneden gedonderd. De “Spiegel”, de stormram van de politieke correctheid, vraagt zich af hoe dat toch mogelijk is. Is het de vrije schoolkeuze, de onderwijshervorming of zelfs de slechte betaling van de leraren? Vragen op vragen.

Dat er een causaal verband tussen het dalend prestatie- en onderwijsniveau en de massa-immigratie van mensen uit het voor-moderne, onderontwikkelde Arabisch-Afrikaans gebied zou kunnen bestaan, wordt zelfs niet eens serieus in overweging genomen. Politiek en journalistiek als poppenkast. De kinderen schreeuwen luid en opgewonden, omdat de krokodil precies achter Jan Klaassen opduikt, maar die ziet hem niet en wil de steeds harder schreeuwende kinderen ook niet begrijpen. Het behoort tot de dramaturgie van een poppenkastvoorstelling dat Jan Klaassen, als de kinderen lang genoeg geschreeuwd en gestampt hebben, zich toch nog net op tijd omdraait, de krokodil ziet en hem verjaagt. In Duitsland hebben de burgers blijkbaar nog niet hard genoeg geschreeuwd. De poppenspelers op het politieke en mediale toneel weigeren hardnekkig om de krokodil, de huidige problemen dus, te zien. In plaats daarvan presenteert men schijnoplossingen en probeert men de bijzonder luidruchtige kinderen gerust te stellen. In Oostenrijk heeft de socialistische bondskanselier Werner Faymann juist een enorme ommezwaai gemaakt. Of dat meer dan alleen maar theater was en of er ook daden op zijn woorden zullen volgen, moet de komende weken blijken. Terug naar Zweden.

Natuurlijk heeft de daling op de PISA-lijst iets te maken met de ongecontroleerde massa-immigratie van mensen uit samenlevingen met voormoderne structuren. Dat het onderwijsniveau richting het niveau gaat van die landen waaruit men honderdduizenden mensen naar Zweden heeft gehaald, ligt voor ieder ideologisch maar half verblind persoon voor de hand. Inmiddels hebben ook de Zweedse autoriteiten dat min of meer moeten toegeven. Van 2006 tot 2012 is het schoolniveau in Zweden gedaald als in geen enkel ander onderzocht land. In diezelfde periode is het aandeel van leerlingen van buitenlandse komaf van 14% naar 22% gestegen. Onder deze scholieren is het aandeel van diegenen die mislukken opschool gestegen van 37% tot 50%. Volgens Zweedse autoriteiten is de daling van niveau in de omvang van tot 85% ermee te verklaren zijn dat “het aandeel nieuwe scholieren dat ouder is dan kinderen die voor het eerst naar school gaan” erg hoog is. Wat het volgende (zelf)bedrog is. Cultureel of religieus bepaalde verschillen worden volgens socialistische ideologie volledig buiten beschouwing gelaten. Ondanks de dramatische ontwikkelingen proberen de Zweedse “goedmenschen” de krokodil nog steeds te negeren. De gevolgen zijn dramatisch: de Zweedse politie adviseert vrouwen om in bepaalde steden en stadsdelen na het invallen van de duisternis niet meer alleen de straat op te gaan. De autochtone bevolking is op de terugtocht, ze kan zich qua ruimte en tijd alleen nog maar beperkt vrij bewegen. Sinds 1975, toen het Zweedse parlement officieel besloot om Zweden te veranderen in een multiculti-paradijs, is het aantal geweldsmisdrijven met 300% en het aantal verkrachtingen met 1.500% (!) gestegen. Dat ook het aantal moorden niet pijlsnel de hoogte inschiet, ligt vooral aan de vooruitgang op geneeskundig gebied. De prijs die Zweden moet betalen voor zijn naïeve welkomstpolitiek is hoog, heel hoog. Een land begaat culturele genocide. Zweden is op weg om een ontwikkelingsland te worden, een Failed State. Zelfs de VN voorspelt dat het ooit rijke en vreedzame land tot 2030 tot het niveau van een ontwikkelingsland afgedaald zal zijn, wat sowieso een uitermate positieve prognose is.

Met de mensen uit de Derde Wereld komen ook de problemen uit de Derde Wereld mee. Een staat, een gemeenschap beschikt slechts over bepaalde integratiecapaciteiten. Als deze, zoals in Zweden, massaal en gedurende een lange periode overschreden worden, dan slaat het systeem om. Sinds 2005 komen er in het kleine Zweden jaarlijks tussen de 50.000 en 100.000 mensen binnen, vooral uit landen als Irak, Somalië, Eritrea en Afghanistan. Deze mensen brengen hun religie, tradities, conflicten, omgangsvormen en gedragingen mee. Zweden begint ieder jaar meer op deze landen te lijken: stijgende criminaliteit, politieke instabiliteit, openlijk uitgedragen sociale, etnische en religieuze conflicten, een instortende economie, een enorme Brain-Drain, de verlamming van de technische en wetenschappelijke vooruitgang, vertrek van kapitaal, het einde van het monopolie van de staat op geweld, enzovoort. Somalië met vorst en sneeuw. Omdat deze ontwikkelingen in Zweden deels al ver zijn voortgeschreden, hoor je hierover nauwelijks iets in de Duitse en Oostenrijkse (webmaster: Nederlandse!?) media. Met een goede reden. In Zweden zien we live het mislukken van de multiculturele droom.

Bron:
http://ef-magazin.de
Auteur: Werner Reichel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)