4 mei: de antinationale “Nationale Dag”

(Door: “eg regs”)

Waarschijnlijk hebben de meeste landen wel zo hun ‘Nationale Dag’. Een jaarlijks terugkerend moment om zogezegd de geschiedenis te markeren. Een dag, ontleend aan bijvoorbeeld de datum van de nationale onafhankelijkheid of de geboortedag van een nationale held. Veelal omlijst met allerlei ceremonieel wordt dan bij dergelijke gelegenheden het volksbestaan gevierd; een geschikte aanleiding om dit volksbesef te vernieuwen en een ieder weer de nodige nationale trots in te prenten. Hoe anders echter is de wijze waarop we hier in Nederland de zaken aanpakken.

Op 4 en 5 mei gedenken wij immers niet Den Briel, niet de Acte van Verlatinghe, niet de 80-jarige oorlog, niet de Gouden Eeuw en evenmin Michiel de Ruyter; welbeschouwd worden we daarentegen keer op keer met de neus gedrukt op de eigen nationale onmacht, vernedering en ‘schuld’. Dit is allemaal al erg genoeg natuurlijk, maar welk ander land ter wéreld zou dulden dat op haar nationale dag de bevolking wordt toegesproken door ten eerste een volksvreemde, en ten tweede ook nog door een aanhanger van een ideologie die zonder meer als volksvijandig te karakteriseren is? De zelfhaat van de Engelsen en de Duitsers wil ik helemaal niet uitvlakken, maar tóch… zo’n uitgelaten klucht kan waarschijnlijk alleen in Nederland opgevoerd worden.

Ahmed Aboutaleb zal aanstaande woensdag dus de traditionele Dam-toespraak voor zijn rekening nemen. Spoiler alert: ‘onze vrijheid waar zo velen voor gestorven zijn’ zal door deze bedrieglijke indringer op de één of andere vindingrijke manier in verband gebracht worden met het ‘hedendaagse klimaat van onverdraagzaamheid en angst’. Of velen van de voornoemde gesneuvelden ooit de bedoeling hebben gehad om hun levens veil te stellen voor kattengejank vanaf minaretten,voor canalpride, voor EU-onderwerping of voor de demografische prognoses vis à vis 2035, is een vraag die deze  gewiekste knuffelallochtoon ongetwijfeld liever in het midden zal laten. Dat hij ondertussen nog wel tijd zal vinden om te refereren aan onze ‘Marokkaanse bevrijders’ is aan de andere kant alleszins mogelijk.

Maar dit is dus waar onze ‘Nationale Dag’ – die nooit dé Nationale Dag had mogen zijn – toe verworden is. Hoogwaardige hoogverraders die met gladgestreken smoelwerken van geveinsde (en ongetwijfeld goed geoefende) ‘statige ernst’ nu ‘de natie voorgaan in een moment van plechtige bezinning en herdenking’. Afzichtelijk geboefte dat onze geschiedenis normaliter (en bij voorkeur) ridiculiseert en besmeurt, maar ons nu ter zake plotseling maant tot gepaste eerbied. Zal de kleine bijkomstigheid dat de propaganda rode draad van ‘blanke schuld’, ‘anti-racisme’, ‘vluchtelingenvriendelijkheid’ en ‘Europese eenwording’ zich heel dankbaar door dit patroon van gekunsteld bedrog zal laten vlechten wellicht íets met dit nieuw gevonden en hoogst on-karakteristieke respect voor het autochtone verleden te maken hebben?

Door:
“eg regs”
(voor www.ejbron.wordpress.com)