Heil Erdoğan!: Turkije op weg naar de “Führer-staat”

(Door: Marco Maier – Vertaling: E.J. Bron)

De demontage van de interne partij-oppositie is al lange tijd aan de gang. Davutoğlu is het nieuwste slachtoffer van de totale machtsaanspraak van Erdoğan, die zijn nieuwe Führer-staat wil oprichten om een nieuw Ottomaans rijk te stichten.

De sultan van de Bosporus, zoals Recep Tayyip Erdoğan vaak genoemd wordt, werkt er intensief aan om niet alleen de oppositie buiten zijn islamitisch-conservatieve partij AKP te marginaliseren, maar ook critici binnen de eigen partij en potentiële tegenstanders uit de weg te ruimen. Zoiets als een politieke discussie over de koers van de partij onder de leden en functionarissen bestaat niet – Erdoğan wijst de weg, ook al moest hij met zijn overname van het presidentiële ambt officieel ook zijn partijvoorzitterschap afstaan.

Zo zal de gechanteerde terugtrekking van Davutoğlu (klokkenluider Fuat Avni kondigde daarvoor al aan dat men werkte aan een campagne tegen de minister-president, waarin diens vrouw zou moeten worden beschuldigd van belastingontduiking), die de grootmacht-fantasieën van Erdoğan niet echt deelde, slechts de volgende stap naar een presidentieel systeem zijn, dat van Erdoğan dan feitelijk de “Führer en Rijkskanselier” van Turkije zou maken. Niet voor niets gelden Binali Yildirim (minister van Transport en Communicatie) en Berat Albayrak (de schoonzoon van Erdoğan en minister van Energie) als wenskandidaten van de president om Davutoğlu op te volgen.

Met het opheffen van de immuniteit van diverse afgevaardigden van de HDP (die niet alleen bekendstaan als “pro-Koerdisch”, maar die men ook beticht van intensieve contacten met de kaders van de PKK) probeert Erdoğan op dit moment de meerderheidsverhoudingen in het parlement zo te laten veranderen dat er een meerderheid ontstaat voor de verandering van de grondwet door zijn AKP-parlementariërs. De verscherping van de strijd tegen de Koerden door Erdoğan (Davutoğlu hoopte immers op een vreedzame oplossing) dient alleen maar om de parlementariërs van de HDP in diskrediet te brengen en de mogelijkheid om deze uit te schakelen. Bovendien kan de president zich zodoende als “sterke man” presenteren en zich ook bij de rechts-extreme “Grijze Wolven” (MHP) profileren, temeer daar hij is aangewezen op ondersteuning uit hun gelederen.

Afgewacht moet worden of er de komende weken en maanden in Turkije nog meer stappen in de richting van een “Führer-staat” worden ondernomen en president Erdoğan – die zich in een stemming door het bestuur het recht liet geven om lokale AKP-leiders te benoemen – dichterbij zijn doel van een nieuw Ottomaans rijk zal komen.

Bron:
www.contra-magazin.com
Door: Marco Maier

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)