De speech die ik niet heb mogen houden

(Door: Theresa Geissler)

Beste lezers van E.J. Bron, beste vrienden!

Hieronder ziet U de speech die ik, nu alweer meer dan een maand geleden, heb geschreven voor de eerstvolgende Pegida-demonstratie: die van vandaag in Breda. Waarvan ik bij het eerste verzoek, op 13 mei j.l., het antwoord kreeg dat het zou worden besproken. Waarvan ik iets minder dan een week geleden moest vernemen dat het niet mogelijk was, omdat er al meer dan genoeg sprekers waren en dat het uitgesteld moest worden tot na de zomerstop. Nu zult U zeggen: Uitstel, is dat dan zo’n ramp? Normaal gesproken niet, maar nu wèl. En dat zal ik bij deze proberen uit te leggen:

Deze speech had iets recht moeten trekken. Een bepaalde indruk die onbedoeld is ontstaan: onze woordvoerder, overigens volkomen te goeder trouw, meende mij bij de vorige speech tegemoet te moeten komen door de helpende hand te bieden met het oog op mijn fysieke beperking. Het is feitelijk niet zijn schuld dat hierop een aantal mensen, conform de Nederlandse mentaliteit, prompt geen oor meer had voor de inhoud van mijn speech, maar slechts oog voor het feit dat ik ogenschijnlijk niet in staat was mijn eigen bladen om te slaan; dat er kennelijk iemand ter ondersteuning naast moest blijven staan om dat voor mij te doen. Net zoals wanneer Nederlanders iemand gewaarworden in een rolstoel ze alleen nog maar die rolstoel zien en niet de mèns of wat hij te zeggen heeft. Zodat ik – door lieden uit NVU-kring, maar dat maakt verder niet veel uit – prompt als “zwakzinnige” werd gekwalificeerd.

Pegida-NL heeft daar zeer bewogen op gereageerd, er aandacht aan besteed op Facebook, op haar eigen website, het moet gezegd….. Maar kennelijk was er voor één ding geen ruimte: om mij de kans te geven mij te revancheren. Om te laten zien dat ik het wel degelijk alléén kan. Om de toehoorders te laten luisteren naar wat ik te vertellen heb zonder dat ze worden afgeleid door datgene wat ik schijnbaar níet kan. Die ruimte was er niet… en nu kan het drie maanden lang niet meer. Terwijl ik nooit eerder zó sterk heb gevoeld dat ik het uiteindelijk wèl kan en, nog sterker, dat ik het wíl! Ik maak hier niemand expliciet een verwijt van, maar dat doet pijn. Héél veel pijn.

Maar ik heb dan tenminste nog een mogelijkheid, beste vrienden van E.J. Bron, die niet iedereen heeft: Ik – U – wij allen – hebben E.J. Bron! Zodat alles wat ieder van ons te zeggen heeft, vroeg of laat tóch wel naar buiten komt! Staat U mij thans toe dit privilege – want dat ís het – te benutten en U op deze manier te laten kennisnemen van de speech die ik vandaag had willen houden, wat mij helaas deze keer niet vergund geweest is. Ik blijf van harte hoop houden op een volgende keer! Evenwel: zie hier de speech die voor vandaag bedoeld was geweest:

Goedemiddag, Breda! Goedemiddag, Pegida!

Ik ben heel blij dat ik vanmiddag hier in Breda voor de tweede keer voor Pegida Nederland mag spreken. Na de eerste keer, nu zes weken geleden op 7 mei j.l. in Almere, circuleerde er een tweet, afkomstig van lieden uit NVU-kring, die duidelijk mijn speech niet hadden beluisterd: zij dichtten mij namelijk ‘zwakzinnigheid´ toe in plaats van de fysieke beperking die ik wel degelijk, zij het ook kort, had benoemd. Bij deze – en ik doe dat nu echt voor de laatste keer – wil ik benadrukken dat er bij mij sprake is van een FYSIEKE beperking en dus niet van ‘zwakzinnigheid.’ Ik stel tevens voor dat we dit onderwerp verder laten rusten.

Ik wilde het hebben over iets wat ons allemaal véél eerder reden tot bezorgdheid zou moeten geven, namelijk het verschijnsel “wolven in schaapskleren.” Iedereen weet wat die uitdrukking betekent: zij staat voor verraad, bedrog, kortom: gevaar, verpakt in een onschuldige vermomming. In dit geval dus: op het oog geïntegreerde moslims met een dubbele agenda. Frappant is hier dat uitgerekend de meest aanmatigende, irritante, machtsbeluste moslim van het moment, Erdoğan, géén wolf in schaapskleren ís: hij is het juist die gezegd heeft: “Er bestaat geen gematigde islam: Islam=islam.” En iedere realist weet dat dit zo ís, terwijl de linkse elite, de goedmensch, dit juist níet wil weten. Hierdoor loopt de goedmensch met open ogen zijn eigen ondergang, en, wat erger is, die van de hele westerse wereld tegemoet. Het heeft geen zin om het gevaar van de radicale islam te erkennen als men daarnaast hardnekkig blijft geloven in het bestaan van een “gematigde islam”, die géén onderwerping van het Westen zou nastreven.

Dat doet hij wèl, want dat doet de hele islam. Alleen de aanpak kan verschillen. Londen, een wereldstad, heeft nu sinds een week of zes een nieuwe burgemeester. Een moslim. Een gematigde moslim, dacht men. Hij blijkt echter banden te hebben met radicaalislamitische organisaties, die niet nader zijn onderzocht. Hij hield zijn eerste toespraak in het Arabisch in plaats van in het Engels……en reeds worden de tekenen van voortschrijdende islamisering zichtbaarder in het Londense straatbeeld. De opzet slaagt door middel van de aanpak die de wolf in schaapskleren eigen is. Labour had zich grondiger moeten afvragen waarom een gelovige moslim een politieke carrière ambieert binnen haar gelederen. EN had, tenminste voor deze post, geen kandidaat met een dergelijke achtergrond naar voren moeten schuiven.

Behalve in Groot-Brittannië kan men zich die vraag ook in Nederland stellen: Om welke reden ambieert een praktiserend moslim een carrière bij de PvdA? Zeg in plaats van ‘praktiserend moslim’ een ‘vurige katholiek’ of ´een diepgelovige christen’en we zien hoe eigenaardig dit is: Als het geloof domineert in iemands levensbeschouwing kiest hij toch normaal gesproken voor de partij die daarbij aansluit, voor Nederlandse gelovigen bijvoorbeeld het CDA of de CU. Zo niet de moslim, wiens missie het vooral is te onderwerpen. Door middel van geweld óf door middel van list. De ‘gematigde’ moslim kiest veelal voor de list.

Sadiq Khan koos in Londen voor infiltratie in Labour teneinde zijn doel te bereiken. Hier, in Nederland, doet Ahmed Aboutaleb hetzelfde in de PvdA. Ook hij slaagde in zijn missie: Hij werd kamerlid, staatssecretaris, burgemeester van Rotterdam…..maar de Realist, de èchte Realist, die de islam doorziet, doorziet hèm. Ik zou eindeloos kunnen doorgaan over de vele kleinigheden waarmee deze man zich intussen al verraden heeft, maar ik zal me beperken tot zijn verklaring dat hij dróómt van een islamitische premier voor Nederland, “ooit, over 50 jaar of zo…..” Pardon? Een socialist die uitkijkt naar een premier met een religieuze achtergrond? Bovendien weten wij inmiddels dat deze  “50 jaar” slechts een tactische manoeuvre geweest is: Aboutaleb heeft het plan de volgende lijsttrekker van de PvdA en daarmee, als het even kan, zèlf die islamitische premier te worden! Daaraan herkent men dus de wolf in schaapsvacht: Deze man is geen sociaaldemocraat, maar een infiltrant!

En met hem al diegenen die erkennen moslim te zijn, maar die zich intussen weten te vestigen binnen seculiere partijen, compleet met een tweede paspoort, dat zij weigeren in te leveren! Zij maken misbruik van het feit dat de Nederlandse regering, in al haar goedmenschelijkheid te slap is om dit van ze te eisen, maar ik vraag U: Wie dienen zij? Nederland of hun land van herkomst?! Ziedaar de wolven in schaapskleren. En alleen wij, de Realisten, herkennen ze: De goedmensch, als altijd, kijkt toe en zie, dat het goed is…… Als makke schapen, zogezegd, die op een dag niet weten wat ze overkomt als ze worden opgegeten door de wolven in schaapskleren!

Ik verzoek U: Laten wij, de Realisten, als zij dan blijkbaar die rol van makke schapen wensen te vervullen, op onze beurt de rol op ons nemen van herdershonden, die alert blijven en het tij keren voor het te laat is! Tenslotte: WIJ ZIJN HET VOLK!

Ik dank U voor de aandacht.

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)