Verblijfsvergunning criminele Marokkaan ingetrokken, maar hij is nog niet weg – Vrijwel niemand het land uit

Veertig jaar in Nederland en bijna de helft daarvan sleet hij achter tralies. Toch is een 47-jarige als zeer gewelddadig te boek staande Marokkaan nu pas zijn verblijfsvergunning kwijt. Het roept de vraag op waarom er niet eerder is ingegrepen en hoe vaak dit soort situaties zich voordoen. Handel in harddrugs, afpersing, woninginbraken, winkeldiefstal en straatroof. Voor maar liefst 76 misdrijven kreeg een al veertig jaar in Nederland verblijvende Marokkaan gevangenisstraf. In totaal zat hij 19,5 jaar achter slot en grendel.

De zwaar verslaafde Marokkaan leidt al sinds 1985 het bestaan van een gewelddadige junk. Hulp van gespecialiseerde instellingen wijst hij van de hand en hij heeft nooit de moeite genomen om de Nederlandse nationaliteit aan te vragen. Toch krijgt hij nu pas een enkele reis terug naar Marokko.

„Met zijn handelwijze heeft hij de maatschappij veel schade berokkend en buiten twijfel is dat hij de slachtoffers van zijn geweldfeiten leed en angst heeft aangedaan. Van enige nuttige bijdrage aan de Nederlandse samenleving is niets gebleken”, aldus de rechtbank in Den Haag in een vrijdag gepubliceerd vonnis. Daarmee wees de rechtbank het bezwaar tegen het intrekken van zijn ’verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd’, zoals het papiertje officieel heet, naar de prullenmand.

De vraag is waarom het zo lang moest duren voordat deze beroepscrimineel met alleen de Marokkaanse nationaliteit zijn verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd kwijtraakt. Want iemand die over de schreef gaat, kan zijn verblijfsvergunning wel degelijk verliezen. Maar hoe langer iemand hier is, des te moeilijker het is om diegene het land uit te zetten. De VVD stelt voor om dit strenger te maken. Liberaal Kamerlid Azmani wil geen souplesse meer voor ’gewone’ misdrijven, maar dat alles als een zwaar feit wordt gezien. De PVV wil sowieso een exit bij een misdrijf.

Het probleem bij dit systeem is dat voorheen niet standaard werd gecheckt of iemand het land uitgezet kan worden. Er was geen automatische koppeling tussen justitie en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), bleek in eerdere politieke debatten over het onderwerp. Het ministerie van Veiligheid en Justitie zegt dat die er nu wel is. Als een vreemdeling onherroepelijk veroordeeld wordt, krijgt de IND daar nu informatie van.

Sinds wanneer dat nu toch gebeurt, licht het departement niet toe. In de Tweede Kamer wordt er al langer voor gepleit. „Er is al jaren een enorm handhavingsprobleem”, weet PVV-Kamerlid Fritsma, die het zelf als oud-IND-medewerker fout zag gaan. „Er ging geen belletje bij de IND als er iemand met een vergunning wordt veroordeeld.”

Waarom de hierboven beschreven Marokkaan na al die misdrijven nu alsnog tegen de lamp loopt, blijft onduidelijk. Zijn advocaat Jarinde Temminck Tuinstra kan daar niets over zeggen, het departement zwijgt ook. Wel duidelijk is dat er heel wat vergelijkbare gevallen bestaan. De jongst beschikbare cijfers hierover stammen uit 2012. Toen kregen 4600 Marokkanen celstraf. Circa 63% daarvan had alleen de Marokkaanse nationaliteit.

Als het aan de PVV ligt, waren ze allemaal het land uitgezet. Maar de werkelijke uitzetcijfers naar Marokko steken schril af bij die politieke wens. Door een diplomatieke ruzie neemt Rabat zijn onderdanen lang niet altijd terug. De Dienst Terugkeer en Vertrek zegt dat dit nog steeds ’problematisch’ verloopt. Voor het intrekken van een verblijfsvergunning is in ieder geval een besluit van staatssecretaris Dijkhoff (Veiligheid en Justitie) benodigd. Voor de zwaar verslaafde Marokkaan die nu zijn papiertje kwijt is, nam Dijkhoff dat besluit in oktober 2015, nadat de draaideurcrimineel opnieuw in de fout was gegaan.

Die sanctie past op het eerste gezicht in een trend, zeggen juristen. Nederland is de laatste jaren flink strenger geworden tegen nieuwkomers die over de schreef gaan, zegt de in vreemdelingenrecht gespecialiseerde Sander Groen van Kroes Advocaten. Tevergeefs heeft de Marokkaanse draaideurcrimineel nog wel een beroep op zijn kinderen en familie gedaan, zo blijkt uit het vonnis. Maar de rechter kent geen clementie. „Pas daags voor de zitting is hij weer in contact gekomen met zijn twee zonen”, schrijft de rechtbank. Kinderen die hij nooit heeft erkend en die tot voor de zitting nooit contact hebben gehad met hun vader. Van „een emotionele band” is dan ook geen sprake, oordeelt de rechter.

Daarmee is hij nog niet terug in Marokko. Zijn advocaat zegt dat er nog een hoger beroep loopt bij de Raad van State. In afwachting daarvan is de Marokkaan nu eerst naar de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen gestuurd. Maar of zijn vaderland hem ooit weer in zijn armen sluit, is dus nog maar zeer de vraag.

Bron:
“De Telegraaf” (premium artikel)
(h/t “delamontagne”)