Merkel vertrouwen? Zonder mij.

(Door: Thomas Heck – Vertaling: E.J. Bron)

Een jaar geleden opende Duitsland zijn grenzen. Destijds ging het vertrouwen in de berekenbaarheid van de bondskanselier verloren, voor zover dat ooit aanwezig was. Terwijl één zin voldoende zou zijn. Aldus schrijft de “Tagesspiegel”. Voor veel burgers kan deze zin alleen maar luiden: “Ik stel al mijn functies ter beschikking en ga voorgoed het klooster in.” Want Merkel is zoveel vertrouwen kwijtgeraakt als nog nooit iemand voor haar. Staats bedreigend voor onze democratie.

Toen een jaar geleden de grenzen geopend werden, om maandelijks honderdduizenden “asielzoekers” binnen te laten, deelde Duitsland zich in twee kampen op. Aan de ene kant stonden de “vluchtelingenhelpers”, die met enorme inzet en nog meer idealisme, maar met een nog grotere naïviteit en domheid een unieke civiele betrokkenheid ontplooiden. Toen werd aan de verkrachters van Keulen nog koffie met gebak aangeboden.

Aan de andere kant ontstond een groep bezorgde burgers, die niet kon begrijpen wat ze zagen. Ze maakten zich zorgen om de maatschappelijke samenhang en waren bang voor het verlies van de eigen identiteit door een te groot aantal buitenlanders, maar ook bang vanwege hun eigen kinderen, en terecht. Tussen de beide kampen werd niet gesproken. De helpers beschuldigden de bezorgde mensen van harteloosheid, wat zij pareerden met de beschuldiging van naïviteit. Terwijl het destijds al zou hebben volstaan om de grenzen goed te bewaken, uitsluitend bescherming toe te staan aan mensen die deze echt nodig hadden, getrouwde islamitische kinderen van hun perverse mannen te scheiden en de rest weer daar naartoe terug te sturen waar ze vandaan kwam. Er had nooit een openlijke uitnodiging van de bondskanselier hebben mogen plaatsvinden. De massa zou desondanks gekomen zijn.

Sinds de afsluiting van de Balkan-route en het sluiten van het EU/Turkije-akkoord neemt het aantal aankomende “vluchtelingen” weliswaar sterk af, althans dat beweert men, maar de cijfers spreken een andere taal. En de helpers en bezorgde burgers praten nog steeds niet met elkaar. Hoe kan iets verkeerds geweest zijn wat zo humaan was, vraagt het ene kamp zich af. Hoe kan goed geweest zijn wat ons land zo ingrijpend veranderd heeft, vraagt het andere kamp zich af. En vooral het recht en de wet heeft geschonden. De grote angst echter die de bezorgde burgers bezighoudt, is die van een herhaling van de taferelen van toen en dat de rechtsbreuk wordt voortgezet. Wie zegt hen dat dit niet opnieuw gebeurt? Dat Angela Merkel niet opnieuw als een soort Führer zo´n verstrekkende beslissing neemt zonder het volk of het parlement van tevoren gevraagd te hebben? En dat het volk en het parlement hier niet tegen protesteren. Zoals in een dictatuur, waar één iemand beslist, Merkel alleen. Führer beveel, wij volgen je. Bedankt, dat hadden we al een keer, bedankt, maar nee, dankjewel.

Destijds ging het vertrouwen verloren in zowel de berekenbaarheid als het oordeelsvermogen van de bondskanselier, het vertrouwen in de Duitse rechtsstaat is blijvend beschadigd. Daarom is Angela Merkel ook de enige die dit vertrouwen kan herstellen. Ja, het is niet eerlijk om steeds te spreken van “Merkel´s vluchtelingenpolitiek” – alsof de SPD in de gezamenlijke coalitie het niet met alle wezenlijke beslissing eens geweest zou zijn. En zelfs de oppositiepartijen “Die Linke” en “Die Grünen” waren meestal aan boord. Alleen vanuit de CSU was af en toe gemor te horen. Maar Merkel is nu eenmaal het symbool van deze politiek geworden. Ze liet zich daarvoor vooral door het Europese buitenland krachtig bejubelen, ze heeft de richtlijncompetentie, bepaald maatgevend de weg en het doel van de Duitse politiek. Uit overtuiging. Schijt aan de parlementen, schijt aan het federalisme, schijt aan de wet. Führer beveel, wij volgen je.

Waarom spreekt ze dan niet deze enige beslissende, niet mis te verstane, zin uit: “Mijn beslissingen een jaar geleden waren volkomen juist, maar historisch uniek. Taferelen zoals toen zullen zich nooit meer in Duitsland herhalen.”? In plaats daarvan spreekt Merkel van een te verbeteren oplossingscompetentie en de bestrijding van de vluchtoorzaken. Ze vraagt om geduld, verdedigt het EU/Turkije-akkoord, telt de ontwikkelingsgelden op die nu naar Afrika stromen. En ze hoopt op een einde van de Syrische burgeroorlog. Zo´n opsomming geeft ondertussen de indruk: daar doet weliswaar iemand heel goed haar best, maar ze weet niet of ze succesvol zal zijn. Want wie het nodig heeft om tientallen maatregelen op te sommen om een probleem de baas te worden, versterkt de twijfel aan diens principiële oplosbaarheid.

De successen van de AFD kwamen grotendeels voort uit de ontbrekende vertegenwoordiging van bezorgde burgers in de andere partijen, aldus de “Tagesspiegel”. Wow, wat een inzicht. Daarbij komt een algemene vijandigheid tegenover de islam, versterkt door onwetendheid, xenofobie en anti-religiositeit, aldus de “Tagesspiegel” verder. En daar maakt de krant het zichzelf weer te eenvoudig en schiet hij zijn doel voorbij. Want wat als de islam werkelijk gevaarlijk is? Wat als de door de politiek zo belasterde en bespotte bezorgde burgers gelijk zouden krijgen?

Aan het twistgesprek is niet te ontkomen. Een duidelijke toezegging van Merkel dat zij een jaar geleden intuïtief gehandeld zou hebben, zou helpen – zowel de helpers als de bezorgde burgers. En voor de meesten van hen zou het al volstaan dat recht en wet weer hersteld zouden worden en dat de staat, de regering, zich weer aan de wetten houdt, zoals men dit eigenlijk van een regering verwacht. Want Merkel heeft te hoog ingezet bij het pokeren. Ze heeft niet alleen met ons belastinggeld gespeeld, maar met de toekomst en de solidariteit van ons land. Ze heeft gespeeld met het leven en de lichamelijke onkwetsbaarheid van de aan haar toevertrouwde burgers. Ze heeft hoog ingezet en ze heeft tot nu toe geluk gehad dat de aanslagen grotendeels met een sisser afliepen, er vloeide naar verhouding weinig bloed. De meeste burgers hadden geluk dat ze verschoond bleven van aanslagen en seksuele overvallen door de nieuwe burgers. Maar niet iedereen had zoveel geluk. De slachtoffers interesseren Merkel geen ruk. Dat zou men bij deze discussie ook niet moeten vergeten.

Bron:
http://heckticker.blogspot.nl
Auteur: Thomas Heck

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)