De brief, die Netanyahu NIET aan de Nederlandse minister-president Mark Rutte schreef

(Door: Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

De Israëlische minister-president Benjamin Netanyahu heeft vorige week een bezoek gebracht aan Nederland. Dinsdag ontmoette hij zijn ambtscollega Mark Rutte. De publicist en voormalige voorzitter van het bestuur van het “Jerusalem Center for Public Affairs”, Dr. Manfred Gerstenfeld, heeft een brief geschreven, die Netanyahu NIET aan de Nederlandse minister-president Mark Rutte heeft geschreven.

Beste Mark, hartelijk dank voor mijn ontvangst door u in Nederland. Ik waardeer uw aanbod om de betrekkingen tussen onze landen te verbeteren.

Tijdens ons gesprek bood ik u Israël´s hulp in uw strijd tegen het terrorisme aan. U weet immers dat wij op dit gebied veel ervaring hebben, omdat wij al tientallen jaren door extremistische Palestijnse en andere Arabische geweldscriminaliteit worden getroffen. En u zou onze hulp zeer zeker goed kunnen gebruiken. Uw belangrijkste antiterreur instantie (NCTV) meldt voor Nederland een substantieel dreigingsniveau. In het begin van dit jaar zei uw toenmalige politiechef dat een terroristische aanval in Nederland onvermijdelijk zou zijn.  

Tijdens mijn korte bezoek aan Nederland ontmoette ik een niet geïntegreerde Nederlandse en Turkse staatsburger, een parlementariër genaamd Tunahan Kuzu. Toen ik hem de hand wilde schudden, weigerde hij dit. Deze immigrant is blijkbaar zo slecht geïntegreerd in Nederland dat hij niet eens op de hoogte is van principiële Nederlandse omgangsvormen: dat men elkaar een hand geeft, ook al verschilt men misschien van mening. Als men dit niet wil, dan zou men ervan moeten afzien deze persoon te ontmoeten. Meneer Kuzu werd in 2012 op de lijst van uw coalitiepartner, de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid, gekozen. Het duurde tot 2014 tot hij op grond van zijn opvattingen met betrekking tot integratievragen werd uitgesloten. Zoals ik daarna in een video zei: “dat hij weigerde mijn hand te schudden, was een aanwijzing voor het feit wie vrede in het Midden-Oosten wil, en wie niet.

Met interesse hoorde ik van uw reactie op de televisie, toen een Turkse Nederlander tijdens een demonstratie in Rotterdam een journalist lastig viel. U gebruikte een formulering, waarvoor “je mond houden en terug naar Turkije” alleen nog maar een eufemisme genoemd kan worden. Nadat ik vertrokken was, noemde u een andere groep jonge, Turkse hooligans in Zaanstad “tuig van de richel”.

U, meerdere van uw ministers en ook parlementariërs van de coalitie waren over de Turkse inmenging in Nederlandse aangelegenheden terecht boos. U en uw voorgangers hebben zich echter veel omvattender en vaker in Israëlische binnenlandse aangelegenheden gemengd, en dat al vele jaren lang. Dat deed u zelfs met uw uitspraak over nederzettingen tijdens mijn bezoek. Beste Mark, dat is vooringenomenheid, en het zijn ook slechte manieren.

Nederlandse regeringen hebben gedurende de afgelopen tien jaar ook anti-Israëlische organisaties, die boycots, desinvesteringen en sancties (BDS) tegen Israël eisen, met wellicht meer dan een miljard euro gefinancierd. Uw minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, probeerde ons voor de gek te houden toen hij zei dat uw regering tegen BDS zou zijn. Hij zweeg echter over al het geld dat Nederland deed toekomen aan BDS bevorderende organisaties.

Voor zover het om inmenging gaat: hoe erg is het wanneer het persbureau van de Turkse regering een lijst van Gülen-ondersteuners in Nederland publiceert? Het is onbelangrijk, vergeleken met de vele manieren waarop uw regering en uw autoriteiten zich in Israëlische binnenlandse aangelegenheden mengen. Houdt u er of mee op tegen ons op te hitsen, of interesseert de Turkse inmenging in uw land u niet. Als lid van de “International Holocaust Remembrance Alliance” neem ik de vrijheid om u er aan te herinneren dat Nederland ermee heeft ingestemd haar definitie van antisemitisme te accepteren. Deze definitie beschouwt dubbele moraal tegenover Israël als antisemitisch.

Een van uw voorgangers, de voormalige minister-president Dries van Agt, noemde mij een oorlogsmisdadiger toen ik Nederland bezocht. Hij is niet alleen een extreme anti-Israëlische agitator. Hij heeft ook Hamas gelegitimeerd, een beweging die in haar handvest oproept tot de moord op alle Joden. Niet alleen het heden van de heer Van Agt is pikzwart, maar ook zijn verleden. In zijn tijd als minister van Justitie wilde deze actuele bevorderaar van de belangen van een Palestijnse genocidale beweging de grootste Duitse misdadigers uit de tijd van de vervolging van Nederlandse Joden uit de gevangenis vrijlaten.

Dat gebeurde in een land, waarvan de regering in oorlogstijden in ballingschap in Londen geen enkele interesse toonde in de vervolging van haar Nederlandse joodse medeburgers, van wie bijna 75% door de Duitse bezetters werd vermoord. Hoe kan een Nederlandse mainstream partij zoals de christendemocraten deze man als lid houden? Temeer, omdat zij in haar programma zoveel waarde hecht aan “normen en waarden”.

Ik beloof u, Mark, dat ik me niet zal wreken. Bij uw volgende bezoek aan Israël zal ik u niet vragen waarom de Nederlandse regering als enige in West-Europa nooit de dramatische fouten van uw voorgangers met betrekking tot de Joden heeft toegegeven. U heeft absurde antwoorden gegeven op parlementaire vragen over dit onderwerp en verwezen aar de uitspraak van de toenmalige koningin Beatrix in de Knesset. Ik liet dat in de aantekeningen opzoeken. Uw statement over dit onderwerp was alleen maar hete lucht.

Tijdens mijn verblijf in Nederland was ik geschokt om te horen dat een journaliste, die de Schilderswijk in Den Haag bezocht, er met kreten zoals “Dood de Joden” en “Joden zijn niet welkom” ervan af werd gehouden haar werk te doen. U bent geen land meer dat door de Duitsers is bezet, dus maakt u eerst eens uw eigen straatje schoon voordat u ons voorschrijft wat wij moeten doen. Ik heb ook gelezen dat een joodse journalist diezelfde wijk moest verlaten, omdat er problemen waren met radicale islamieten en seksistische opmerkingen tegen zijn vrouw.

Omdat u kritiek op mij had tijdens mijn bezoek aan Nederland, nam ik aan dat u ook de Palestijnse president, Mahmoud Abbas, een zware berisping had gegeven toen u hem in oktober 2015 uitnodigde voor de lunch. Slechts korte tijd voor zijn bezoek had hij geweld, terreur en bloedvergieten in Jeruzalem aangewakkerd, toen hij zei: “Wij verwelkomen iedere in Jeruzalem vergoten druppel bloed. Dat is zuiver bloed, bloed op zijn weg naar Allah.” Ik dacht dat u tenminste tegen hem gezegd zou hebben ermee te moeten ophouden om tot geweld tegen burgers op te roepen. Mijn medewerkers hebben dat onderzocht en tot onze verbazing bekritiseerde u onze nederzetting-activiteiten en noemde u het opstoken door Abbas niet. Mark, opnieuw meet u met twee maten.

Hierover ben ik nog verbaasder, omdat ik u aanbied u te helpen met de substantiële terroristische bedreiging in uw land. Meneer Abbas kan verder niets voor u doen dan u uitleggen hoe men deze mensen, die misschien uw burgers zullen doden, bejubelt, bijvoorbeeld door openbare pleinen naar de moordenaars te noemen. Ik neem aan dat u er ook niet in geïnteresseerd bent dat zijn mensen u bijbrengen hoe men zelfmoorddaders traint en andere terroristische daden uitvoert waarin de Palestijnen wereldwijd op de eerste plaats staan?

Ik ben absoluut voor uw voorstel om de betrekkingen tussen onze beide landen te verbeteren. Als eerste stap stel ik de oprichting van een gezamenlijk Nederlands-Israëlische commissie voor om te bekijken hoe uw dubbele moraal tegenover Israël uit de weg geruimd kan worden.

Uw
Benjamin

Bron:
www.audiatur-online.ch
Auteur: Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)