‘We hebben het nog goed’

(Door: Wim van Schaik)

Rutte gaat volgend voorjaar voor ‘optimisme’, want dat is veel beter dan het ‘pessimisme’ van Wilders. Volgens Rutte is er zelfs  een stille optimistische meerderheid in Nederland. Waar hij dat waanidee op baseert, blijft onduidelijk. In ieder geval niet op het consumentenvertrouwen, dat weer eens gedaald is. En ook niet op de ontwikkelingen in de EU. Wat is dat optimisme van Rutte eigenlijk? Waar stoelt het op? En, is Wilders wel een pessimist?

Laat ik het maar meteen zeggen, die zogenaamd ontspannen lach van Rutte heeft weinig met optimisme te maken. Rutte is helemaal geen optimist. Zijn zogenaamde optimisme is een pose. Een farce. Een houding die niemand meer serieus neemt. Eerder fatalisme dan optimisme. Het is gestoeld op het minimalisme van: ‘We hebben het nog goed’. Dezelfde lelijke dooddoener die we horen van de goedmensch als het gaat om de enorme kosten van het asielig gedoe. Het is niet anders dan tegen beter weten in wegkijken van de gevolgen van de door de EU aangejaagde invasie van islamitische ‘vluchtelingen’: sluipende verarming, verloedering en onveiligheid.

‘We hebben het nog goed’ is een lamlendige uitdrukking. Vooral dat woordje nog! Ik ben dan altijd geneigd om te vragen: ‘Hoe lang nog?’ Want de goede dingen die ons onderscheiden van andere gebieden op aarde –  vrede, vrijheid, voldoende voedsel, kleding, behuizing, gezondheidszorg, zorg voor bejaarden en goed onderwijs – zijn al jaren op hun retour. Daar malen ‘optimisten’ als Rutte niet om, want als we kijken naar bijvoorbeeld Afrika, dan, ja dan hebben we het nog goed en kan het land dat onze voorouders hebben opgebouwd nog wel verder afgebroken worden…

Die afbraak deert ook de domme na-praters niet. Gemanipuleerd door de tv, gedrogeerd door sport en nog niet ontslagen, houden ze zichzelf voor: ‘We hebben het nog goed…’ Bosjes mensen verliezen hun baan, maar we hebben het nog goed. Ouderen worden aan de kant geschoven terwijl hun pensioenen verkwanseld worden, maar we hebben het nog goed. Jongeren hebben geen perspectief, maar toch, we hebben het nog goed. Belastingen, heffingen, opslagen en accijnzen vreten onze welvaart op, maar we hebben het nog goed en plempen graag van elke euro die we besteden nog eens 21 cent in de schatkist. En dat alles, omdat er zo nodig elk jaar een kleine stad aan nieuwkomers bij moet komen. Inmiddels gaan bijna twee van de drie bijstandsuitkeringen naar allochtonen. Maar… we hebben het nog goed.

En nu Wilders. Onder zijn leiding zou volgens appeaser Rutte ‘een gif van pessimisme in de samenleving’ binnendringen. Maar, optimisme is toch echt wat anders dan als een konijn dat in de koplampen staart, grijnslachend en verlamd afwachten tot ontsnappen niet meer mogelijk is. En iemand die de realiteit benoemt een pessimist noemen, is een gotspe.

Anders dan de nep optimist (bijvoorbeeld die uit het Torentje) negeert een optimist de feiten niet. Hij vlucht al helemaal niet in onzinnig, want stoelt nergens op, positivisme met even onzinnig gelach. Hij wacht niet af, maar zoekt een manier om het naderend onheil te keren. Is de toestand ernstig en levensbedreigend, dan moeten de maatregelen om het tij te keren ook draconisch zijn. De optimist heeft een droom! En daarom zal hij ook nooit het hoofd alvast op het hakblok leggen.

Rutte heeft geen droom. In ieder geval geen droom die hij met het volk kan delen. Geen ideaal, geen vergezicht. Hij heeft alleen zijn positieve imago. Maar zijn ‘optimisme’ is de laffe houding van de slappeling: zich alles laten afpakken, maar blijven roepen dat ‘we’ het nog goed hebben. (Ook een goede vraag: Wie zijn die we?) Ondertussen verkwanselt hij lachend het land. Elk jaar wat verder.

Dat Wilders niet meezingt in het koor van ‘We hebben het nog goed’ steekt de zogenaamde positivo’s. Wilders is niet tevreden met de magere restanten van wat eens was. Hij weet dat het beter kan. Veel beter: Baas in eigen land! Baas over eigen grenzen! Baas over eigen portemonnee! Dat moet het perspectief zijn. De stip aan de horizon. De overwinning op de dictatuur van de EU en de achterlijkheid van de islam. Koste wat kost. Dat is pas optimisme!

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)