Alle regie over migratie kwijt

Nausicaa Marbe

(Door: Nausicaa Marbe)

Nog nooit werd Europa in de naoorlogse geschiedenis geconfronteerd met zo’n massale volksverhuizing uit het Midden-Oosten. Met zo’n onafzienbare mensenstroom die zich niets aantrekt van het Schengenverdrag en de restricties van de gepasseerde landen. Er is een continue massa in beweging die naarmate ze Europa verder binnendringt vermoeider en verwilderder raakt. We zien uitgeputte gezinnen met kinderen die nauwelijks op hun benen staan, baby’s die op de stoeprand tussen een stuk karton en een zeil slapen. We zien oudere echtparen in slakkengang en incidenteel een rolstoel tussen de treinrails. Maar we zien ook mannen opgefokt Allah aanroepen of krijsend en fysiek hun eisen kenbaar maken. In aankomstland Griekenland breken vechtpartijen uit en worden dorpen geplunderd. In Duitse asielcentra worden vrouwen en meisjes verkracht en aangerand door mede-vluchtelingen.

Dat moesten we vernemen uit een brandbrief van Duitse vrouwenorganisaties aan politici; geen journalist ontdekte het. Of onze journaals en nieuwsuitzendingen objectief verslag doen, valt te betwijfelen. Ik weet niet hoe de NOS dat klaart, maar hun verslaggevers tonen vooral elegant geklede en welbespraakte Syriërs die allemaal chirurg, advocaat of professor blijken. Niks aan de hand, is de boodschap; wie deze lieverds als terrorist vreest, is zelf een onmens. Voorbij deze hoogopgeleiden wordt zelden gekeken.

Maar de waarheid is dat niemand weet wie er binnenkomt, wie daadwerkelijk oorlogsvluchteling is en hoe de anderen uitgezet moeten worden. Niemand weet hoeveel opvangcapaciteit er is, al beloven politici dat we het ’aankunnen’. Als de instroom aanzwelt, zoals afgelopen weken, blijkt hoe moeilijk het is om fatsoenlijke slaapplekken te vinden. Dankzij inventiviteit en grote inspanningen lukte het, maar op een dag zijn alle kazernes, sporthallen, gemeentegebouwen en evenement-hallen vol, terwijl de onbezonnen groepsuitnodiging van Merkel nog steeds geldt. Als Wilders enige invloed heeft op zijn electoraat, dan moet ook rekening worden houden met de protestdemonstraties waartoe hij opriep. Zo kunnen er gespannen, explosieve situaties ontstaan, in een klimaat waarin veel burgemeesters menen dat enkel de voorstanders van open grenzen recht van spreken hebben. Ze leren ook nooit wat.

Met de beste bedoelingen knuffels en kleren verzamelen is iets wat we allemaal kunnen doen, en waarom zou je vluchtelingen zo geen hart onder de riem willen steken? Maar wie tekent voor hulp en steun als de situatie grimmiger, misschien zelfs onbeheersbaar wordt? Wat is de houdbaarheidsdatum van alle sympathie die nu zo royaal wordt getoond? Dát hoor je nauwelijks, want wat telt is de emotie van nu.

In deze bestuurlijke en morele chaos, geeft Europa tegenstrijdige signalen aan de aspirant-vluchtelingen. Merkel nodigt eerst grif uit, wordt dan overrompeld, voert grenscontroles in, ontkent vervolgens de noodsituatie. Ook Nederland controleert. Volgens staatssecretaris Dijkhoff als signaal dat je beter niet naar Nederland moet komen. Echt? Nederland laat tenslotte iedereen toe. Een raar land, is de eerste les voor de nieuwkomer. Tel daarbij het advies van hulpcomités om vluchtelingen thuis te vergasten op een etentje waarbij de gastvrouw zedig bedekt is en de wijn niet op tafel komt – want och en wee: haram! Zo leert de argeloze vluchteling weer een verkeerde les: dat híj zich niet hoeft aan te passen, want wij staan al te buigen en te knipmessen.

Haaks op deze zelfverloochening staat de strenge Hongaarse president Orban die hekken bouwde langs de grenzen met Servië. Hiermee beschermt hij de buitengrens van de EU, gaf zelfs eurocommissaris Frans Timmermans toe, onlangs op de Duitse zender ZDF. Maar dat pikten veel mannelijke vluchtelingen niet, die begonnen vanuit Servië te duwen en met stenen te gooien. Hongarije antwoordde met arrestaties en traangas. Bij een grens ’nee’ horen is voor sommigen kennelijk genoeg om tot geweld over te gaan – dat belooft nog wat. De vluchtelingen van nu reizen met het idee dat ze overal doorheen kunnen, wanneer ze maar willen. Met als gegarandeerde eindbestemming Duitsland. Het Verdrag van Schengen stelt niks meer voor, vooral omdat de lidstaten het niet beschermen; politiek niet en territoriaal ook niet. Uiteraard is er in de Europese politiek grote onenigheid en onmacht. Maar dit onvermogen om een consensus te bereiken en grenzen te beschermen wordt bezworen door een vreemde berusting: wat je ook doet, de vluchtelingen komen toch, hoor je dan. Een beschamender ontkenning van het politieke vak hoor je zelden.

Kijk je goed naar wat er vandaag in Europa gebeurt, dan zie je dat de vluchtelingen, bij gebrek aan daadkracht en duidelijkheid van de EU, zelf de migratieagenda van de Unie bepalen. In het hier en nu stellen zij hun voorwaarden, terwijl politici besluiten rond de crisis afschuiven op iets dat ’de middellange termijn’ is gaan heten. Nu mag iedereen komen, de oplossingen volgen pas op de middellange termijn. Die mantra weerklonk ook tijdens de algemene beschouwingen. Die zwevende datum is echter de wachtkamer van de politieke onmacht: wie vandaag geen idee heeft wat er morgen gebeurt, verwijst daarmee naar een magische nabije toekomst waarin alles wonderwel geregeld kan worden. De waarheid is: ze hebben geen regie meer. In het hier en nu autonoom regeren, westerse politici hebben dat onvergeeflijk snel verleerd.

Bron:
www.telegraaf.nl (Premium-artikel)
Auteur: Nausicaa Marbe

h/t “Jan Wandelaar”