Frankrijk: Op weg naar een “Jodenvrije” natie?

(Door: Robbie Travers – Vertaling: Daniel Heiniger/E.J. Bron)

Gedurende de afgelopen 15 jaar zijn er volgens schattingen tienduizenden Joden uit Frankrijk gevlucht. Daarvan zijn er ongeveer 40.000 naar Israël gevlucht volgens Israëlische cijfers. Vele duizenden anderen zijn naar Canada gevlucht, naar Groot-Brittannië en elders. Frankrijk wordt steeds meer een natie, waarin het niet meer veilig is om openlijk joods te zijn.

Om uit te leggen waarom zoveel Joden Europa verlaten, helpt het om de toenemende giftige context voor Joden, die zich ontwikkelt in Frankrijk, te begrijpen.

Synagogen en joodse scholen in heel Frankrijk worden regelmatig door politieagenten en soldaten bewaakt, Joden in Europa zien hun heilige plaatsen en cultusoorden bedreigd.

In december 2015 werden 14 Joden door een giftige substantie vergiftigd, die op het cijferslot van een Parijse synagoge was gesmeerd. Er werd niemand door het gif gedood, maar “25 brandweerlieden snelden naar de synagoge, waar ze gemeenteleden behandelden en hun toestand weten aan het met gif besmeerde slot.”

Een andere Parijse synagoge werd besmeurd en er werd een raam ingeslagen. Synagogen schijnen een van de eerste doelen van een nieuwe golf van het in Frankrijk en Europa toenemende antisemitisme te zijn.

Een 13-jarige jongen op weg naar de synagoge werd “vuile Jood” genoemd en daarna aangevallen. De aanvallers zouden de jongen aangevallen hebben, omdat hij een keppeltje droeg. Slechts 71 jaar na het einde van een van de meest duistere hoofdstukken van de Europese geschiedenis, waarna wij “nooit meer” beloofden, lijkt het normaal geworden te zijn om Joden te haten en te vervolgen.

De terreuraanslagen op Joden in Frankrijk zijn het resultaat van jarenlang getolereerde Jodenhaat met weinig officiële kritiek. In het jaar 2014 hebben anti-Israëlische demonstranten een synagoge in Parijs aangevallen en de gemeenteleden opgesloten. Het gezang van de aanvallers bestond blijkbaar uit “Dood de Joden!”, “Israël moordenaar!” en “Eén Jood, vele joden, alle Joden zijn terroristen!”.

Het schijnt dat mensen die openlijk tot haat tegen de Joden oproepen, tot doden aan toe, tegenwoordig kunnen beweren alleen maar “anti-Israël” te zijn en geen antisemiet. Het aanzetten tot het vermoorden van Joden werd door de Franse pers als “mild” omschreven. Als de reden van rassenmoord zo aan de kant wordt geschoven, is het dan een wonder wanneer radicale geestelijken kwaadaardige ontmenselijkende haat prediken, die uitmondt in geweld?

Als de media nauwkeuriger zouden zijn, dan zouden zij deze “anti-Israëlische” protesten als “antisemitisch” en “aanzetten tot geweld en volkerenmoord” omschrijven.

Wanneer er op een van de grote pleinen van Parijs hakenkruisen worden geschilderd door diegenen die beweren zich te verzetten tegen Israël, en wanneer er ISIS- en Hamas-vlaggen wapperen en groepen ongestraft de volkerenmoord op de Joden verlangen, dan is het geen wonder dat individuen zulke groepen zouden kunnen ondersteunen. Wanneer er openlijk zangkoren te horen zijn met “Dood de Joden!”, is het dan verrassend dat mensen daadwerkelijk zouden kunnen beginnen te denken dat het doden van Joden oké is?

Fascistische radicale islamieten en neonazi´s sloten zich in Parijs aaneen op de “Dag van de woede”. Het waren er meer dan 17.000, die scandeerden “Jood, Frankrijk is niet voor jou!”. Is het dan verwonderlijk dat steeds meer Joden het land uitvluchten?

Wanneer zangkoren van radicale islamieten voor een Parijse synagoge “Hitler had gelijk!” laten klinken, terwijl enkele van zijn slachtoffers nog op aarde rondwandelen, is het dan verrassend dat mensen in de Franse samenleving hem beginnen na te doen of hier in ieder geval naar streven?

Synagogen zijn niet de enige serieus bedreigde instellingen. Joodse scholen in heel Frankrijk worden zwaar bewaakt door politieagenten en soldaten.

De tragedie in Frankrijk is dat we het Franse en Europese samenlevingen hebben toegestaan deze bewaking noodzakelijk te maken door diegenen die onrechtvaardigheid, vooroordelen en haat bevorderen, tolereren.

Paul Fitoussi, rector van de Joodse school Lucien de Hirsh in Parijs, vat samen waarom Frankrijk voor Joden zo giftig is geworden:

“De mensen denken nu dat het gevaarlijk is om joods in Frankrijk te zijn, omdat er een serie incidenten plaatsvond: de ontvoering van en moord op Ilan Halimi tien jaar geleden, de terreuraanslag op de Joodse school in Toulouse vier jaar geleden, de steekpartijen in Marseille, de aanval op de joodse supermarkt verleden jaar. Er is sprake van een probleem. Voor de Fransen is het nieuw om na te denken over veiligheidsvragen. Ik praat met de politie, maar zij weet niet wat ze moet doen. Ze brachten gewapende soldaten naar de scholen, maar ik weet dat dit op de lange termijn geen oplossing is.”

Er lijkt sprake te zijn van een rode draad door bovengenoemde incidenten en aanvallen op de Joden. In het Ilan Halimi geval werd het slachtoffer op grond van zijn ras doelbewust aangevallen, evenals het idee dat Jood zijn betekent dat hij rijk is. Over een gelijksoortige aanval werd door een leerling van de Lucien de Hirsh school bericht. Hij zei dat zijn aanvallers, van buitenlandse komaf, “vroegen of ik joods was. Ik zei ja. Zij zeiden dat Joden zouden barsten van het geld en als ik hen mijn jas niet zou geven ze mij zouden vermoorden.” Het schijnt dat stereotypes van joodse rijkdom door radicale islamieten worden overgenomen, andere stereotypes lijken in de huidige Franse samenleving alledaags te zijn, en individuen worden in toenemende mate met moord, roof en chantage bedreigd.

Zelfs het openbaar vervoer is niet meer veilig voor Joden. In december 2015 schold een man in een trein in Parijs een groep Joden uit door te zeggen dat hij hen graag zou willen doden. “Als ik nu een granaat bij me zou hebben”, zei hij, “hoe heet zo´n maar weer, zo´n splintergranaat, dan zou ik deze wagon met verdomde joodse bastaards de lucht in jagen.”

Sinds 2000 heeft er ook een verontrustend sterke toename van het aantal door moslims gepleegde gewelddadige antisemitische aanvallen in Frankrijk plaatsgevonden. Uit meerdere officiële cijfers blijkt dat in de afgelopen 20 jaar het aantal gewelddadige antisemitische handelingen is verdrievoudigd. In het jaar 2014 vonden er in Frankrijk 851 geregistreerde antisemitische incidenten plaats, een verdubbeling van het aantal in 2013.

Terwijl Joden minder dan 1% van de groter wordende en diverse Franse bevolking uitmaken, zijn zij het slachtoffer van 40%-50% van de in Frankrijk genoteerde racistische aanvallen.

Joden zijn slechts het begin van datgene waar radicale islamieten beginnen op mensen los te gaan wier bestaan zij afkeuren. Hierna gaan radicale islamieten los op de LGTB, zoals we hebben kunnen zien bij de schietpartij in Orlando, en wanneer ISIS homoseksuelen van gebouwen gooit, en natuurlijk ook christenen, die wij in een klein voorbeeld op een Libisch strand afgeslacht hebben zien worden; en het vaakst andere moslims, de belangrijkste slachtoffers van radicale islamieten. Blijkbaar is niemand veilig, en dat geldt voor ons allemaal.

Wellicht kunnen we het best afsluiten met een notitie, geïnspireerd op het werk van Martin Niemöller (1892-1984), een vooraanstaand Luthers predikant en vernietigend criticus van Aldolf Hitler. Als gevolg daarvan bracht Niemöller de laatste zeven jaar van de nazi-heerschappij in concentratiekampen door, maar had het geluk deze te overleven.

Zijn tijdloze gedicht heeft niet veel modernisering nodig:

Toen de nazi´s de communisten haalden, heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.

Toen ze de sociaaldemocraten opsloten, heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.

Toen ze de vakbondsmensen haalden, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen vakbondsman.

Toen ze de Joden haalden, heb ik gezwegen;
ik was immers geen Jood.

Toen ze mij haalden,
was er niemand meer om te protesteren.

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
Door: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Auteur: Robbie Travers

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)