Dag van de Duitse Eenheid: een onwaardig evenement

(Door: Thomas Heck – Vertaling: E.J. Bron)

De viering van de Dag van de Duitse eenheid in Dresden werd begeleid door protesten. Demonstranten scholden genodigden uit. Deze keer waren het geen linksen, maar rechtsen, burgerlijken en bezorgde burgers, zoals verachtelijk vermeld werd. Maar daar maken sommigen het zichzelf te eenvoudig. Of de demonstranten nu uitgerekend de viering van de Dag van de Duitse Eenheid moesten verstoren, is een andere zaak. Maar het demonstratierecht zegt niets over beperkingen qua tijd en de vriendelijkheid van de protest.

Niemand vraagt zich af hoe de regen van stenen eruit gezien zou hebben als de links-fascistische meute had gestaan. In zoverre is de verontwaardiging in de kranten, bij de publiekrechtelijke zenders en bij de betrokken politici weliswaar te begrijpen, maar nauwelijks aan huichelarij te overtreffen.

Bij de feestelijke plechtigheid n.a.v. de Dag van de Duitse Eenheid riepen vooraanstaande politici tot respect en bereidheid tot dialoog op. De minister-president van de Duitse deelstaat Sachsen, Stanislaw Tillich, zei dat de Duitsers democratie, vrijheid van godsdienst en diversiteit zouden moeten verdedigen. De voorzitter van het Duitse parlement, Norbert Lammert, maakte reclame voor een naar buiten toe gericht en optimistisch land. De festiviteiten werden zwaar bewaakt. Merkel, Gauck en grote delen van de regering lieten zich in de Semperoper op het verhoogde podium bejubelen. Een, gezien de conflicten in het land, bijna pijnlijke manifestatie.

De politie van de deelstaat Sachsen heeft afstand genomen van de uitspraak van een collega, die de deelnemers aan de Pegida-demonstratie een succesvolle dag had gewenst. Bij 1 mei-demonstraties in Berlijn overigens onderdeel van de-escalatiestrategieën. Er wordt dus toch gewoon met twee maten gemeten.

Bondskanselier Angela Merkel riep op de Dag van de Duitse Eenheid op tot wederzijds respect en bereidheid tot dialoog. 26 jaar na de hereniging zou de Dag van de Eenheid voor de meeste Duitsers nog steeds een dag van vreugde en dankbaarheid zijn. Er zouden echter ook problemen bestaan. Deze zouden alleen opgelost kunnen worden als de mensen met elkaar in gesprek zouden blijven. Jammer dat Merkel het gesprek niet al vorig jaar had gezocht, want zij was het die stopte met de dialoog. Terloops had Merkel een ontmoeting met de familie van de imam, op wiens moskee een week geleden een aanslag werd gepleegd. Kun je doen, is zeker ook een goed signaal. Mij is echter niet bekend of Merkel de families van de slachtoffers van islamitische aanslagen ook heeft bezocht. Ook dat is een signaal, een gebrek aan waardering van de eigen burgers.

De vicevoorzitter van het Duitse parlement, Claudia Roth, heeft de buitenlander- en democratie-vijandige protesten in Dresden scherp veroordeeld. Ze zocht op weg naar de Semperoper het gesprek met de demonstranten, werd echter genadeloos neer gebruld en uitgescholden. Er vlogen geen stenen, zoals dit bij demonstraties van de Antifa gebruikelijk is. Of Frauke Petry een gelijksoortige confrontatie met de Antifa zou overleven?

Met haar politiek heeft Merkel een eind gemaakt aan de dialoog. Deze Dag van de Eenheid toonde aan hoe diep de kloof in Duitsland werkelijk is. Niet tussen Oost en West, maar tussen politici en volk. Een pure verdienste van Merkel. Kohl staat bekend als de kanselier van de eenheid, ondanks alle fouten en problemen. Merkel zal als splijtzwam de Duitse geschiedenis ingaan, een kanselier die meer polariseert dan verbindt. Dit is daarom opmerkelijk, omdat zij door de jaren heen met onduidelijke standpunten de thema´s van alle partijen voor zichzelf heeft gebruikt. Dit was de reden van haar succes. Maar men kan zich niet eeuwig anders voordoen dan men is. Dit geldt ook voor de bondskanselier.

Als feestdag heeft 3 oktober gefaald en zou definitief op de mesthoop van de geschiedenis gegooid moeten worden. We hebben weer een feestdag nodig die ons eraan herinnert hoe waardevol wij de nationale eenheid vinden. In het westen was dat de 17^e juni, de dag van de volksopstand in de DDR. Ik persoonlijk heb deze herdenkingsdag altijd al geschikt gevonden. Hij herinnert er iemand namelijk toch aan hoe de geschiedenis van de hereniging er ook had kunnen uitzien.

Bron:
http://heckticker.blogspot.nl
Door: Thomas Heck

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)