Rutte en zijn vrienden in de VVD

(Door: Ton Nijhof)

Mark Rutte en zijn partijgenoten  van de VVD presenteerden gisteren hun partijprogramma voor de TK-verkiezingen van komend jaar. Nederland kreeg niet alleen de VVD-agenda voor de komende jaren tegen de zwakke kiezen, maar als extraatje ook nog een persoonlijk ’plan’ van de partijleider. En zoals eerder in verkiezingstijd graait de liberale leider zelf weer ruimschoots in de koffer met oneliners, die de VVD-achterban oproept de rijen te sluiten na gepeilde vrijages met PVV en VNL. Het grovere werk zoals ’pleur op’ van enkele weken geleden is daar een aardig voorbeeld van.

Het marketingtechnisch gelikte stukje zet een gladgestreken VVD-leider neer alsof die niet juist 2 kabinetten heeft geleid die precies het tegenovergestelde hebben bewerkstelligd. “Ik wil met Nederland de volgende stap zetten”, prevelt de VVD-leider. En: “Wetten die we hebben, zullen we inzetten.” Na zes jaar law and order met de VVD zou je toch verwachten dat de hele puinhoop op het ministerie van V&J toch wel tot achter de komma zou zijn opgeschud. “Ik wil dat Nederland gewoon een fijn en prettig land blijft om te leven”, kermt de premier nog amechtig alsof hij het werkelijk meent, maar tot dusver nog geen schijn van kans heeft gehad om dat verlangen dichterbij te brengen. Kennelijk hoopt Rutte dat zijn functie van premier als bonus nog wat oplevert de komende tijd. Het programma is een aaneenschakeling van pragmatische leegte door een partij waaruit de geesten van Wiegel en Bolkestein allang zijn verdwenen. Zinloos vervangen door de linkse gezelligheidsjongens als Van Aartsen en Rutte, die aan de bar zo leuk kunnen mee lullen met andere corpsballen die ongeveer 11 jaar over een studietje als ‘geschiedenis’ doen.

De liberalen hopen nu met een vertrouwd geluid kiezers aan te spreken die rechts willen stemmen en vooral geen heibel willen in de tent van het landsbestuur: lastenverlichting, infrastructuur, veiligheid en defensie. Terreinen die door de VVD zélf hopeloos zijn uitgekleed. Voor de zorg gaan wij volgend jaar weer meer betalen en nogmaals: markten waarin het kennisverschil tussen aanbieders en vragers (te) groot is, kunnen NIET worden geprivatiseerd. Dat is een overheidsfunctie. Bovendien laat het zich vragen of het bevoordelen van enkele verzekeringsmaatschappijen met niets ontziende staatssteun wel kenmerken van ‘marktwerking’ in zich heeft. Denkelijk niet.

De interne en externe veiligheid van ons land, beide ook al terreinen van VVD-bewindslieden die de laatste 6 (!) jaar daar de scepter zwaaiden, zijn overwoekerd door een dikke managementlaag, gerekruteerd uit ‘Parteigenossen’ van beide regeringspartijen die niets, maar dan ook werkelijk niets presteren. Lastenverlichting? Laten we niet in lachen uitbarsten: de VVD heeft de lasten voor burgers tot onaanvaardbare hoogte opgestuwd, maar slaagde er desalniettemin in om elk jaar zelf weer méér uit te geven! De staatshuishouding is daarmee zo ellendig duur geworden dat het nog jaren zal duren om die waanzinnige banenmachinerie voor partijleden weer tot normale proporties terug te brengen. Of we zouden de revolutie uit moeten roepen: werkt sneller.

De komende verkiezingen zullen mensen weer een hokje rood mogen kleuren, nadat zo door de publieke omroepen zijn geconditioneerd om in een Pavlov-reflex de vooraf gewenste vakjes kiezen. Dit jaar wordt er opnieuw hevig ingezet op het pluche-handhaving principe waarbij de ordinaire leugens niet van de lucht zijn. De kiezer echter zou zich maar één vraag hoeven te stellen: “Wat ben ik er de afgelopen 6 jaar wijzer van geworden?” En dan nog is het maar de vraag wat het oplevert, want ongeacht de uitslag wordt er over een regeerakkoord onderhandeld door mensen die al járen op onverklaarbare wijze op de lijsten staan. Na de verkiezingen zal weer blijken dat uw stem weinig waard is geweest en komt de oude wijn in nieuwe zakken (letterlijk en figuurlijk) gewoon weer in vak K terecht.

Misschien is er nog licht wanneer een partij de volgende punten aandurft:

1. Een jaarlijkse afname van 20% van de overheidsuitgaven aan subsidies;
2. Totale afschaffing van ‘ontwikkelingssamenwerking’;
3. Direct terugbrengen van de publieke omroep tot een (staats) tv- en een radiozender;
4. Onmiddellijke ontmanteling van subsidieclubs zonder noemenswaardige ledenachterban;
5. Omvorming van het politiek-maatschappelijke middenveld tot democratisch beïnvloedbaar en anders afschaffing;
6. Invoering van een jaarlijks – bindend – referendum voor de beoordeling van het overheidsbeleid;
7. Herstel van de grensbewaking en een totale immigratiestop;
8. Een volledig religieus neutrale overheid, inclusief onderwijs;
9. Handhaving van het ‘uniformverbod’, ook voor o.a. religies die een ander staatkundig streven voorstaan;
10. Verbod op overheidsfuncties voor personen met meerdere nationaliteiten dan uitsluitend de Nederlandse;
11. Toename van het defensiebudget met 3 miljard jaarlijks tot 2,5% van het bnp;
12. Tenminste 15.000 agenten (op straat) extra met volledig herziene bevoegdheden.

Ik ken tenminste één politicus die het aan zou durven (maar het nog niet deed). Maar ja: die heeft nu al persoonlijke beveiliging nodig…. Maar wacht: is dát misschien het probleem dat niemand zo’n logische agenda voert? Dat je dan… zeg maar…

Door:
Ton Nijhof
(voor www.ejbron.wordpress.com)