HET SPROOKJE VAN EEN WELLUSTIGE PRINS

Prinses Juliana en prins Bernard op de tandem (1936)

(Door: “Driek”)

Heel veel jaren geleden, toen je menschen van alles en nog wat kon wijsmaken, leefde er in Duitsland een arme prins die zo dol was op mooie jonge vrouwen, protserig glimmende  uniformen met oorkondes en gouden tressen, paleizen en allerlei andere aardse fraaiheden, dat hij, om al zijn wensen in vervulling te doen gaan, een schatrijke prinses aan de haak sloeg. Deze prinses nu, Juliana geheten, was de aanstaande koningin van een klein doch zeer rijk land. En de bevolking van dat rijke land waar de bomen soms wel tot den hemel groeiden, was toevallig zeer koningsgezind en omarmde liefdevol deze eerzuchtig hebberige Duitse vlegel die alras een heerlijk luizenleventje leidde. Het geld kon gewoon niet op.

Ja, scherpe lezer van E.J. Bron, het haantjesgedrag van wijlen prins Bernard blijft ons nog altijd bezighouden. Want nieuwe amoureuze avonturen van deze walgelijke schuinsmarcheerder kwamen onlangs weer aan het licht. Wat wil het geval?

Welnu, zojuist lees ik in één onzer Socialistische Couranten dat prins Bernard in het paleis Soestdijk jonge meisjes heeft aangerand. Dit blijkt uit de biografie van onze voormalige vorstin Juliana door Jolande Withuis. Zij werkte zes jaar lang aan het boek, dat maar liefst 800 pagina’s telt. Withuis versterkt het beeld van de schavuit van Oranje, de bijnaam die prins Bernhard kreeg.

Uit haar biografie: „Gouvernante Nitschmann deed haar deur op slot om zich de prins van het lijf te houden. Haar zeer jonge opvolgster werd door hem belaagd. Een zestienjarige logee werd in haar logeerkamer door de prins betast onder haar blouse en op haar mond gezoend; ze wist hem haar kamer uit te werken en stortte haar hart uit bij een vertrouwd staflid; dat haar geloofde, aangezien hij uit diverse andere bronnen met Bernhard’s gedrag bekend was.

Een jong lid van Juliana’s toneelclub werd door Bernhard aangerand toen ze aan zijn uitnodiging gevolg gaf om wat schilderijen te komen bekijken, waarna de regisseur jeugdige actrices niet meer ongechaperonneerd door het paleis liet lopen als de prins thuis was.”

Uit de biografie blijkt ook dat koningin Juliana een eenzame vrouw was en dat haar huwelijk met Bernhard nog slechter was dan tot nu bekend was. Withuis schrijft dat prins Bernhard Juliana vanaf het begin van hun relatie systematisch heeft vernederd: “Hij mag een prins zijn, een heer is hij niet“, citeert Withuis een waarnemer die zag dat Bernhard Juliana tijdens hun huwelijksreis ‘alleronhebbelijkst’ behandelde. Bernhard was veel op reis waardoor Juliana veel alleen was.

Volgens de schrijfster had Juliana “een hang naar het hogere” . Dit is een van de reden dat zij in de ban raakte van gebedsgenezeres Greet Hofmans. Ook miste zij volgens Withuis de “mentale discipline, een innerlijke ordenende instantie die haar vrij uitwaaierende verbeelding begrensde.”

Lezer, dit boek van Jolande Withuis over prins Bernard lijkt mij zeer interessant.

Ik wens u allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)