Twee zones, drie zones, zeven stappen, een shariastaat? (deel 1)

(Door: Ton Nijhof)

De klassieke islamitische theorie verdeelt de wereld in twee zones. De eerste zone noemt men het Huis van de Islam (dar al-islam) en de andere zone het Huis van de Oorlog (dar al-harb), waarbij de laatste ook nog wel eens ‘dar al-kufr’ wordt genoemd: het huis van de ongelovigen. Dat onderscheid vinden we aanvankelijk niet in de koran. De koran stelt wel dat moslims het aan de islam verschuldigd zijn om aan ‘de strijd’ deel te nemen. In Soera 9, vers 39 bijvoorbeeld lezen wij: “Indien gij niet uitrukt, zal Hij u straffen met pijnlijke bestraffing en zal Hij een ander volk voor u in de plaats stellen; maar niet zult gij Hem in iets schaden” (Kramers vertaling, 13^e druk). Het concept daarentegen wordt wel in de zgn. koran-commentaren besproken. De bekendste passage is koran 3:28. Dat vers is moeilijk te vertalen, maar laten we kijken wat de Arabist Hans Jansen daarvan heeft gezegd: “De moslims moeten niet de ongelovigen als ‘vrienden’, ‘medestanders’ of ‘bondgenoten’ nemen. Die drie alternatieven zijn pogingen tot vertaling van het belangrijkste woord in dit vers dat iets als ‘de dichtbijen’ moet betekenen. Maar de korantekst gaat door, en wel met de mededeling dat het verbod niet geldt indien een moslim ‘op zijn hoede’ moet zijn. Omdat koran-commentaren en sharia-handboeken dit onderwerp bespreken, is het ondenkbaar dat een beroepsmoslim nooit van Taqiyya gehoord heeft”.

Moderne mensen in het Westen kennen weliswaar de indeling van het Huis van Islam en het Huis van Oorlog, maar maken zich geen bijzondere zorgen. In het Westen beschouwen we zo’n beetje alle religies als waandenkbeelden van een vrij ongevaarlijke soort. Bovendien, zo is tenminste de opvatting onder politiek correcte wetenschappers, journalisten en politici, is de islam een vreedzame religie met alleraardigste feesten die zelfs mooier zijn dan de onze. Daarnaast, en bovenal, zijn wij in het Westen bijkans ‘vergeten’ hoe een oorlog eruit ziet en we schrikken ons dan ook te pletter wanneer beelden het internet overstromen met de meest walgelijke moordpartijen door bijv. IS of Boko Haram. Wij kijken liever een andere kant op, verzwijgen de gruwelijke werkelijkheid en als er niet over gepraat wordt dan zal het ook wel niet meer bestaan. Wie naar rechts kijkt, ziet immers niets aan de linkerkant. Het omgekeerde levert eenzelfde resultaat overigens.

In haar prachtige boek ‘Heilige Identiteiten’ beschrijft Machteld Zee vlotweg het islamitische ontwerp voor het toevoegen van ‘dar al-harb’ aan het ‘dar al-islam’. Om het duidelijker te stellen: de islamitische strategie voor het veroveren van het Avondland. Volgens Sayyid Qutb (1906 – 1966) was dit oorspronkelijke ontwerp van de ‘twee huizen’ zeer belangrijk (Machteld Zee, Heilige Identiteiten, pag. 59. Zie ook Hans Jansen, ‘Eindstrijd’ pag. 16). Naar de mening van Qutb, wiens boeken wereldwijd in iedere moslim-boekhandel te koop zijn, leven de islamitische wereld en de andere wereld (jaahiliyya) noodgedwongen naast elkaar en door elkaar heen. Deze ‘jaahiliyya’ is in de oorspronkelijke betekenis het woord voor de periode die vooraf ging aan het ontstaan van de islam, vooraf aan de openbaringen. Na de openbaringen aan Mohamme heeft hij de strijd met dat ongeloof aangebonden en triomfantelijk in zijn voordeel beslecht. Sayyid Qutb was van mening dat alle moslims het voorbeeld van Mohammed moeten volgen en de strijd tegen het ongeloof behoren aan te binden. De ideeën van Qutb zijn verder verfijnd en uitgekristalliseerd door niemand minder dan het grote voorbeeld van Ahmed Marcouch (PvdA), namelijk de Egyptische theologische vlieggewicht  Yusuf al-Qaradawi. Qaradawi laat zich in zijn uitingen het beste vergelijken met Roland Freisler…

Deze Qaradawi wordt gezocht door Interpol en mag Amerika of het Verenigd Koninkrijk niet meer in. Hij heeft fatwa’s gepubliceerd ter ondersteuning van zelfmoordacties jegens Israëliërs, roept alle moslims op tot een ‘tweede Holocaust’ en leeft in het onbedwingbare verlangen om Joden hoogstpersoonlijk dood te schieten. Desondanks wilde Ahmed Marcouch na de moord op Theo van Gogh deze al-Qaradawi uitnodigen om ‘publiekelijk te verklaren dat de moord op Theo van Gogh een weerzinwekkende misdaad was’. Merkt u daarbij op dat in het ‘Huis van Oorlog’ aanwezige moslims alles zullen verklaren wat de islam verschoont van de gruwelijke werkelijkheid die deze religie in de aanbieding heeft. Zie slechts Saoedi-Arabië. Men noemt dat versluierde verklaren in het Arabisch  ‘Taqiyya’, wat in de sharia zoveel betekent als ‘versluieren’ of ‘verheimelijken’. Daarvoor betekende het woord nog ‘vrees’. Het komt erop neer dat wanneer een moslim vreest dat de islam geschaad zal worden volgens de sharia het recht bestaat om (tegen de ongelovigen) de waarheid te ‘versluieren’. PvdA-politicus Marcouch zag er dus allerminst tegenop om de waarheid te versluieren. Sterker: hij probeerde gebruik te maken van een van de meest gezochte criminele ‘islamdeskundigen’ om dat voornemen kracht bij te zetten.

Middenweg

Terug nu naar de uiteenzettingen van zowel Zee als Jansen. In de zestiger jaren van de vorige eeuw  publiceerde Qaradawi een handleiding voor moslims in het Westen met de titel ‘the Lawfull and Prohibited in Islam’ en in 1990 een daarop gebaseerd manifest: ‘Priorities of the Islamic Movement in the Coming Phase’. Daarin opent Qaradawi als het ware een derde weg tussen het Huis van Islam en het Huis van Oorlog. Hij stelt daarin namelijk dat de verovering van het Westen niet (meer) hoeft plaats te vinden door gewapende strijd, maar door ‘prediking en ideologie’. Deze nieuwe islamitisch-jihadistische doctrine wordt aangeduid met het woord ‘wasatiyya’ en betekent zoveel als ‘midden, eerlijk, rechtvaardig of gematigd’. Een belangrijk onderdeel van deze ‘middenweg’ islam is dat moslims in het Westen (dus in het Huis van Oorlog) tijdelijk worden ontheven van de plichten die de islamitische wet (de Sharia dus) aan hen stelt. Uiteraard gelden die voorwaarden in een later stadium weer wel, maar het tijdelijk opschorten van die verplichtingen zorgt ervoor dat de te islamiseren samenleving voorlopig niets in de gaten heeft.

De middenweg naar de islamitische heilstaat beslaat 7 eenvoudige stappen (Machteld Zee, Heilige Identiteiten, pag. 63):

• Ten eerste moeten de moslims in het te islamiseren land of gebied weer bewust worden gemaakt van hun islamitische identiteit. U begrijpt nu meteen waarom het zo lastig is om Nederlandse imams op te leiden en waarom er om de haverklap een prediker op de stoep staat om ‘islamitische conferenties’ toe te spreken;
• In de tweede fase moeten de moslims die aanwezig zijn in het Huis van Oorlog als het ware ‘ontwaken’; wakker worden en ontsnappen aan de aantrekkingskracht van de ontvangende maatschappij. Zij moeten terugkeren naar de wortels van de islam en bewust zijn van hun plicht tot ‘jihad’. Zie ook de ‘ruk naar rechts’ die onderzoeker Koopman constateerde in Europa;
• In de derde fase worden die activiteiten uitgebreid en leidslieden op cruciale plaatsen in de ontvangende maatschappij geplaatst. Denk aan functies bij verenigingen, in clubs, bij belangengroepen;
• In de vierde fase moeten definitieve (en betrouwbare) groepen worden gevormd. Zie ook voetbalclubs, contactorganen, belangengroepen, etc.;
• In de vijfde fase worden (meer) moskeeën gebouwd, politieke partijen gevormd, islamitische scholen, etc.;
• In de zesde fase moet de samenleving meer en meer gewend raken aan de prominente islamitische aanwezigheid. Denk aan de gebedsoproepen op vrijdag m.b.v. kloeke luidsprekers, typisch islamitische kleding, etc.;
• In fase zeven vestigen moslims zich definitief in politiek, media, economie, sociologie en geneeskunde.

Uiteindelijk is het de bedoeling dat er een parallelle samenleving ontstaat met eensgezinde en samenwerkende islamisten op zoveel posten in de maatschappij dat het Huis van Oorlog definitief kan worden omgevormd tot het Huis van de Islam. Zo nodig worden na die fase geweldsmiddelen toegepast, die nog veel heviger zullen worden gefinancierd en ondersteund door staten als Saoedi-Arabië of Qatar.

(Binnenkort deel 2. Dit artikel werd ook gepubliceerd op http://sta-pal.nl)

Door:
Ton Nijhof
(voor www.ejbron.wordpress.com)