Máxima; wijze lessen in geldzaken

(Door: Wim van Schaik)

De Oranjes vormen een extreem rijke familie. De omvang van hun vermogen wordt niet bekendgemaakt, maar volgens de Quote was dit in 2001 zo’n 2,7 miljard euro. Forbes schatte in datzelfde jaar het vermogen zelfs op 4,5 miljard dollar. Na een telefoontje van de schavuit van Oranje stelde het blad dit bij naar ‘slechts’ 250 miljoen in 2002. Dat was volkomen ongeloofwaardig. In 2011 nog werd het vermogen op meer dan 2 miljard geschat. De Oranjes zijn ook de duurste monarchie van West-Europa. Kosten: jaarlijks een slordige 35 miljoen euro. Vanwege belastingvoordelen zijn die kosten  in feite nog hoger. 

De Oranjes hebben wat met geld. Logisch dus dat Máxima een interview gegeven heeft aan het Haarlemse Straatjournaal over de waarde van geld. Zij vertelt in dat interview dat de prinsessen Amalia, Alexia en Ariane zakgeld krijgen om die waarde te leren kennen. Door dat zakgeld leren de prinsessen „dat er een grens aan zit: dit is het, meer krijg je niet. En als het misgaat, word je daarin niet geholpen door je ouders.”

Nou, nou, is dat even afzien voor die arme prinsesjes! Valt mee. Zelf kreeg Máxima, vertelt ze, vroeger helemaal geen zakgeld. Niet dat ze op zwart zaad zat. Zo nu en dan kreeg ze ‘wat’ toegestopt van haar ouders. Door ervaring wijs geworden, geeft ze nu haar kinderen wijze lessen over geldzaken.

Wijze les 1. Je kunt niet alles kopen: “Papa en mama geven jullie zakgeld om je te leren dat je niet alles kunt kopen. Er zijn grenzen. Die grenzen aan de koopkracht zijn natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde. Lang niet hetzelfde. Dat geldt ook voor de papa en mama van prinsesjes hoor… Als je al een jacht van zeven ton hebt gekocht, kun je natuurlijk niet ook nog een aanlegsteiger betalen. En als je  net voor 4,5 miljoen een  mooie villa met zwembad, privéhaven en privéstrand in Griekenland hebt gekocht, dan kun je dat hek er even niet bij hebben. Nee, je kunt niet alles kopen. Als je de belastingbetaler kunt laten betalen, moet je dat zeker doen.”

 Wijze les 2. Betaal zo weinig mogelijk belasting: Zullen die prinsesjes wel eens zeuren over hun zakgeld? De oudste voorop. Ik hoor Amalia al. “Echt te weinig”. “Anderen krijgen veel meer”. Welke ouder herkent dat niet? Maar welke ouder kan dan tegen zijn dochter zeggen: “Nog een paar jaartjes en dan krijg je elke week 5.000 euro (zegge vijfduizend euro). Tweehonderdenvijftigduizend euro per jaar. (Over die 1,2 miljoen voor privépersoneel en onkosten hebben we het even niet.) En weet je wat zo leuk is? Je hoeft daar helemaal geen belasting over te betalen! Onthoud: Belasting betalen is voor het domme volk. Je moeder is toch niet voor niets erevoorzitter van Wijzer in Geldzaken.”

Wijze les 3. Houd je altijd van den domme: “Doe alsof je geld niet belangrijk vindt. Maar, pik het nooit als ze aan je geld komen. Neem een voorbeeld aan je overgrootvader Bernard. Ze kunnen zeggen van hem wat ze willen, maar die geheime deal over belastingcompensatie in de jaren zeventig heeft ons mooi zo’n zeven miljoen euro opgeleverd. Lastig voor Rutte, dat wel. Maar wij weten van niks en terugbetalen doen we al helemaal niet. Hij redt er zich wel weer uit. Laat dat maar aan Rutte over. Die deal zat trouwens goed verstopt. Kraaide geen haan naar. Jammer, dat die journalist nou net dat briefje moest ontdekken. Dat zo’n briefje bewaard wordt! Beetje dom…”

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)