Bigamie moet legaal worden?

(Door: Ton Nijhof)

Bigamie moet legaal worden, vindt advocaat Anis Boumanjal. De raadsman staat een Amersfoorter bij die een straf boven het hoofd hangt omdat hij een tijdje met twee vrouwen was getrouwd. Tegen hem is twee maanden voorwaardelijk en een boete van 750 euro geëist. Dat schreef het dagblad De Telegraaf op 2 november. Volgens advocaat Boumanjal kun je mensen die conform hun geloof een tweede vrouw willen trouwen niet tegenhouden. “Als je dat wel wilt, gebeurt het straks onder de radar en ben je nog verder van huis”. Hij denkt dat veel mensen in Nederland zich schuldig maken aan bigamie, maar dat niet aan de grote klok hangen. “In Nederland zijn we er wel aan gewend dat iemand met Jan en alleman naar bed gaat. Daar doen we dan niet moeilijk over”, aldus de Utrechtse advocaat.

Of bigamie legaal moet worden, overigens een innige wens van vrijwel uitsluitend het islamitische deel van onze samenleving, is een kwestie die in de rechtszaal totaal niet ter zake doet. Dat is een kwestie voor de wetgevende macht en in de rechtszaal worden kwesties beoordeeld op grond van hetgeen in zulke wetten is gesteld. Wat in onze democratisch tot stand gekomen wetten is omschreven, vormt voor veel moslims veelal wel aanleiding om ‘gelijke behandeling’ te eisen wanneer een ongelijke behandeling wordt vermoed. Dan ineens weer wel.

Wat deze advocaat nu in feite eist, is een uitzonderingspositie en dus ‘ongelijkheid’. Helaas: bigamie is in Nederland bij wet verboden, punt uit. Dat Nederlanders volgens de raadsman met ‘Jan en alleman’ naar bed gaan, kan weliswaar op een taxatie uit zijn eigen omgeving zijn gebaseerd, maar maatgevend voor ons land is dat vooralsnog niet. Dat is niet, om het eenvoudig te zeggen, een prominent onderdeel van, of kenmerkend voor onze westerse cultuur. De vrijheid om te vragen dat toe te staan, mag natuurlijk altijd. Een staat die de vraag alleen al zou verhinderen, maakt fors inbreuk op de grondrechten van burgers. Ook de cliënt van Anis Boumanjal mag daarom vragen om meer vrouwen (voor hemzelf), zoals Wilders de vraag mag stellen ‘willen jullie meer of minder Marokkanen in dit land’? Of het hen wordt toegestaan hun doelstellingen te bereiken, is een vraag van een andere orde en hangt af van de mate van medestanders die het voorstel krijgt. Ik heb er overigens vertrouwen in dat advocaat Boumanjal onder de mannelijke inwoners van Nederland ruimschoots voldoende steun zal vinden en hij zou een referendum kunnen overwegen.

Dat het huwelijk als instituut aan belang heeft ingeboet in het Westen is een uitgemaakte zaak. Veel jongelui gaan samenwonen zonder het beroemde ‘boterbriefje’ en voor hen heeft het kerkelijke huwelijk meestal ook geen toegevoegde waarde. De wet geeft expliciet aan dat een boterbriefjeshuwelijk kan worden aangegaan tussen twee personen van verschillend geslacht en tussen twee personen van gelijk geslacht. Deze personen mogen niet al gehuwd zijn. Polygamie is niet toegestaan in Nederland: men kan slechts met één persoon tegelijk gehuwd zijn. Ook kan iemand die in het huwelijk wil treden niet tegelijk een geregistreerd partnerschap hebben: dat eindigt wanneer het huwelijk wordt voltrokken. Dat wetsartikel gaat enkel over het burgerlijk huwelijk, al is de relatie tussen het kerkelijk en het burgerlijk huwelijk wel (elders) in de wet geregeld. Dit betreft de regel dat éérst voor de wet moet worden getrouwd en pas daarna voor de kerk. Dat is niet enkel een familierechtelijke verplichting, de Nederlandse wet gaat zelfs zo ver dat de voltrekker van het godsdienstig huwelijk strafbaar is met een geldboete van de tweede categorie (dat is 3.900 euro) wanneer hij een godsdienstig huwelijk voltrekt terwijl er nog geen burgerlijk huwelijk is voltrokken. Bij herhaling kan hem twee maanden hechtenis worden opgelegd.

De hoofdregel is dat beide partners minimaal 18 jaar moeten zijn om in het huwelijk te mogen treden. Daar kan van worden afgeweken wanneer beiden minimaal 16 zijn én de vrouw zwanger is, of reeds een kind ter wereld heeft gebracht. Daarnaast moet een minderjarige toestemming hebben van zijn ouders als hij in het huwelijk wil treden. Dat geldt ook wanneer hij in het huwelijk wil treden met een andere minderjarige. Wanneer de ouders het daar niet mee eens zijn, kan de rechter vervangende toestemming geven. Die rechters gaan het nog druk krijgen de komende jaren nu zich onder de vluchtelingen nogal wat navolgers van de profeet bevinden.

Die regels zijn er natuurlijk niet voor niets. Deze wetten dienen juist om de positie van mannen en vrouwen in onze maatschappij meer gelijkwaardig te maken en te houden. Dat komt met name van pas wanneer een huwelijk wordt ontbonden en er soms schrijnende situaties ontstaan. Het is niet voor niets dat de wetgever (de Staten Generaal in ons land, dus niet een willekeurige rechtbank, zoals bij Schiphol) al die vervelende bijkomstigheden onder een en hetzelfde recht wil laten beoordelen. Religies willen wat dat betreft nog weleens weerbarstig zijn en zij kennen zichzelf dan ook een belangrijke rol toe in het huwelijk. Zowel het christendom, de islam, het Jodendom en het hindoeïsme etc. hebben nauwkeurige ‘regels’ die precies voorschrijven wat de functie en doel van het huwelijk is. Daarnaast zijn de ‘rollen’ in het huwelijk veelal verder uitgediept, want van gelijkheid wil een religie maar liever niet weten. Wie zich niet aan de regels van ‘de kerk’ houdt, wordt uit die gemeenschap gekieperd en met name in de islam wil dat nog wel eens verstrekkende gevolgen hebben. Het programma ‘Undercover in Nederland’ stelde nog niet zo lang geleden de religieuze achtergrond van het huwelijk (met meerdere partners) aan de kaak. Naar bleek zijn er voldoende imams in Nederland die bereid zijn om, in weerwil van onze wetgeving, zo’n extra huwelijk religieus in te zegenen.

Wanneer moslims zich nu op het standpunt stellen dat zij wat dat betreft anders beoordeeld willen worden in het Nederlandse recht, dan hebben we natuurlijk een probleem. Te beginnen met het artikel 1 van onze Grondwet, dat iedereen die zich op Nederlands grondgebied bevindt, (merk op dat dit grondgebied kennelijk toch wel weer anders is dan Europees grondgebied, maar daar gaat dit artikel dan weer niet over) in gelijke gevallen gelijk moet worden behandeld. Wanneer in die situaties voorrang wordt gegeven aan het religieuze ‘recht’ of de regels daarvan ontstaan nog meer problemen. Zo zou het moslims moeten worden toegestaan om hun overspelige vrouw (alleen vrouwen kunnen overspelig zijn) dood te slaan en een protestant of katholiek blijft met lege handen staan wat dat betreft.

Alleen al om die laatste groepen niet tegen ons in het harnas te jagen moesten wij dat maar niet doen.

Door:
Ton Nijhof
(voor www.ejbron.wordpress.com)