Als “vluchteling” in Duitsland heeft men reden tot lachen

(Door: Petra Raab – Vertaling: Theresa Geissler)

Ik zou ook zo lachen als de “vluchteling” op de foto hierboven als ik zonder scholing, zonder opleiding en zonder geld een land binnenkom, mij daar voorstel en zeg: “Hier ben ik, zorgen jullie nu maar naar behoren voor mij.” Als de mensen mij daar dan een woning bezorgen en bekostigen, eten bekostigen, al het noodzakelijke om te leven bekostigen, voor een opleiding zorgen, mijn ziektekostenverzekering betalen, het rijbewijs voor mij financieren, als mijn kinderen meteen naar de kinderopvang mogen, als er een baan voor mij geregeld wordt, een taalcursus voor mij wordt betaald, verdere cursussen voor mij worden betaald en ik voor niets, maar dan ook helemaal niets hoef te zorgen, behalve te zeggen dat ik een “vluchteling” ben, dan zou ik ook de hele dag zo lachen.

Geen enkele sollicitatiebrief zou ik hoeven schrijven, noch voor een woning hoeven zorgen, noch voor mijn eten hoeven zorgen, noch voor een baan hoeven zorgen. Ik zou niets, totaal niets hoeven doen, behalve zeggen dat ik een “vluchteling” ben. De mensen in het land zouden zich voor mij en voor mijn overleven in dit land zowat het vuur uit de sloffen lopen voor hulp. Mij zou alles achterna gedragen worden, zonder dat ik voor wat dan ook zou hoeven zorgen.

Terwijl men als Duitser reeds op school prestaties moet leveren, om zich vervolgens voor dat alles het vuur uit de sloffen te lopen zodat men überhaupt een kans heeft, in Duitsland boven Jan te komen, en dat slechts door absolute eigen inzet, geldt dat niet voor de zogenaamde “vluchtelingen”, die in werkelijkheid geen vluchtelingen zijn. In Duitsland draven andere mensen voor hen. Waarom doet men dat niet voor de prostituees in het land, zodat ze niet langer voor walgelijke mannen met hun benen wijd moeten? Waarom zorgt men in Duitsland niet zo roerend voor hèn? Waarom wordt er voor de dakloze Duitsers niet zo roerend gezorgd? Waarom zadelt men Duitse moeders op met een dubbele belasting? Waarom hebben Duitse gezinnen steeds meer zorgen om hun kinderen groot te brengen? Waarom heeft in Duitsland niemand interesse in een vastgelopen Dúits kind? Waarom moeten gepensioneerden in het afval wroeten? Waarom vergaat het in Duitsland de “vluchtelingen” beter dan het iedere Duitser in Duitsland ooit vergaan is?

Om in Duitsland voet aan de grond te krijgen, hoeven “vluchtelingen” zich nergens, maar dan ook echt helemaal nergens om te bekommeren. Wanneer de oorspronkelijke bevolking ze alles bezorgd heeft, mogen ze ook nog voor altijd in Duitsland blijven en is iedereen blij dat ze nu in Duitsland zo goed zijn geïntegreerd. Dat ze daarvoor geen enkele hand hebben uitgestoken, interesseert niemand. Inzet, om in Duitsland te kunnen overleven, wordt slechts verlangd van de Duitsers, wier voorouders hier sinds 1940 al waren. Tenzij een “vluchteling” of migrant vrijwillig, omdat het hem anders te saai wordt, een reeds van ambtswege aangeboden goede baan als bijvoorbeeld buschauffeur, taxi-chauffeur, pakketdienst-rijder etc. aan, omdat daarbij dan ook nog het rijbewijs inbegrepen is.

Zo gemakkelijk is het verder voor geen mens op deze wereld om zonder eigen inzet in Duitsland te leven als God in Frankrijk. Zonder welke eigen prestatie dan ook een opleidingsplek, een woning, eten, kleding, arbeidsplaats, rijbewijs, ziektekostenverzekering, onderwijsplekken, kinderopvangplaatsen en aanbiedingen voor de vrijetijdsbesteding. Op die manier zou iedereen op deze wereld zo kunnen lachen als de vluchteling op de foto hierboven, ook de Duitsers.

Bron:
https://petraraab.blogspot.nl
Door: Petra Raab

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)