Zolang zèlfhaat maar kan worden ontkend . . .

(Door: Theresa Geissler)

Er zijn in de aanloop naar de verkiezingen van maart 2017 op de site van E.J. Bron al enkele speculaties langsgekomen van reaguurders, die vrezen dat “DENK”, het politieke (wan)product ontsproten aan de breinen van de twee allochtone politieke querulanten Kuzu en Oztürk, wel eens hoge ogen zou kunnen gooien. Pessimisten houden zelfs rekening met 6 of 7 zetels! Ofschoon ik niet pretendeer over een kristallen bol te beschikken, geloof ik persoonlijk niet dat het zo’n vaart zal lopen. En ik zal U hierbij proberen uit te leggen waarop ik dat dènk te kunnen baseren:

Om het maar eens ronduit te zeggen: De ‘heren’ mogen dan nóg zo in de veronderstelling verkeren dat ze het slim aangepakt hebben door van meet af aan luidkeels te verkondigen dat “DENK” géén ‘moslimpartij’ is, maar een partij voor àlle Nederlanders die van Nederland gewoon een staat willen maken waarin tolerantie en rechtvaardigheid hoogtij vieren en waarin niemand “gediscrimineerd” wordt, maar ik voorspel dat ze daarmee dan misschien wel de boze allochtone kiezer – enigermate – lokken, maar uiteindelijk níet de progressieve, áutochtone kiezer, op wie ze overduidelijk eveneens een oogje hebben. Reden: Ze gaan een brug te ver.

Ze gaan te ver door in hun verkiezingsprogramma openlijk te suggereren dat in Nederland het roer radicaal óm zou moeten en dat de Nederlanders als het ware moeten worden her-opgevoed tot verdraagzame, niet discriminerende wezens, die zich iedere dag, ieder úúr met het schaamrood op de kaken bewust zijn van hun schandelijke, koloniale verleden en zich in allerlei bochten wringen om die historische schuld te vereffenen. In tegenstelling tot wat de heren wellicht DENKen, zit progressief Nederland op zo’n verregaande ‘zuivering’ niet te wachten…..omdat het van mening is hier níet de hand in eigen boezem te hoeven steken. Ja, U leest het goed: Die mening is het volgens mij wèrkelijk toegedaan:

Progressief Nederland, van het links-liberale D66 tot de post-Maoïstische SP, erkennen weliswaar volmondig dat dit schandelijke verleden metterdaad realiteit geweest is, máár……. zij beschouwen zichzelf nu juist als de verlichte geesten die dat verleden inmiddels ontgroeid zijn en het zèlf inmiddels al véle malen hebben goedgemaakt! Door met de komst van de EU en de Euro in te stemmen. Door de open grenzen toe te juichen. Door de massa-immigratie en daarmee de vluchtelingenstroom te omarmen. Door zich, kortom, reeds het toonbeeld van tolerantie en ruimdenkendheid te tónen en andersdenkenden op dit gebied luidkeels te verketteren. Die andersdenkenden behoren dan bijna per definitie tot de PVV, al zijn er, naar hun mening, bij partijen als VVD en CDA inderdaad óók hier en daar twijfelachtige geluiden waar te nemen, maar daarvoor werpen ZIJ zich immers al op als zijnde het “gezonde” tegenwicht: ZIJ zijn het juist die zulke oneffenheden telkens weer wegwerken door die geluiden consequent te overschrééuwen; ZIJ zijn het, die, in antwoord op die geluiden, luidkeels blijven volhouden dat de wereld van “iedereen” is, dat ook in Nederland iedereen zich naar hartenlust mag vestigen, dat alle migranten/vluchtelingen hier welkom zijn en geholpen zullen worden en dat ZIJ, het ‘linkse’ deel van Nederland, voor het verlenen van die hulp onveranderlijk in de voorste gelederen zal staan! Met andere woorden: Dankzij HEN is Nederland, ondanks de genoemde bedenkelijke geluiden, een humane, menslievende, verzorgende staat geworden, waar iedereen terecht kan, júist allochtone ‘medelanders’, waarover ZIJ zich altijd liefdevol zullen blijven ontfermen. Dus, nietwaar, wat willen die nog méér……?

Want, trouwe lezers van E. J. Bron, er wordt door deze of gene in onze kringen dan wel eens gesuggereerd dat er bij progressief Nederland sprake zou zijn van een behoorlijke dosis zelfhaat,  die hen ons land, onze identiteit en onze cultuur doet opofferen aan vreemde invloeden, de islamitische voorop, maar om U de waarheid te zeggen: zelf vermoed ik dat die zelfhaat bij hen niet veel meer inhoudt dan een dun vernislaagje waarmee zij slechts koketteren en waaronder eerder een overmaat aan EIGENLIEFDE schuilgaat, zoals het de linkse goedmensch betaamt:

In eerdere analyses, die ik ooit voor deze site schreef, gaf ik al aan dat de zogeheten ‘onbaatzuchtige’ idealen, waaruit progressief ingestelden het enthousiasme putten om dingen te veranderen, in werkelijkheid nooit helemaal onbaatzuchtig z i j n. Dat kan ook eigenlijk niet, aangezien onbaatzuchtigheid lijnrecht tegen het menselijke oer-instinct indruist, dat in de eerste plaats op zelf overléven is gericht. Dat alleen al is er de oorzaak van dat mens en samenleving níet maakbaar zijn, al maakt links zichzelf dat nóg zo graag wijs. Maar feitelijk zijn ze er zelf niet toe in staat: Aanleiding voor de Mei ’68 Revolutie, destijds, was eerder de vrijheidsdrang en de wil van een jonge generatie om zich aan de heersende conventies te ontworstelen dan de hoogstaande argumenten waarmee ze de opstand officieel rechtvaardigden. Dit patroon is thans nóg duidelijk waar te nemen, met name in de hoek van het Rariteitenkabinet GroenLinks en haar burgerlijker, links-liberale zusje, ‘het zonnige zonnetje D66.’

Werkelijk ál hun beweegredenen om de door hen verkozen koers te blijven varen, zijn terug te voeren op dat patroon: Hun blindelingse verdediging van de islam komt bijna rechtstreeks voort uit het partij kiezen voor de Palestijnen tégen Israël, louter omdat de laatste vooroorlogse generatie, aan wiens gezag ze zich wensten te onttrekken, het tegenovergestelde deed. En trouwens ook, omdat het christendom, welks gezag ze evenmin nog wensten te accepteren, lange tijd als dé opponent van de islam gold, al is dat momenteel aardig aan het vervlakken, doordat het ‘goedmenschisme’ klaarblijkelijk ook de kerken niet onberoerd laat. Hoe het ook zij: Aan dàt en alle neven-bijkomstigheden zoals open grenzen en multi-cultuur is, behalve nobelheid en onbaatzuchtigheid, voor de linksmens de achterliggende gedachte verbonden van vrijheid voor zichzèlf, om ongebreideld te kunnen ‘ervaren’ en ‘experimenteren’ zonder zich af te hoeven vragen wat hiervan de gevolgen zijn voor ánderen, in wiens bedenkingen hij zich dan ook níet wenst te verdiepen. Over “onbaatzuchtigheid” gesproken . . .

Zelfs het kritiekloze meegaan in de “gekwetstheid” van een bepaalde etnische minderheid en daarmee in de eis dat de Zwarte Piet-traditie wordt afgeschaft, kan dezelfde achterliggende reden hebben: Inderdaad werd Sinterklaas, zeker tot halverwege de jaren ’60 van de vorige eeuw, nadrukkelijk gepresenteerd als een vertegenwoordiger van het Ouderlijk Gezag, met Zwarte Piet als zijn afdoende werktuig, ook alweer iets waartegen de progressieven zich als eersten afzetten door hun kinderen nog vóór het bereiken van de kleuterleeftijd “eerlijk” te vertellen dat Sinterklaas niet bestond. Het vermoeden lijkt gerechtvaardigd dat velen onder hen dat stilzwijgend nóg de beste benadering vinden en dus maar wát blij zijn met een groep mekkerende, ‘getinte’ Medelanders, die hen met hun ‘gekwetstheid’ een stok verschaffen om de hond mee te slaan: Het appelleert hoe dan ook aan hun nog steeds sluimerende aversie tegen elke vorm van ‘gezag’ onder de dekmantel van ‘empathie’ en ‘sociale bewogenheid,’ dus dat kán gewoon niet beter!

Voor iedere sterveling buiten hun links-idealistische kring met een min of meer realistische inslag, die zich vertwijfeld afvraagt of ze dan bijvoorbeeld niet bevreesd zijn aan een anders soortig gezag, bijvoorbeeld het islamítische, te worden onderworpen, terwijl ze toch zo’n aversie koesteren tegen alle àndere denkbare soorten van gezag, is maar één verklaring denkbaar: Omdat deze reële mogelijkheid haaks staat op hun goedmenschelijke utopieën, doorspekt met eigenbelang, verwerpen ze hem bij voorbaat. Mag hij van hen geen werkelijkheid zijn, omdat hij niet in hún werkelijkheid kan worden ingepast. Houden zij op de eerste plaats vast aan de stelling dat de islam een godsdienst is zoals alle andere, dat die ándere godsdiensten hèn er toch óók niet onder hebben kunnen krijgen en de islam daarop geen uitzondering vormt. Dat z i j integendeel na verloop van tijd bij de model-immigranten de scherpe kantjes er wel af zullen krijgen met behulp van hun progressiviteit, hun ruimdenkendheid, hun tolerantie . . .

Hoe dan ook: ze doen het doodgewoon góed, vinden ze. ZIJ wèl. Als ze al iets van schaamte voelen, ergens over, dan is het plaatsvervangende schaamte over die groep Nederlanders – de PVV´ers – die zich maar tegen hun opvattingen over een ideale wereldorde blijft verzetten en keer op keer dat beeld dreigt te vernietigen. Maar ál te diep schamen hoeven ze zich daarvoor ook weer niet, omdat  z i j alles goed doen, Nederland open en gastvrij en menslievend houden . . .

En zie, geachte lezers: Nauwelijks heeft Links Nederland zich daarvan overtuigd of daar verschijnen twee allochtone figuren op het toneel die duidelijk van mening zijn dat Links het helemáál niet goed doet, niet naar hún zin, althans. Die zich om die reden dan ook met veel misbaar losmaken van de linkse PvdA en hun eígen beweging oprichten, waarmee zij aankondigen eens orde op zaken te gaan stellen. Ze geven die beweging een Túrkse naam, “DENK”, wat vertaald in het Nederlands “balans” of “gelijkwaardigheid” betekent, daarmee aangevend dat naar hún mening de héle balans/gelijkwaardigheid in de Nerderlandse samenleving zóek is en dat z i j die wel eens eventjes zullen gaan hervinden. Ze eisen invoering van een “racisme-politie”, omdat die hier zo bróódnodig is, volgens hen, en dat vermaledijde Nederland er desondanks nóg niet aan begonnen is. Ze eisen dat Nederland zich 24 uur per dag in het stof wèntelt van berouw over haar ‘koloniale’ verleden, verordonneren de vestiging van een slavernijmuseum ter bevordering van dat berouw, eisen dat de namen van zeehelden verdwijnen uit het straat(naam)beeld –iets dat tot nu toe zelfs bij de gemiddelde linksmensch nooit in diens brein opgekomen was – spelen voor Big Brother door woorden als allochtoon en autochtoon uit de Dikke van Dale geschrapt te willen zien en kondigen heropvoeding aan voor alle Nederlanders, teneinde van Nederland “eindelijk” een prettige, verdraagzame samenleving te maken, waarin níemand wordt achtergesteld of gediscrimineerd. Zo, die zit! Geen woord van erkentelijkheid jegens het nobele, línkse deel van de samenleving, dat altijd zo vréselijk goed voor “nieuwe Nederlanders” is geweest en zich steeds zó heeft uitgeput in goedmenschelijkheid, de ondankbare honden!

En dan verandert “DENK” na deze barse opsomming opeens weer van toon en laat weten een partij voor àlle Nederlanders te zijn! Geloven ze nu echt dat linkse Nederlanders zich na déze koude douche geroepen voelen om dáár op in te gaan? Dan geloven ze meer dan ik. Want wat zij hier tegenover de válse zelfhaat van de linkschmensch hebben gezet, is èchte haat. Onverwachts voor links en dáárom een brug te ver: Niet waarschijnlijk dat links dát zal weten te verwerken. Oh, ze zullen het niet met zoveel woorden zèggen: Ze willen met alle mogelijke middelen voorkomen voor een sympathisant van het PVV-gedachtegoed te worden aangezien. Daartoe zullen ze zwijgen, de ondankbare honden, waar mogelijk laten blaffen en er niet eens doorlopend tegenin gaan. Maar ermee sympathiseren? Tóetreden of er minstens op stemmen? Nee.

Dat is misschien een optie voor de èchte haters van de Nederlandse samenleving, zoals Sylvana Simons, ook al zijn die te stompzinnig om voor zichzelf te kunnen uitmaken wie of wat ze nu precies háten. Níet voor de quasi-zelfhaters in de hoek van Links Nederland. Die hebben alleen baat bij hun eigen wereldje binnen vooral GL en D66: Waarin ze kunnen blijven geloven dat álles vanzelf goed komt, zolang je maar van tijd tot tijd de beschaamde, berouwvolle spéélt . . . zónder je ook zo te hoeven vóelen; de zelfhaat op cruciale momenten voor jezelf te kunnen ontkènnen . . .

Sorry, “Heren” van DENK: Een miskleun. Jullie DENKen de Nederlandse samenleving te doorgronden, maar in werkelijkheid zijn jullie daar in de verste verte niet toe in staat! Niet alleen ondankbare, maar óók nog stómme honden.

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)