Trump´s meedogenloze wraak

(Door: Andreas Unterberger – Vertaling: E.J. Bron)

Donald Trump heeft de afgelopen dagen meedogenloos harde, ja, verachtende taal over Duitsland, de EU en de toekomst van de NAVO uitgeslagen. Dat heeft velen geschokt. Ze zouden zich er echter van bewust moeten zijn wat er omgekeerd sinds jaar en dag door de Duitse politiek en nog meer door de media over Trump te horen en te lezen was. Waarom zouden de VS dan nog de Duitse veiligheid garanderen?

Een willekeurige bloemlezing van wat er alleen al over de rekrutering van zijn team, dus NA de verkiezingen, te lezen was: “Hardliner”, “Hardheid naar Trump´s smaak”, “geplande regering doet menig waarnemer huiveren”, “geldklopperij”, “politiek onervaren”, “onwetend”, “in de eerste plaats hard”, “politieke pitbull”, “geen vakkennis”. Over geen enkel ander land in de wereld wordt op deze toon, met deze agressiviteit bericht.

Amerikaanse Republikeinen worden bestreden. Punt uit.

Wat is er eigenlijk gebeurd? Wat waren de oorzaken van deze orgieën van haat van de Duitse media en daarmee ook bijna automatisch van de Duitse politiek, waarvoor Trump Duitsland nu met zo´n revanchistisch antwoord om de oren slaat? Eén van de oorzaken is de enorme links gerichtheid van (vooral) de Duitse journalisten. Wie Amerikaans Republikein is, wordt door hen bestreden. Punt uit.

Bovendien zijn ze gefrustreerd dat de Amerikaanse kiezers zich niet gehouden hebben aan hetgeen de media tegen hen hadden gezegd. Veel Europese journalisten hebben lachwekkend genoeg gedacht: als ze maar heftig genoeg ophitsen tegen Trump, dan zou hij zeker niet gekozen worden. Dat hebben de Amerikanen gewoon genegeerd. Daar moeten ze voor boeten!

Confrontatie met verlies van politieke relevantie

Bovendien heeft de Amerikaanse verslaggeving van Europese journalisten zich er meestal in uitgeput om van Amerikaanse kranten over te schrijven. Maar ook die zaten, op de “Wall Street Journal”, één tv-station en ettelijke radiozenders na, vol van haat vervulde eenzijdigheid tegen Trump.

In deze verkiezing hebben zowel Duitse als Amerikaanse journalisten het eigen machtsverlies duidelijker dan ooit tevoren voor ogen gevoerd gekregen. Dat is psychologisch zeer zeker een enorm probleem. Eerst het snelle verlies van lezers en advertenties door het internet – en nu verliest men ook nog iedere politieke relevantie. Bitter.

Daarbij komen zware vakbekwame fouten, die men natuurlijk niet graag toegeeft: alle kranten en tv-stations hebben dusdanig over de Amerikaanse verkiezingsstrijd bericht dat geen enkele lezer een overwinning van Trump ook maar voor mogelijk gehouden zou hebben. De journalisten hebben de excentriekeling met zijn geverfde haar het liefst belachelijk neergezet.

Dolkstootlegende van Poetin´s inmenging

Ze hebben genegeerd welke massa´s er naar de manifestaties van Trump kwamen. Ze hebben genegeerd hoe gehaat Hillary Clinton is. Ze hebben genegeerd dat Trump gewoon de effectieve (maar door de media bestreden) onderwerpen heeft aangesproken: afwijzing van illegale immigratie, afwijzing van de islam, afwijzing van de gedwongen gezondheidsverzekering, afwijzing van een globalistische wereldpolitie. In plaats daarvan een enorm Amerikaans nationalisme. Tegelijkertijd neemt in de VS al jarenlang de ergernis over bondgenoten toe, die relatief weinig van hun bbp aan defensie uitgeven, die vertrouwen op Amerikaanse garanties, die echter tegelijkertijd de VS constant moralistisch censureren.

Dat alles had meer effect dan de vrouwen-verachtende uitspraken van Trump (in privé gekeuvel, dat door de media ongegeneerd openbaar werd gemaakt). In de verkiezingsstrijd was echter nooit te zien waar iedereen nu over schrijft: dat Russische inmenging de verkiezing zou hebben beïnvloed. Dat klinkt eerder als een dolkstootlegende van de media om af te leiden van het eigen falen.

Instinctieve reactie van Duitse media: wraak

Trump heeft de Duitse media met nog iets anders diep geraakt: hij heeft de Duitse vluchtelingenpolitiek grof en scherp bekritiseerd. Deze politiek was echter precies datgene wat veel media hier bijna geëist hebben van Merkel. Ze hebben zelfs beweerd dat deze welkomstpolitiek iets heroïsch zou hebben bijgedragen aan het Duitse aanzien in de wereld.

Nu is echter gebleken dat het tegendeel waar is. Trump werd juist daarom gekozen, omdat hij deze politiek als krankzinnig en afschrikwekkend blootlegt. Instinctieve reactie van de Duitse media: wraak.

Elementaire diplomatieke regels geschonden

De huidige balans is dramatisch: het decennia lange innige bondgenootschap tussen Duitsland en de VS valt uiteen, geenszins alleen vanwege de schuld van Trump. Want de bondskanselier, de minister van Buitenlandse Zaken en de minister van Defensie hebben zich totaal eenzijdig tegen Trump gemengd in de Amerikaanse verkiezingsstrijd. Hoewel dit nog nooit eerder was voorgekomen, hoewel ze daarmee elementaire regels van de diplomatie hebben geschonden.

Ze hebben het echter vooral daarom gedaan, omdat dit zo verwacht werd door de eigen pers. Media, Merkel en haar ministers hebben echter niet alleen de verkiezingsuitslag heel anders verwacht. Ze hebben er blijkbaar ook nooit op gerekend hoe meedogenloos en ongedwongen Trump zal terugslaan.

Tenslotte hebben de journalisten echter ook nog een zeer specifieke reden om Trump te bestrijden: hij maakt de traditionele journalistiek nog meer overbodig dan deze zichzelf sowieso al overbodig maakt. Trump communiceert rechtstreeks via Twitter met zijn kiezers. Hij geeft bijna geen persconferenties en nauwelijks interviews. Hij heeft geen kranten en televisie meer nodig. Hij beschimpt deze zelfs openlijk. En wat het gilde vooral kwetst: het gejuich van de tribunes daarvoor is groot. Dan is het bijna te begrijpen wanneer de mediawereld terugvalt in een dierlijke reactie: in het angstbijten.

Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Andreas Unterberger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)