Geert Wilders en het echte verhaal achter de verkiezing

(Door: Daniel Greenfield – Vertaling: “Wachteres” en “Henk V.”)

 De patriottische revolutie gaat verder

De Nederlandse Partij van de Arbeid had een overheersende invloed in Maastricht. De oude stad gaf zijn naam aan het Verdrag van Maastricht dat de Europese Unie tot stand bracht. In deze verkiezing is de Partij van de Arbeid gedaald van een kwart van de stemmen tot een twintigste deel ervan. De Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders, die ervoor pleit dat we ons terugtrekken uit de EU, is nu de grootste partij in de geboorteplaats van de Europese Unie.

En de groeiende kracht van de PVV wordt niet alleen aan de oevers van de Maas gevoeld, maar langs alle oevers van de Nederlandse waterwegen. Een nieuwe wind van verandering is over de Noordzee geblazen en heeft de veren in Belgisch Park [wijk in Den Haag] door elkaar geschud.

In Den Haag, waar in het Vredespaleis van Carnegie het Internationale Gerechtshof is ondergebracht, terwijl het nederiger Paleis Noordeinde onderdak biedt aan Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima, waar de internationale instituten met de nationale botsen en de Verenigde Naties, het Nederlandse parlement en het Hooggerechtshof elkaar tegenkomen, is de Partij voor de Vrijheid uitgegroeid tot de tweede grootste partij, ondanks een moslimbevolking van 15%.

In Rotterdam, waar de islamitische relschoppers “Allahu Akbar” en antisemitische laster schreeuwden en waar Hamas frontgroepen een conferentie organiseren, is de Partij voor de Vrijheid nu de op één na grootste politieke partij. In die oude stad aan de Rotte, die de eerste islamitische burgemeester heeft in een grote Europese stad, burgemeester Ahmed Aboutaleb van de Partij van de Arbeid, die werd voorbereid op het minister-presidentschap, zijn er schattingen dat de Partij van de Arbeid is gedaald van 32% naar slechts 6%. Dat is opvallend vergelijkbaar met wat plaatsvond in Maastricht.

Maar bijna de helft van Rotterdam bestaat uit immigranten. Moslims maken 13% van de bevolking uit. De verkiezingsopkomst bereikt echter 72% en na de islamitische rellen ligt de Partij voor de Vrijheid maar ternauwernood achter op de regerende VVD.

De PVV is uitgegroeid tot de grootste partij in Venlo, terwijl de Partij van de Arbeid nagenoeg verdwenen is.

Dat is het echte verhaal achter de Nederlandse verkiezingen.

De exacte definitieve resultaten zullen pas de volgende week bekend worden. Maar de huidige cijfers laten zien dat de PVV is uitgegroeid tot de tweede grootste politieke partij in het parlement, met vijf zetels winst, terwijl de Partij van de Arbeid op een rampzalige manier 29 zetels heeft verloren.

De Partij van de Arbeid bereikt een naoorlogs dieptepunt. De media geven er een draai aan dat minister-president Rutte Geert Wilders heeft verslagen, maar de Partij van de Arbeid – de helft van het tweede kabinet Rutte – ging gewoon in vlammen op. De VVD verloor een flink aantal zetels, maar blijft de grootste partij, alleen omdat zoveel mensen van het totale electoraat strategisch hebben gekozen. Rutte staat nu voor de lastige taak om een instabiele coalitie van vier partijen te moeten samenstellen, alleen maar om te voorkomen dat hij zaken moet doen met Wilders.

Het is echter heel goed mogelijk dat Rutte de enigszins gematigde Partij van de Arbeid inruilt voor GroenLinks, die onder andere is voortgekomen uit de Communistische Partij van Nederland. Wanneer de media juichen dat de “gematigden” die verschrikkelijke extremist, Geert Wilders, hebben verslagen, vermelden ze niet dat de dochter-partij van de Communistische Partij deel kan gaan uitmaken van de alternatieve ‘gematigde’ coalities.

De verkiezingen werden in zekere zin altijd in elkaar geflanst. Het politieke systeem van Nederland fragmenteert de stemmen en voegt die dan weer samen in regeringscoalities. De demonisering van Wilders en de PVV was bedoeld om ervoor te zorgen dat, zelfs als zijn politieke partij een meerderheid had gekregen, die niet de mogelijkheid zou hebben om een regering te vormen. En dus heeft Wilders meer winst gemaakt door op de tweede plaats te eindigen dan wanneer hij de meerderheid had gekregen die sommige peilingen hadden voorspeld, terwijl de PVV niet in staat was geweest om [dan] een regering te vormen.

Ondanks de pogingen om haar om te brengen, verdacht te maken/te bekladden en te vernietigen, blijft de PVV stijgen. En haar vijanden worden gedwongen om te reageren op haar ideeën. De gevaarlijke campagne van de Turkse islamitische slager, compleet met bedreigingen en intimidatie, hielp Rutte zijn regering te redden. Maar niet zijn coalitie.

De centralistische politiek [van gematigde middenpartijen], die de regering van Rutte mogelijk maakte, klapt in elkaar. De daling van de VVD van Rutte en de Partij van de Arbeid is een onmiskenbare afwijzing van de huidige situatie. De winst in deze verkiezing stroomde naar rechts en links, naar partijen die verder van het centrum verwijderd zijn. De traditioneel gematigde Nederlanders verliezen hun geduld. De polarisatie schakelt het midden uit en vervangt die door een aantal harde keuzes.

Geert Wilders en de PVV blijven de belichaming van die keuze.

Wilders had gesproken over een “Patriottische Lente” die het Westen een schoonmaakbeurt zou geven. Na de verkiezingen zei hij dat de verkiezingsresultaten iets waren om trots op te zijn. “De Patriottische Lente blijft doorgaan. Die is nog maar net begonnen”.

Het feest dat in de media wordt gevierd, kan ook om een andere reden erg misplaatst zijn. In de nasleep van Brexit waren de media grotendeels vergeten hoe zij UKIP en Farage hadden bespot als mislukkingen. Maar een politieke partij hoeft niet altijd de verkiezingen te winnen om een schokeffect te hebben. Het systeem opzetten tegen UKIP heeft er niet voor gezorgd dat het Verenigd Koninkrijk in de EU bleef. In plaats daarvan had het uiteindelijk het tegenovergestelde effect. Wilders en de PVV weren, kan averechts werken.

Geert Wilders heeft de discussie over de islam en de immigratie fundamenteel veranderd. En de politieke partijen in Nederland reageren steeds vaker op hem. Wilders voerde een verkiezingsstrijd in een land waarvan de politieke verschuivingen in het algemeen weinig interessant zijn voor degenen die buiten Nederland wonen en hij maakte die tot een zaak van internationaal belang. Zijn moed en gezond verstand hebben hem tot een wereldleider gemaakt.

Wilders had de moed om de sluipmoordenaars en de moordenaars, de politiek-correcte schreeuwlelijkerds en de bloedende harten [pro-Europa conformisten], de kleurloze mannen en vrouwen die te allen tijde matiging in alle zaken aanraden, te trotseren en om de waarheid over de islam en de islamitische migratie te zeggen. Dat is wat hij zal gaan doen, zelfs als hij onder bedreiging leeft. En zijn moed inspireert tegenstanders van de jihad in Nederland en in de hele wereld.

Deze verkiezing was een uitholling van het geloof in het establishment en een overduidelijke blijk van steun voor Wilders. Om premier Wilders te worden, zal de PVV ofwel een enorme overwinning moeten behalen of er moet een fundamentele verandering in het politieke klimaat komen. Wilders begrijpt dit. Hij weet dat het de rol van zijn partij is om te strijden tegen een falende gevestigde orde. Alles wat hij doet creëert draagvlak en momentum [daadkracht] voor beide wegen.

De media juichen bij een nederlaag die nooit heeft plaatsgevonden. En net als bij Brexit zullen zij ontdekken dat zij de zaden van hun eigen vernietiging, vanwege hun vuile politiek van eigen makelij, over het hoofd hebben gezien.

“Deze patriottische revolutie”, zei Geert Wilders, “zal – of het nu vandaag of morgen is – hoe dan ook plaatsvinden”.

Bron:
www.frontpagemag.com
Auteur: Daniel Greenfield

Vertaald uit het Engels door:
“Wachteres” en “Henk V.”
(voor www.ejbron.wordpress.com)