Was 15 maart een “Feest van de Democratie”?

(Door: “D.G. Neree”)

Het moet me van het hart dat de verkiezingsuitslag me onaangenaam verrast heeft. Het enige waar ik blij om kan zijn, is de vernietiging van de Partij van de Arbeid, maar dat was al volgens verwachting en de partij wist dat vooraf zelf ook al, blijkens de keuzes die ze maakten voor de verkiezingen. Mijn grootste teleurstelling is de te kleine winst van de PVV. Te klein om in de formatie een vuist te maken. Het is inderdaad geen “populistische doorbraak” geworden. Maar er is één troost: ze klopt wel steeds harder op de deur.

Ten tweede viel me het geringe verlies van de VVD tegen. Nog steeds veruit de grootste partij ondanks de leugens, het uitlachen, beledigen en vernederen door deze pseudo-liberalen  in de persoon van Mark Ratte. Het idee dat hij nu een kabinet gaat formeren met het CDA en D66 (+ een vierde partij naar keuze, wie weet de PvdA) vervult me met afschuw en grote zorg. Volgende teleurstellingen waren de winsten van GroenLinks en DENK. Te bedenken dat GroenLinks in Amsterdam nu de grootste partij is, gevolgd door D66 en dan door DENK, dat met de PvdA en het CDA om de derde plaats strijdt, heeft me doen besluiten om haast te gaan maken met het zoeken naar woonruimte buiten Amsterdam.

Er zijn wel een aantal lichtpuntjes. De PVV heeft er 5 zetels bij en wordt het sterkste blok in de oppositie. Maar het is de vraag of Nederland het de komende 4 jaar volhoudt zonder ingrijpende, ongewenste veranderingen. Ook het toetreden van Thierry Baudet en Theo Hiddema is een lichtpuntje. Die partij heeft volgens mij een grote toekomst..

En verder hebben GeenPeil en VNL het niet gehaald. Ik had GP wel een zetel gegund, maar om VNL kan ik geen traan laten eerlijk gezegd. Ik vind het jammer voor Jan Roos, maar met zijn arrogante, onsympathieke, betweterige en drammerige gedrag heeft hij zich bij mij bijzonder onsympathiek gemaakt en ik denk bij vele anderen. Maar de kaarten zijn geschud en het zij zo. Op naar de toekomst.

Maar ik schrijf dit eigenlijk om te zeggen hoe de verkiezingsdag voor mij verlopen is. Toen ik woensdag de deur uitging, ben ik naar een andere wijk gegaan, aangezien ik de stembureaus in de mijne niet vertrouwde. Bij het eerste bureau zat er achter de tafels met medewerkers een dame met een strak omzwachteld vollemaansgezicht. Ik ben gestopt en heb duidelijk kenbaar gemaakt dat ik protesteerde tegen de aanwezigheid van iemand die uiterlijke tekenen van een ideologie draagt. Ik zei dat we in een seculier land leven, met scheiding van kerk en staat en dat een stembureau neutraliteit moest uitstralen. De reactie was schandelijk. Er werd naar me geschreeuwd dat ik “weg moest wezen” (door medewerksters nota bene), waarop er een beveiliger naar me toe kwam en zei dat ik weg moest gaan. Ik ben van kwaadheid weggegaan, maar op het tweede stembureau trof ik hetzelfde aan. Ik heb daar ook luid en duidelijk hetzelfde verhaal afgestoken en voordat mensen konden reageren, ben ik weggelopen. In het centrum heb ik toen een stembureau gevonden waar geen  propaganda voor een ons (en de PVV-)vijandige ideologie werd gemaakt. De lezer zal misschien opperen dat ik officieel een klacht in had moeten dienen, maar ik woon in Amsterdam, de stad waar GroenLinks nu de grootste partij is en ik wist daarbij niet of een klacht wettelijke grond heeft. Mensen met wie ik hierover praat, zeggen dan dingen als: “Dan ga je naar dat en dat bureau, daar zitten alleen blanken.” En dat zeggen mensen tegen me die ik waardeer en als vriend beschouw! Maken me uit voor racist. Smerig!

In de loop van de dag groeide mijn ergernis en kwaadheid. Er waren dus moskeeën ingericht als stemlokalen! Stembureaus hingen vol met Turkse vlaggen en propaganda voor Turkse organisaties. Er kwamen mensen met handenvol volmachten en analfabete vrouwen die “geholpen” moesten worden. Dit is een grove schending van de neutraliteit in een seculiere democratie, waar iedere schijn van partijdigheid vermeden moet worden. Samen met het gedoe rond Erdoğan baart me dit grote zorgen.

Maar mijn ergernis en kwaadheid bereikte het toppunt in de loop van de avond. De stembureaus waren letterlijk nog niet dicht of bij de NPO en RTL ging de feestverlichting aan en ontstak er een geraas dat horen en zien me verging. Het Populisme is gestopt!, gilden ze oorverdovend. Dinosaurussen uit de krochten van de politiek en media werden van het stof ontdaan en voor de camera’s gezet en iedereen had het hoogste woord: Behalve de echte winnaars: PVV en FvD, die ontbraken bij dit feest.

Ik kan me vroegere verkiezingsavonden nog goed herinneren. Op een bezadigde, neutrale toon werden de uitslagen van de gemeenten één voor één getoond, met grafieken en duidelijke commentaren. In de studio waren dan vrij neutrale commentatoren die bedachtzame analyses gaven van het verloop en de mogelijke consequenties ervan.

Maar niet op de 15e. Uitslagen kregen we niet te zien en evenmin neutrale, bedachtzame commentaren. Het leek wel kermis op de apenrots. Feestende en hossende menigten met bier en wijn schreeuwden halleluja bij de eerste exit polls en toen ging het goed los. Verliezers en winnaars brulden om het hardst dat ze gewonnen hadden en lijsttrekkers liepen zich als bavianen op de borst te kloppen en rond te paraderen alsof ze de wereldcup gewonnen hadden. Zelfs Angela Merkel gilde al dat het Populisme een halt was toegeroepen en zocht waarschijnlijk al naar haar favoriete massageapparaat of hoe heet dat.

Waar is de waardigheid gebleven van de mensen die het volk moeten vertegenwoordigen? Waar is de bescheidenheid van de verliezers en waar de terughoudendheid van de winnaars? Stemmen mensen hierop? Op clowns en entertainers? Rutte met een glitterende flikkerstrik? Henk Krol die een dansje doet en mensen toespreekt als ware het een kleuterklas? Pechtold die bijna uit elkaar barst van zelfgenoegzaamheid? Een nep-figuur als Jesse Klaver die van a tot z uit ingestudeerde holheid bestaat? Willen mensen dat echt? Ik schaam me kapot voor Nederland. Ik schaam me voor de mensen die zich ooit Excellentie lieten noemen. Deze mensen moeten het volk vertegenwoordigen, maar vormen de verkeerde kant van het populisme, daar waar de elite zich zogenaamd gaat gedragen als het gepeupel (populus) om de sympathie te wekken. En blijkbaar werkt het. Maar het is van korte duur. Door niet het voorbeeld te geven van waardigheid voor hun ambt, taak en mandaat, ontstaat er een negatieve spiraal waarbij het laagste zich gerechtvaardigd voelt door dat wat het hoogste zou moeten zijn, maar wat zich verlaagd heeft, zodat er geen moreel kompas of ethisch voorbeeld meer bestaat. Dit is niet alleen de bijl aan de wortel, maar recht in de stam van de beschaving waar we ons op beroepen. Als zij het niet doen en de media doen mee aan de morele en kwalitatieve verloedering, wie moet dan nog een voorbeeld geven? Of is dit het voorbeeld?

Dit is waarom ik het erg somber inzie. Niet zozeer de uitslag van de verkiezingen op zich, maar de manier waarop dit allemaal aan het desintegreren is. De valse emoties, het hedonisme en het narcisme. De leugenachtigheid die er vanaf straalt. De wetenschap dat deze slangen morgen precies dat zullen doen waar ze niet voor gekozen zijn en  de bevolking verder zullen vernederen, negeren en bedriegen. En bovenal dus een bevolking die dat blijkbaar wel weet, maar dat allemaal best vindt zolang ze maar kunnen feesten, dansen en zuipen. Brood en spelen, maar dan op de postmoderne wijze.

Ik wil niet dat politiek in carnaval verandert en verkiezingen in een kermis waar vreemde diersoorten worden getoond. Misschien word ik oud en is dit de nieuwe tijd, zoals een schaakvriend me vanmiddag zei.

Door:
“D.G. Neree”
(voor www.ejbron.wordpress.com)