China en Japan stellen paal en perk aan de islamisering

(Door: Instituut voor Strategische Studies Berlijn – Vertaling: E.J. Bron)

Wantrouwen tegenover moslims in Oost-Azië

De volksrepubliek China heeft nieuwe islamwetten uitgevaardigd om het fundamentalisme in Xinjiang tegen te gaan. Al jarenlang plegen islamitische organisaties in China aanslagen. In Japan worden moslims bewaakt. Islamitische migranten komen daar nauwelijks binnen.

In het Verre Oosten bekijkt men met argwaan de tendensen van het Nabije en Midden-Oosten. In Japan, Korea en China is men zeer sceptisch ingesteld tegenover de islam. De gevolgen van de islamitische massa-immigratie naar Europa worden daar als waarschuwing gezien. Men wil zelf deze fouten voorkomen. In China werden bijvoorbeeld nieuwe wetten uitgevaardigd om de uitdrukking van de islam in het openbaar te beperken. Daartoe behoren ook verboden zoals de volledige versluiering en het dragen van volle baarden. Ook verschillende islamitische ceremonieën werden als teken van het religieuze extremisme verboden.

China´s probleemprovincie Xinjiang

De Chinese westelijke provincie Xinjiang is meer dan viermaal zo groot als Duitsland en telt ongeveer 21 miljoen inwoners. 45% van de bevolking zijn Oeigoeren. Ongeveer 6% zijn Kazachen. De rest zijn grotendeels Han-Chinezen. De Oeigoeren zijn een islamitisch Turkenvolk. Ze wonen hoofdzakelijk in het westen van de provincie, de Han-Chinezen vooral in het oosten.

Xinjiang maakt deel uit van de zijderoute en heeft al meer dan duizend jaar lang overwegend tot China behoord, ook al was het af en toe onafhankelijk. Cultureel kunnen de Oeigoeren echter veelmeer tot het Centraal-Aziatische cultuurgebied worden gerekend. Ze hebben met hun religie en hun tradities meer overeenkomsten met de volkeren van Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Oezbekistan en Turkmenistan dan met de Chinezen van Oost-Azië.

Al decennia lang bestaat er onder de Oeigoeren een streven naar onafhankelijkheid. Maar een losmaking van de Volksrepubliek China is niet mogelijk, omdat het bevolkingsaandeel van de Chinezen in Xinjiang toeneemt en weldra meer dan de helft zal zijn. eigenlijk gaat het samenleven tussen Oeigoeren en Chinezen goed, als daar niet de politieke tendensen van de radicale islam zouden zijn. Want het idee van de jihad, van de Heilige Oorlog met alle hieraan verbonden fundamentalistische propaganda heeft ook al lang zijn intocht gehouden in Xinjiang. In de afgelopen decennia kwam het steeds opnieuw tot opstanden, demonstraties en terroristische aanslagen. Daarbij werden dezelfde methodes toegepast die ook door de radicale islamieten in het Nabije en Midden-Oosten worden gebruikt: bomaanslagen, zelfmoordaanslagen, enz. In 1993 vond een bomaanslag in Urumqi plaats. Er werden ook aanslagen in andere provincies gepleegd, zoals de bomaanslag op een bus in Peking in 1997. Bij een aanslag in de provincie Guangdong in 2009 werden twee mensen gedood en raakten er minstens 118 gewond. In 2014 was het in Kunming tot een grote terreuraanval gekomen, waarbij acht met messen bewapende Oeigoerse terroristen 31 mensen doodden en meer dan 140 verwondden. Slechts enkele dagen later was het tot steekpartijen in het station van Urumqi gekomen, totdat uiteindelijk een van de terroristen zichzelf met een bom-vest opblies. Er volgden zelfmoordaanslagen met autobommen.

Steeds opnieuw is het in Xinjiang tot demonstraties gekomen, die door de Chinese media als opstanden, door de westerse media als vrijheidsbewegingen geportretteerd werden. De beweging wordt aangemoedigd door de “Turkistan Islamic Party” en de “Islamic Movement of Uzbekistan”. Bovendien heeft Al Qaida toegegeven de radicaalislamitische bewegingen in Xinjiang te ondersteunen. Al Qaida en ISIS hebben China al lang als geloofsvijand bepaald.

De Chinese leiding heeft om deze redenen conclusies getrokken. Men wil in Xinjiang in geen geval omstandigheden zoals in Palestina, Irak of Syrië laten opkomen. Peking grijpt keihard in.

Japan weigert islamitische immigratie

Japan is geen immigratieland. De Japanners blijven het liefst onder elkaar. Een soort buitenlander-cultuur bestaat er niet. Zelfs Europeanen, die om beroepsredenen naar Japan zijn getrokken, zich daar gevestigd hebben of zelfs getrouwd zijn met een Japanse, worden door de Japanse samenleving nooit als gelijke erkend. Ook hun kinderen niet. Halve Japanners gelden niet als Japanners. De immigratiewetten behoren tot de strengste ter wereld. Ook het asielrecht is streng gereglementeerd.

Als de Japanners al wantrouwend zijn tegenover Aziatische immigranten uit China, Korea of van de Filipijnen, dan zijn ze het nog meer tegenover immigranten uit islamitische landen. Japan heeft geen grote islamitische minderheid en wil die ook niet hebben. Het aantal islamitische buitenlanders is extreem gering. Op een totale bevolking van 127 miljoen zijn er ongeveer 70.000 tot 100.000 moslims (90% buitenlanders, 10% tot de islam bekeerde Japanners). Maar onopvallend zijn ze niet. Al meermaals is het tot islamitische protesten gekomen, omdat een Japanse Anime (tekenfilm) de islam verkeerd zou hebben uitgebeeld.

Ook al zijn de moslims over het land verdeeld een te verwaarlozen kleine groep, toch blijven de Japanse autoriteiten waakzaam. Men wil in ieder geval voorkomen dat er terreuraanvallen zoals in Europa of in Noord-Amerika plaatsvinden. Het Japanse publiek volgt de ontwikkeling in Europa op de voet. En die komt zeer afschrikwekkend op de Japanners over.

Niet vergeten zijn de gevallen waarbij Japanners door fanatieke moslims in het buitenland gedood werden. Zoals bijvoorbeeld het geval van de Japanse medewerker van een hulporganisatie genaamd Kazuya Ito, die in 2008 in Afghanistan door de Taliban werd gedood, of het geval van de Japanner Shosei Koda, die in 2004 in Irak door radicaalislamitische terroristen werd onthoofd, of van de 7 Japanners, die in 2016 in Bangladesh gegijzeld en daarna gedood werden, omdat ze geen verzen uit de koran konden citeren, of het geval van de Japanse journaliste Mika Yamamoto, die in 2012 in Syrië om het leven kwam.

Dus wat doet de Japanse regering? Ze laat alle moslims bewaken. Moslims worden als gevarenfactor gekwalificeerd en dienovereenkomstig behandeld. Van 72.000 moslims werd gedetailleerde informatie verzameld. Hun bankgegevens werden gecontroleerd. De moskeeën werden uitgerust met verborgen camera´s. Men kan er over redetwisten of dit gezien de rechtsstaat problematisch is of niet. Het is echter duidelijk dat de Japanse politie en de veiligheidsautoriteiten het in geen geval willen toestaan dat er ook maar een kiem van een terroristische beweging ontstaat. De veiligheid van de Japanners in het eigen land staat daar op de eerste plaats.

In Korea leven meer moslims dan in Japan, en wel ongeveer 150.000 tot 200.000. Drie vierde deel van hen zijn buitenlanders, een vierde deel tot de islam bekeerde Koreanen. Problemen zijn er zelden. Maar net zoals in Japan worden ze voor de zekerheid goed in de gaten gehouden. Met het oog op de islamitische gemeenschappen en (door Turkije gefinancierde) moskeeën bestaan er ook in Korea burgerbewegingen die voor een sluipende islamisering waarschuwen. De meerderheid van de Koreanen staat zeer sceptisch tegenover de moslims. Daarom praktiseren de kleinere islamitische gemeenschappen hun geloof nog stiekem. Maar dat kan spoedig veranderen. Een vergelijkend onderzoek over de ontwikkeling van de islam in zowel Japan als Korea ziet in beide landen het potentieel van de islam om te groeien en aan invloed te winnen.

Overeenkomsten in de houding van Oost-Aziatische landen tegenover de islam

Noch in China, noch in Japan of Korea bestaan westelijke ideeën van politieke correctheid. De veiligheid en maatschappelijke stabiliteit staan op de voorgrond. Daarom worden de islamitische gemeenschappen in alle drie landen streng in de gaten gehouden. Zodra er een opvallende ontwikkeling zichtbaar is, wordt er onmiddellijk ingegrepen. In China gaat het om de concrete bestrijding van het terrorisme. In Japan en Korea gaat het om preventieve maatregelen om verkeerde ontwikkelingen in de kiem te smoren. Een massa-immigratie zoals in Europa zullen de drie Oost-Aziatische landen met grote waarschijnlijkheid ook in de toekomst niet toestaan.

Bron:
www.freiewelt.net
Auteur: Instituut voor Strategische Studies Berlijn (ISSB e.V.)

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)