De laatste Avondlander wordt vandaag 90 jaar

(Door: David Berger – Vertaling: E.J. Bron)

Vandaag wordt de “Papa emeritus”, paus Benedictus XVI., 90 jaar oud. Behalve Pius XII. viel in de afgelopen jaar vermoedelijk geen enkele andere paus zoveel onterechte inschatting ten deel als deze paus. Wanneer men Pius XII. de laatste ware Romein op de stoel van Petrus noemt, dan moet men paus Benedictus XVI. de laatste echte Avondlander* in dit ambt noemen. In hem culmineert nog eenmaal de volledige grootsheid van dat geestelijke thuis dat op dit moment pijlsnel dreigt te vervallen.

Iemand die altijd heeft geprobeerd om in te gaan tegen het verkeerd begrijpen van Benedictus is Peter Seewald. Wie diens laatste verschenen interviewboek met Benedictus XVI., “Laatste gesprekken”, leest, ziet nog eenmaal een panorama van het leven en de ambtsperiode van de eerste Beier op de troon van Petrus aan zich voorbijtrekken.

De “Zeit” heeft naar aanleiding van de 90-jarige met Seewald gesproken, “Cathwalk” stelt het interview vandaag ter beschikking. Daarbij is het interessant wat Seewald antwoordt op de vraag hoe het nu met Benedictus gaat:

“Natuurlijk lijdt hij ook onder de enorme geloofscrisis, die zelfs vele verantwoordelijken in de kerk nog niet goed herkend hebben.”

Eén enkele zin uit het interview moet er nog worden uitgelicht, omdat deze volgens mij het belangrijkste hoofdmotief van het pontificaat van deze paus onderstreept: Benedictus als doorn in het vlees van de tijdgeest:

“Hij heeft zich altijd moedig ingemengd, zich opgesteld tegenover tendensen waarvan hij overtuigd was dat zij de mensen, de wereld of de kerk schaden. Ratzinger is ook altijd een soort verzetsstrijder geweest: vanuit de ervaring van de atheïstische dictatuur bezit hij daarentegen een bijzondere sensibiliteit. Hij heeft het echter nooit bij tegenspraak gehouden, maar heeft ook altijd oplossingen aangedragen. In moeilijke situaties heeft hij zich bewezen als iemand die knopen uit de war haalt, die met verstand en hart de mensen oriëntering kan geven. Joseph Ratzinger droomde ervan als professor een theologisch werk te maken dat onze tijd Christus weer kan laten zien. Maar hij heeft zijn levensgeluk volledig in dienst van de kerk opgeofferd. De beroepingen tot aartsbisschop en prefect waren alles andere dan zijn persoonlijk grootse momenten.”

Wie aan zijn Regensburger rede over het thema islam denkt, wie zijn verzet tegen de dictatuur van het relativisme, zijn opkomen voor de grote traditie van de klassieke liturgie, wie zijn diepe liefde kent voor datgene dat wij terecht het Avondland noemen, die weet dat de grote tijd van deze laatste Avondlander op de stoel van Petrus pas begonnen is. Of om het met de woorden van zijn opvolger paus Franciscus te zeggen:

“Zijn geest zal van generatie tot generatie steeds groter en machtiger in verschijning treden.”

(*Avondlander is iets anders dan Europeaan!)

Bron:
https://philosophia-perennis.com
Auteur: David Berger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)