De lessen van Ebba Åkerlund en wat U over de media moet weten

(Door: Petra de Geus)

Op 7 april jl. werd in Stockholm met een gestolen truck een aanslag gepleegd door een moslim. Eén van de dodelijke slachtoffers was het onschuldige 11-jarige meisje Ebba Åkerlund. De foto van dit meisje, waarbij haar afgereden been naast haar lichaam ligt, was op internet al snel verdwenen. Dit in tegenstelling tot de foto van het Syrische jongetje Aylan dat maanden lang de wereld rond ging, terwijl achteraf nog wel bleek dat die foto gemanipuleerd was om het dramatisch effect te vergroten. Beste lezer, dit is alles wat u over de media hoeft te weten. De ene foto wordt U maandenlang door de strot geduwd, de ander hoeft u liever niet zien, sterker nog: mag u niet zien. De ene foto moet gezien worden, want “O, wat erg” en dan worden de grenzen geopend voor massa-immigratie. De andere foto moet verstopt worden, want “O jee”, er zouden eens mensen niet zo blij zijn met diezelfde massa-immigratie.

Ik heb altijd vertrouwen gehad in de media, maar ik heb inmiddels mijn vertrouwen verloren. Als je ziet hoe er nu weer met informatie wordt gemanipuleerd, kun je maar één conclusie trekken, namelijk: media = propaganda + censuur.

Het feit dat de foto van Ebba Åkerelund ongeveer tegelijkertijd van alle sites werd weggehaald, maakt tevens duidelijk dat de media samenwerken en dat er een groter plan achter deze censuur zit. Ergens is er iemand of is er een team dat besluiten neemt over welke foto’s wij al dan niet mogen zien en naar wiens pijpen het mediacircus te dansen heeft.

Ook andere slachtoffers van Stockholm zul je niet zien, hoogstens onder een deken. De foto’s, evenals de namen, worden waar het kan verzwegen. Waarom? Omdat men het leed niet persoonlijk wil maken. Er zou eens weerzin kunnen ontstaan tegen de samenzwering om onze landen door massa-immigratie te verpesten. Het is een bekend verschijnsel en bestaat eigenlijk enkel in dictaturen, maar heeft nu dus ook zijn entree in het – enkel in naam nog – democratische Avondland gedaan. Het verschijnsel wordt wel damnatio memoriae genoemd, ofwel een verdoemen van de herinnering. Ook in Berlijn, na de aanval op de kerstmarkt, werden de namen van de slachtoffers niet vrijgegeven. Je moet op Facebook en Twitter naar namen zoeken. Het is schandalig hoe de Duitse, en nu dus ook de Zweedse, overheid haar eigen bevolking loopt te piepelen. (In andere West Europese landen waaronder Nederland is het overigens geen haar beter). In Parijs in de Bataclan werd e door de Franse overheid verzwegen dat de doodgeschoten jongeren eerst gruwelijk gemarteld waren. Bang voor haar burgers, die voor het minste of geringste protest als nazi-zwijnen worden weggezet, onthoudt men het publiek cruciale informatie over de wreedheid van de laffe islamitische aanvallen.

Sommige Zweedse media maken het nog erger door niet het slachtoffer te noemen, maar wel foto’s van een lachende dader te plaatsen. Wat is daar de bedoeling van? Wil men begrip kweken voor zijn daden? Dat het toch eigenlijk zo´n aardige man was? Zelf eigenlijk een slachtoffer – van armoede en racisme, waar volgens links de islamitische moordzucht vandaan komt. Zijn het niet bijna altijd moslims die dit doen? En mogen zij dit hardop roepen in de media? Jawel, want hate speech betreft slechts autochtonen die klagen over massa-immigratie of militante moslims. Moslims mogen gewoon roepen dat ze christenen willen vermoorden, want dat staat in hun Koran dat dit moet, dus is het godsdienst.

Dus… wie is hier nou de zelfmoordterrorist? De moslim die zich op een druk plein laat ontploffen of de westerse cultuur die blijkbaar unaniem van mening is dat het beter is zichzelf op te heffen? Wil de ware zelfmoordenaar opstaan?

Door:
Petra de Geus (april 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)