In het laatste land dat we van een “slechte” dictator “bevrijd” hebben, vindt nu openlijke slavenhandel plaats

(Door: Carey Wedler – Vertaling: E.J. Bron)

Het is alom bekend dat de door de VS aangevoerde NAVO-interventie om Muammar Gaddafi ten val te brengen in het jaar 2011 een machtsvacuüm achterliet, waarin de terreurgroepen zoals ISIS zich in het land konden nestelen.

Ondanks de verwoestende gevolgen van de intocht van 2011 bevindt het Westen zich op dit moment op dezelfde weg in het geval van Syrië. Net zoals al in 2011, toen de regering-Obama onder verwijzing naar mensenrechtenschendingen Gaddafi afzette en erop stond dat hij moest vertrekken ter bescherming van de Libische bevolking, verwijst de regering-Trump nu naar de repressieve politiek van Bashar al-Assad in Syrië en waarschuwt dat er spoedig een einde zal komen aan zijn regime – en allemaal in naam van de bescherming van de Syrische burgerbevolking.

Omdat de VS en hun bondgenoten het echter niet lukt een juridische motivering voor de onlangs uitgevoerde luchtaanval te produceren – om maar helemaal te zwijgen van een bewijs dat Assad verantwoordelijk was voor de inzet van chemische wapens – duiken nieuwe valstrikken op, die ertoe uitnodigen om vreemde landen binnen te marcheren en daar de staatschefs op te ruimen.

Deze echter kwam er nog een aspect van onbedoelde gevolgen van deze “humanitaire interventie” in Libië aan het licht: de opkomst van de slavenhandel.

“The Guardian” bericht dat weliswaar “geweld, uitbuiting en slavenarbeid” tot de realiteit van de door Libië gesluisde migranten behoorde, maar dat de slavenhandel zelf zich echter pas onlangs uitbreidde. Nu verkopen daar op klaarlichte dag mensen andere mensen.

“De nieuwste berichten van de ´slavenmarkten´ voor migranten kunnen toegevoegd worden aan de lange lijst met vreselijke dingen in Libië”, aldus Mohammed Abdiker, chef van de calamiteitenafdeling van het Internationale Bureau voor Migratie (IOM), een internationale regeringsorganisatie die volgens haar internetsite werft voor een “menselijke en geordende migratie ten bate van iedereen”. Abdiker zei:

“De situatie is duister. Des te meer het IOM in Libië bezig is, hoe meer we leren dat de migratie voor veel te veel migranten een mars van tranen wordt.”

Het Noord-Afrikaans eland is op dit moment het doel voor “vluchtelingen”, die “vluchten” uit andere delen van het continent. Sinds Gaddafi in 2011 ten val werd gebracht, “is het reusachtige en dunbevolkte land afgegleden in een gewelddadige chaos en vooral migranten met weinig geld en in de regel zonder papieren zijn daar vooral zonder bescherming”, aldus “The Guardian”.

Een overlevende uit Senegal zei dat hij samen met een groep andere migranten vanuit Niger door Libië reisde, nadat ze uit hun landen van herkomst waren gevlucht. Ze betaalden een smokkelaar voor het transport met de bus naar de kust, waar ze dan wilden beginnen aan de gevaarlijke boottocht naar Europa. In plaats van hen achter naar de kust te brengen, reed de smokkelaar hen naar het woestijnnest Sabha. Volgens Livia Manente, een ambtenaar van het IOM die overlevenden ondervraagd, “zei de chauffeur plotseling dat de bemiddelaar het geld niet had betaald en dat hij daarom de passagiers zou moeten verkopen.” Ze zei:

“Het verhaal werd door meerdere andere migranten bevestigd, die onafhankelijk van elkaar een soort slavenmarkt omschreven, net als allerlei soorten privégevangenissen die er overal in Libië zijn. “

Manente voegde er aan toe dat IOM-Italië ook vergelijkbare verhalen te horen kreeg van migranten die in Zuid-Italië aankwamen. De overlevende Senegalees zei dat hij in een provisorische gevangenis terechtkwam, die volgens “The Guardian” vaak in Libië voorkomen. Diegenen die hierin werden gestopt, moesten voor niets en met maar heel weinig eten werken en de mensen die hen hadden gepakt, belden regelmatig hun families opp om losgeld te eisen. Diegenen die hem hadden gevangen, eisten 300.000 West-Afrikaanse Franc (ongeveer € 400,-), verkochten hem echter aan een grotere gevangenis, die het losgeld zonder enige verklaring verdubbelde. Als de migranten dan te lang in de gevangenis zitten zonder dat er losgeld wordt betaald, worden ze weggebracht en vermoord. “The Guardian” schrijft hierover:

“Enkelen lijden onder het weinige eten en de gebrekkige hygiëne, ze sterven aan honger en ziektes, zodat hun totale aantal daalt. Als het aantal migranten daalt, omdat iemand sterft of wordt vrijgekocht, dan gaan de ontvoerders gewoon naar de markt en kopen nieuwe.”

Giuseppe Loprete, de baas van het IOM-Niger, bevestigde deze berichten. Hij zei:

“Duidelijk is dat ze zich als slaven behandeld voelen.”

Hij regelde in de eerste drie maanden de repatriëring van 1500 migranten en vreest dat er nog meer van zulke verhalen en incidenten bekend worden zodra meer migranten Libië verlaten. Hij voegde er aan toe:

“De toestanden in Libië worden steeds slechter. Daarom denk ik dat we de komende maanden nog meer kunnen verwachten.”

Terwijl de regering van de VS nog steeds de omverwerping van de regering in Syrië als oplossing van de vele crises van het land overweegt, wordt het steeds duidelijker dat het verdrijven van dictators – onafhankelijk van het feit hoe afschuwelijk ze ook mogen zijn – niet al te effectief is. De val van Saddam Hussein leidde niet alleen tot de dood van ontelbaar veel burgers en tot de radicalisering van de bevolking, maar ook tot de opkomst van ISIS.

Nu Libië, ooit een baken van stabiliteit in de regio, blijft lijden aan de gevolgen van de westelijke “humanitaire” interventie – en mensen in de opkomende slavenhandel worden gedwongen, terwijl de bevolking lijdt onder verkrachtingen en ontvoeringen – wordt het steeds duidelijker dat nog meer oorlogen alleen nog maar voor nog meer leed zullen zorgen.

Bron:
http://1nselpresse.blogspot.nl

Bron oorspronkelijk artikel:
www.activistpost.com
Door: Carey Wedler

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)