Wat nu, revolutie?

(Door: Petra de Geus)

Geruime tijd nu lees ik deze site van E.J. Bron. En ik volg ook andere blogs en sites over dit type onderwerpen. Sinds enige tijd mag ik zelf ook bijdragen aan deze site. Zo was ik deze week aan het denken over welk onderwerp ik een bijdrage zou willen leveren. Aan inspiratie geen gebrek hoor. Er zijn de  Franse verkiezingen, de oneerlijke rechtszaak tegen Raffie Chohan, de tegenwerking van de sluiting van de ondermijnende Soros nep-universiteit in Boedapest door de EU, de speech van Orbán in Brussel, te lezen op deze site, de verkiezing van Saoedi-Arabië als vertegenwoordiger voor vrouwenrechten bij de VN (met steun van 5 EU-landen), het aanstaande  salafistische congres in Zürich, er is de steun van zogenaamde “hulporganisaties” bij de massale invasie van moslims naar Europa voor de kust van Libië, de Zweedse regering in zijn algemeenheid en natuurlijk de nodige aanslagen, aanvallen op niet-moslims, criminaliteit, misbruik, beledigingen door moslims en ga maar door. De islam is een rijke bron van inspiratie.

Maar nu dit. Ik lees op deze site dagelijks interessante berichten, goede observaties en accurate analyses. Toch voel ik mij met de dag verdrietiger, bozer, rustelozer, verontwaardigder en depressiever over deze totale massa-immigratie- en islamiseringswaanzin. Waarom geeft onze regering ons land weg aan vreemdelingen die ons haten en die de boel willen verpesten en/of overnemen? Waarom gebeurt dit gelijktijdig in alle EU-landen? Waarom helpen de media daarbij met hun propaganda en censuur? Waarom is het politiek correcte denken uitgeroepen tot staatsgodsdienst? Waarom zijn er “Nederlanders” behulpzaam bij de vernietiging van hun eigen land? Waarom legt de EU ons regels op die wij als Nederlanders helemaal niet willen en die ons land blijvend zullen ruïneren?

Op deze manier is het niet moeilijk in de toekomst te kijken. Kijk maar naar Zweden, kijk naar  Frankrijk, kijk naar Griekenland. En als je verder in de toekomst wilt kijken: kijk dan naar Maleisië, Saoedi-Arabië, Palestina, de Kopten in Egypte, Boko Haram, Syrië … en de lijst is vele, vele malen langer. En mijn vraag is dan: In wat voor land willen wij leven? In wat voor land willen we onze kinderen laten opgroeien?

Beste lezers van “E.J. Bron”, ik lees dagelijks de berichtgeving en ik draag graag mijn steentje bij, maar soms worden de ontwikkelingen mij teveel. En dan vraag ik me af of praten, lezen, analyseren en schrijven wel genoeg is. Paul Weston, de leider van Liberty GB, gebruikte de volgende zin: … als de westerse beschaving over een paar decennia nog bestaat… Dat is confronterend en ontnuchterend, maar gezien de huidige ontwikkelingen een terechte observatie. Na zijn analyse over de gevolgen van de massa-immigratie en de schrikbarende criminaliteit van asielzoekers in GB komt hij tot de conclusie:

“Ik durf niet zeker te zeggen hoe deze catastrofale situatie nu tot staan kan worden gebracht of kan worden omgedraaid door iets anders dan door een echte revolutie. Zoals ik zeg, het is Groot-Brittannië dat ziek is. Het is Groot-Brittannië dat sterft. Als we deze eeuw willen overleven, dan wordt het tijd om in revolutionaire termen te gaan denken.”

Helaas, wat hij zegt over Engeland geldt ook voor ons en voor de andere West-Europese landen. Een revolutie dus? Ik ben bang dat hij gelijk heeft.

Door:
Petra de Geus (april 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)