Het einde van Frankrijk

(Door: Dr. Paul Craig Roberts – Vertaling: E.J. Bron)

Het gehersenspoelde en naïeve Franse kiezersvolk stemde voor de afschaffing van de Franse natie. Over vijf jaar zal Frankrijk alleen nog maar als geografisch oriëntatiepunt en provincie van “Europa” bestaan, waarbij het zelfs om een provincie van het globale kapitalisme gaat.

De Fransen hadden een laatste mogelijkheid om hun land te redden, maar dat konden ze niet, omdat ze er van overtuigd werden dat Frankrijk racistisch en fascistisch zou zijn. Daarom stemde het Franse kiezersvolk tegen Marine Le Pen, de aanvoerster van de enige partij die voor het behoud van Frankrijk staat.

Aan het eind van de vijf jaar onder Macron zal er van Frankrijk niets meer overblijven. Macron, gunsteling van Washington en de internationale bankiers, vertegenwoordigt met de woorden van Diana Johnstone “de trans-Atlantische elite, die zich volledig heeft gewijd aan de ´globalisering´ en daarbij alles, wat nog aan nationale macht voorhanden is, gebruikt om deze verder te verzwakken en de beslissingsmacht aan de ´markten´ te delegeren – dus aan het internationale kapitaal, dat door de grote banken heen en weer geschoven wordt en de financiële instituten, die vooral gevestigd zijn in de VS, zoals Goldman Sachs.” De inschatting van Johnstone kan hier nagelezen worden.

Macron definieert zichzelf als “diversitistisch” en verklaart dat “zoiets als een Franse cultuur niet bestaat”. De minister van Defensie van Macron verklaart dat zij zich “überhaupt niet Frans voelt”.

Macron volgt ook de Rusland-vijandige koers van de Amerikaanse neoconservatieven en reed in een militair voertuig naar zijn beëdiging.

Het is onduidelijk waarom Poetin naar Frankrijk kwam voor een ontmoeting met Macron, omdat die volledig bij Washington in de zak zit. Wellicht denkt de Russische regering dat de terreuraanslagen echt zijn en hoopt ze eindelijk een keer een westelijke regering ervan te overtuigen dat het beter is om zich aan te sluiten bij de Russische “oorlog tegen de terreur”. Of Poetin wilde wellicht kijken of Macron op de hoogte is van het conflict met Rusland, waar Washington Europa steeds verder in dringt.

Misschien was de uitnodiging van Macron aan Poetin ook terug te voeren op het initiatief van Washington, opdat bij Poetin de hoop op een westelijke samenwerking niet verloren gaat, terwijl Washington de laatste hand legt aan zijn aanvalsplan.

Slechts twee landen staan de wereldwijde hegemonie van Washington in de weg: Rusland en China. Van de beide hindernissen wordt Rusland als de grootste horde voor het Amerikaanse unilateralisme beschouwd. Europa is afhankelijk van Russische energieleveringen en de Russische atoomwapens zijn uitermate modern.

Een feit is dat Rusland´s nationale soevereiniteit afhangt van Poetin´s leidende kracht, wat Rusland het meest gevoelig maakt tegenover de intriges uit Washington. Poetin zou met een moordaanslag uit de weg geruimd kunnen worden. Dit is bij de Chinese leiding echter wegens de collectieve leiding niet mogelijk. Binnen de heersende Chinese monopoliepartij bevinden zich wel degelijk democratische elementen. Washington´s focus in China is gericht op het in diskrediet brengen van de partij, wat door Amerikaans gefinancierde organisaties binnen China afgehandeld dient te worden.

Washington drijft de hele wereld in een groot conflict. De regeringen van Rusland en China zou het inmiddels duidelijk moeten zijn dat zij het doelwit zijn. Omdat hun hoop op diplomatieke oplossingen nog steeds door Washington en Europa worden geblokkeerd, zal de conclusie vroeger of later dan ook zijn dat ze de keuze hebben om zich óf over te geven óf ten strijde te trekken.

Bron:
http://1nselpresse.blogspot.nl

Bron oorspronkelijk artikel:
www.paulcraigroberts.org
Auteur: Dr. Paul Craig Roberts

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)