Niemand wil het geweest zijn

(Door: Felix Krautkrämer – Vertaling: E.J. Bron)

Delicten van zogenaamde vluchtelingen en asielzoekers zijn geen onvermijdbare natuurcatastrofes. Ook al doet de politiek graag zo na voorvallen zoals de aanslag van Hamburg. Men kon toch niet weten dat de als “islamist” geldende afgewezen “asielzoeker” tot zo´n daad in staat is. Men had hem immers willen uitzetten, maar treurig genoeg zou hij daarvoor de benodigde documenten niet gehad hebben.

Om de man voor zijn uitzetting vast te zetten, zou helaas ook niet mogelijk geweest zijn, want de Palestijn zou, afgezien van een kleine winkeldiefstal, niet eerder veroordeeld zijn. Hij zou er überhaupt braaf aan hebben meegewerkt om vervangende documenten voor zijn uitzetting te verkrijgen. Volgens de politiechef van Hamburg, Ralf Meyer, zou hij in dit opzicht zelfs een “bijna voorbeeldig persoon” geweest zijn.

De zeven zwaargewonden en het gedode slachtoffer hebben dus gewoon pech gehad. Ze waren heel eenvoudig op de verkeerde tijd op de verkeerde plek. Helaas bevindt deze verkeerde plek zich inmiddels bijna overal in Duitsland. En de verkeerde tijd geldt uiterlijk sinds de late zomer van 2015, toen honderdduizenden “immigranten” grotendeels ongeregistreerd, zonder paspoorten of met valse identiteiten het land werden binnengelaten.

Toverwoord “asiel”

Het was voldoende om het toverwoord “asiel” uit te spreken en onmiddellijk gingen er deuren, kledingmagazijnen, onderkomens en sociale programma´s open, evenals de harten van talrijke in vervoering gebrachte “vluchtelingen”helpers. “Waardevoller dan goud” zou datgene zijn dat de “vluchtelingen” ons zouden schenken, dweepte destijds de kanselierskandidaat van de SPD, Martin Schulz, “een geschenk voor Duitsland”, zei de fractievoorzitster van de Groenen, Kathrin Göring-Eckhardt, destijds verrukt.

Maar de bedwelming werd al snel gevolgd door ontnuchtering. Of het nu de aanslagen van Ansbach, Würzburg of die op de kerstmarkt in Berlijn waren, seksaanvallen met Oud & Nieuw of de gruwelijke misdaad op de studente Maria L. uit Freiburg: steeds opnieuw waren “vluchtelingen” of “immigranten”, die zich als zodanig hadden voorgedaan, de daders.

Ze werden in hun handelwijze begunstigd door het lakse tot helemaal niet toegepaste asielrecht in Duitsland, evenals door de naïeve opvatting van politiek verantwoordelijken en hun mediale luidsprekers dat “vluchtelingen” per se niets kwaads in hun schild zouden kunnen voeren.

Mediaal vluchtelingen-gejubel

Na de mes-aanval van Hamburg wrijft de “Bild-Zeitung” zich nu verontwaardigd en boos de ogen uit waarom iemand zoals de dader, die uit Scandinavië via Spanje naar Duitsland kwam, zonder papieren kon binnenkomen. Waarom hij als bekende “islamist” niet werd uitgezet. En waarom niemand de politieke verantwoordelijkheid voor het falen van de autoriteiten en de staat op zich neemt.

Helaas vergeet “Bild” daar bij te vermelden dat zij het vooral was die met haar “Refugees-welcome”-campagnes de onverantwoordelijke politiek van de open grenzen en onbeperkte immigratie maatgevend ondersteunde.

Ook de aanklacht van de krant klopt niet helemaal, door alleen maar de “Hamburger politiek” voor de daad verantwoordelijk te maken. Want de Duitse vluchtelingenpolitiek werd niet in het raadhuis van Hamburg besloten, maar in de bondskanselarij in Berlijn.

Eigen verantwoordelijkheid wordt genegeerd

De bazin daar heeft standaard aan de familieleden van het dodelijke slachtoffer van Hamburg haar diepste medeleven kenbaar gemaakt en de gewonden een volledig herstel gewenst. Bovendien beloofde Angela Merkel (CDU) dat er onmiddellijk een onderzoek zou worden ingesteld hoe het tot de mes-aanval kon komen.

Ook minister van Binnenlandse Zaken, Thomas de Maizière (CDU), verzekerde dat het nu belangrijk zou zijn de achtergronden van de daad snel te analyseren. De eigen verantwoordelijkheid zullen de beide daarbij echter – net zoals ook al na de eerdere aanslagen en gewelddaden van “vluchtelingen” – zoals gebruikelijk negeren.

Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Felix Krautkrämer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)