“Zou een film over Auschwitz ook het lijden van de families van SS-wachters tot onderwerp moeten hebben?”

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

“Als ik een documentaire over Auschwitz maak, moet ik dan ook het lijden van de families van de SS-wachters tot onderwerp maken?” Dat is een van de commentaren van de filmmaker Joachim Schröder over het voortdurende gedoe rondom zijn documentaire “Uitverkoren en buitengesloten – De haat op Joden in Europa” over Europees antisemitisme. Het schandaal moet gezien worden tegen de achtergrond dat in Duitsland 41% van de bevolking vindt dat Israël zich tegenover de Palestijnen net zo zou gedragen als de nazi´s tegenover de Joden.

De film van Joachim Schröder en Sophie Hafner werd oorspronkelijk door de EU-gesubsidieerde, Frans-Duitse publiekrechtelijke radio-omroep Arte in opdracht gegeven. De WDR – onderdeel van de Duitse ARD – was operatief voor de filmmakers verantwoordelijk. Die leverden hun eindproduct bij de WDR af, waar het zonder commentaar werd aangenomen. Arte echter weigerde om onduideljike redenen de film uit te zenden.

Daarop liet het grootste Duitse dagblad “Bild” de film 24 uur lang zien, hoewel ze niet beschikte over het auteursrecht. Toen zond de ARD een verminkte versie uit, waarbij de WDR beweerde dat er talrijke fouten in de film zouden zitten. Het was een unieke, aanzienlijke verdraaiing van het werk van een filmproducent, die er moreel recht op heeft dat zijn werk volledig wordt uitgezonden. Enkele van de punten van kritiek van de WDR waren onzinnig, andere zeer omstreden. De Israëlische NGO-Monitor beweerde dat enkele van deze invoegingen de film zouden zwartmaken. Dat leidde tot een vruchteloze uitwisseling van E-mails met de WDR.

De producenten accepteerden niet zomaar de laster en verdraaiing van hun film. Schröder gaf voor de uitzending door de ARD een radio-interview in het Engels aan een Amerikaanse radiopresentator. Daarna gaf hij aan de Duitse website “Achse des Guten” een interview van 15 minuten. Zijn argumenten verdien meer aandacht dan alleen in de Duitstalige publieke opinie. Ze werpen een licht op de neiging van enkele publieke media om wezenlijke aspecten van het Europese antisemitisme mooi te praten.

 

Schröder deelde mee dat hij een jaar lang met Arte onderhandeld zou hebben om de opdracht voor de documentaire te krijgen. Hij zei dat hij het voorstel aan hen zou hebben moeten “opdringen” en hij “moest veel, veel papieren schrijven; ze moesten liberaler zijn, vager, aan het eind opener, minder scherp – dat was wat de zender in principe altijd wilde.” Diegene van de zender die hem de opdracht had gegeven, zei tegen hem dat antisemitisme een heikel onderwerp zou zijn, “omdat zjin onderneming tussen de lobbyisten van de moslims en van de Joden ingeklemd zou zitten.” Schröder was aan de weet gekomen dat de grote beslissingscommissie van Arte slechts met één stem meerderheid voor zijn project had gestemd.

Volgens Schröder zou Arte liever gezien hebben dat zijn film zich geconcentreerd zou hebben op rechts antisemitisme, neonazi´s en Auschwitz. Zo´n beginsel, zei hij, zou niemand gestoord hebben. Hij en zijn coproducent hadden echter aan het licht gebracht wat beter verborgen zou moeten blijven: “Het linkse antisemitisme, dat mainstream is geworden, en het islamitische antisemitisme, dat de media binnensijpelt.” Schröder zei dat de zenders die zijn film zouden afwijzen, tegelijkertijd tientallen producties zouden uitzenden met totaal Israël-vijandige en Palestijnen-vriendelijke opvattingen, zonder dat hierover ooit vragen gesteld zouden worden. Bovendien stelde hij vast dat e ronder de opdrachtgevers van de film sprake zou zijn van een absoluut gebrek aan empathie en fatsoen met betrekking tot de actuele zorgen van Joden.

Schröder zei dat zijn partner bij de WDR professor Sabine Rollberg was geweest. Zij heeft een opmerkelijke carrière gemaakt bij de zender. Veel documentaires waar zij mee te maken had, hebben bij gerenommeerde internationale festivals prijzen gewonnen. Aan haar had hij de definitieve versie laten zien. Deze werd door haar zonder commentaar geaccepteerd en de producenten kregen uitbetaald. Schröder onthulde dat Rollberg vroegtijdig bij de WDR gestopt zou zijn, omdat zij wegens het accepteren van de film gepest zou zijn.

Schröder zei dat de WDR hem er niet eens over zou hebben ingelicht dat ze de documentaire heel verdraaid zou uitzenden. Hij nam aan dat de zender het geïrriteerd zou hebben dat de film de “zogenaamde vredestichter”, de Palestijnse president Mahmoud Abbas zou hebben getoond hoe hij in het Europees Parlement antisemitische beschuldigingen tegen Israël te berde bracht.

Er dient aan herinnerd te worden dat in de middeleeuwen valse beschuldigingen tegen de Joden, dat ze bronnen van christenen zouden vergiftigen, tot massamoorden hebben geleid. Abbas had in principe hetzelfde gezegd, toen hij de uitspraak van een fictieve rabbi citeerde, die door de Palestijnen bedacht was. De NGO “Palestinian Media Watch” heeft aangetoond dat de tv-zender van de Palestijnse Autoriteit en ook elders door vooraanstaande Palestijnen moderne varianten van het klassieke, antisemitische gif-motief worden verbreid. Een uitgebreid voorbeeld van valse beschuldigingen door de Palestijnen dat men zou proberen hen te vergiftigen, wordt door Raphael Israeli in zijn boek “Poison; Modern Manifestations of a Blood Libel” beschreven.

Peter Grimm, die Schröder op de “Achse des Guten” interviewde, begon zijn uitzending met de vraag of antisemitisme neutraal zou moeten worden bekeken en of men ook argumenten zou noemen die de antisemieten in de kaart zouden spelen. Hij voegde er aan toe dat deze vraag enkele jaren geleden als absurd gegolden zou hebben. Toen vroeg Grimm: “Zou men tegenwoordig de positieve aspecten van het nationaalsocialisme moeten noemen als men daarover schrijft?”

Grimm sloot zijn introductie in het interview af met de opmerking van Schröder dat men in de huidige sfeer trammelant zou riskeren als men een standpunt zou innemen tegen antisemitisme en antisemitische risico´s. Hij vatte het schandaal samen met de woorden dat de producenten door die mensen zouden zijn aangevallen die aan hen de opdracht tot de productie zouden hebben gegeven. Grimm sloot af met de vraag: “Is dat de nieuwe manier om met antisemitisme in Duitsland om te gaan?”

Het schandaal rondom de film zal zich waarschijnlijk uitbreiden als de Engelstalige versie beschikbaar komt.

Bron:
www.audiatur-online.ch
Auteur: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)