De Nederlandse Staat is een vrekkig, frauderend roofdier

(Door: Th. M. van Baarle)

Een dergelijke typering behoeft uiteraard nadere toelichting. Het gaat over de gedragingen van de Staatsloterij. Dat is een ‘onderneming’ belast met de uitvoering van een door de Staat beoogde taak. Het heette niet voor niets STAATSloterij. Gedurende de jaren 2000 tot 2008 heeft de Staatsloterij de deelnemers belazerd en bedonderd om met Wim Sonneveld te spreken. Dat is ontdekt en een collectief van spelers heeft een claim ingediend bij de Staatsloterij. Dit gebeurde onder de naam Stichting Loterijverlies.

Wat heeft de Staatsloterij gedaan, eigenlijk misdaan? Gebruikelijk is dat vooraf aan een trekking meegedeeld wordt om welke prijzen er gespeeld wordt. Tijdens de trekking worden de prijzen toegekend aan de meespelende loten. De Staatsloterij haalde een valse truc uit door ook de niet verkochte loten mee te laten doen in de trekking. Een prijs vallend op een niet verkocht lot hoeft uiteraard niet uitbetaald te worden. Winst voor de Staatsloterij die dat geld in de zak kon houden. Verlies voor de betalende spelers die een prijs door de neus werd geboord.

Gedurende jaren heeft er zich vervolgens een gerechtelijke procedure afgespeeld. Teveel om daar in het kader van dit artikeltje over uit te weiden. Deze procedure is geëindigd bij de Hoge Raad. De Hoge Raad heeft de Staatsloterij veroordeeld tot schadeloosstellen van de betreffende deelnemers.

De hele Nederlandse bevolking heeft vervolgens kennis kunnen nemen van de schuldbekentenis van de Staatsloterij in reclamespotjes op de televisie. Die schulderkenning komt heel erg laat, gelet op de termijn waarover de foute handelingen gaat. Erger nog echter is dat de Staatsloterij tracht tot een afdoening van de schade te komen die niet in verhouding staat tot het arrest van de Hoge Raad.

De Staatsloterij tracht tot een schikking te komen en biedt de benadeelde partij, de deelnemers in de betreffende periode, een uitkering van enkele tientjes en de mogelijkheid om een keer gratis mee te spelen bij een lopende trekking. In een recente mededeling van Loterijverlies werd meegedeeld om welke schadebedragen het gaat. Als voorbeeld: in mijn geval betreft het een bedrag van meer dan € 6.000,-

Het is overduidelijk dat de Staatsloterij, optredend namens de STAAT, niets geleerd heeft van de procedure tot voor de Hoge Raad die ze heeft verloren. De afhandeling waarvoor ze kiest is zonder meer een louche praktijk te noemen.

Voor zowel de STAAT als de Staatsloterij geldt de uitspraak in de titel: Het zijn vrekkige, frauderende roofdieren.

Door:
Th. M. van Baarle
(voor www.ejbron.wordpress.com)