Erdoğan beledigt opnieuw Duitse politici

DE WANNABE-KALIEF VAN EEN NIEUW OSMAANS RIJK: de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan.

(Door: Michael Mannheimer – Vertaling: Theresa Geissler)

Sinds jaren werkt Erdoğan intensief aan de bouw van een nieuw Osmaans rijk – dat nog groter, nog machtiger en nog verschrikkelijker moet zijn dan dat wat ten onder gegaan is. Het moet half Europa omvatten en tot aan het door Turkse stammen bevolkte Oeigoerië aan de westelijke grens met China rijken. Het liefst zou hij dit bij zijn nieuwe rijk inlijven. Maar (nog steeds) is Turkije verre van machtig genoeg om het tot een conflict te laten komen met de op twee na sterkste militaire macht ter wereld – China.

ERDOGAN TOONT THANS AAN DAT DE TIJD VAN DE AANSPRAAK OP HET EU-LIDMAATSCHAP VAN TURKIJE OP Z’N EIND LOOPT

Erdoğan staat op het punt om alle banden met Europa door te snijden. De Nederlanders beschuldigt hij ervan in de Tweede Wereldoorlog aan de zijde van de nazi’s te hebben gewerkt (wat een onvoorstelbare geschiedkundige blunder is en de waarheid op zijn kop zet: want het was niet Nederland, maar het waren de Turken die met de nazi’s collaboreerden). De Europeanen beschuldigt hij collectief van de geest der nazi’s, de Duitsers hoe dan ook – en nu opent hij de aanval op zijn tot nu toe grootste ondersteuner van een volledig lidmaatschap van de EU: Duitsland.

Er gaat bijna geen dag voorbij waarop Erdogan geen aanvallen richting Alemania ten beste geeft. Dat is goed. Want nu herkent de hele wereld dat Turkije wordt geregeerd door een islamitische despoot en “paranoïde persoonlijkheid” (Martin Schulz).

ERDOGAN HEERST ALS EEN OSMAANSE KALIEF – ECHTER ZONDER OVER DIENS MACHT TE BESCHIKKEN

Erdoğan vertoont alle trekken van een Turkse Kalief tijdens de 450-jarige heerschappij van het Osmaanse Rijk. Dit was veel groter dan het tegenwoordige Europa – het strekte zich uit over een derde van het Afrikaanse continent, over het hele Nabije Oosten, over bijna geheel Oost-Europa en eindigde pas aan de Zwarte Zee.

De Kalief van Istanbul stond voor de taak zijn aan hem onderworpen volkeren te controleren en de punctuele afdracht van de gedwongen belastingen, waarop de welvaart en macht van het Osmaanse Rijk berustte, in de gaten te houden.

Waren er tekenen van tegenspraak of kritiek op hun vazallen-dom, dan stuurde de Kalief zijn  leger om wederom de orde te herstellen. Normaal gesproken eindigde dit in een bloedbad voor de volkeren die het waagden tegen Istanbul (de “hoge poort”) op te staan.

Erdoğan is potentieel identiek met de Turkse Kalief. Als hij de macht van zijn voorgangers had gehad, zou hij in staat geweest zijn een ontzettingsleger richting Berlijn te sturen en aldaar “orde te scheppen.”

DE IRONIE AAN ERDOĞAN´S KRITIEK OP DUITSE POLITICI: ZE TREFT NIET BEPAALD DE VERKEERDEN

De ironie aan de hele geschiedenis is: Erdoğan richt zijn kritiek niet bepaald op de verkeerden. Het politieke establishment van Duitsland is nauwelijks minder antidemocratisch dan hijzelf. De verkiezingen in Duitsland zijn dankzij de permanente desinformatie door de van de regering afhankelijke linkse pers niet minder een farce dan die in Turkije – waar de pers door het Erdoğan-regime (in tegenstelling tot Duitsland) gedwongen werd onderworpen ( duizenden regime-kritische journalisten bevinden zich onder Turks arrest). Want de kiezers zouden eens kunnen gaan kiezen uit de alternatieven waarvan ze op de hoogte zijn.

Doordat de wereld hen door de media echter slechts van één kant wordt beschreven, zijn verkiezingen daarmee een farce. En de facto verworden tot een pseudo-democratische handeling. Zoals in Noord-Korea, de Sovjet-Unie, in Cuba, in de Gaza-strook, in Soedan – of de DDR.

(Michael Mannheimer)

______________________________________________

Recep Tayyip Erdoğan aan Sigmar Gabriel: “Wie bent U eigenlijk? Ken uw grenzen!”

In de ruzie om zijn inmenging in de Duitse verkiezingsstrijd heeft de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan enorm olie op het vuur gegooid. Aan het adres van de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Sigmar Gabriel (SPD), zei Erdoğan zaterdag bij een manifestatie in Denizil: “Wie bent U om de president van Turkije aan te spreken? Ken uw grenzen.”

Erdoğan: Gabriel “een catastrofe”

“Erdoğan vertoont ‘paranoïde trekken´.” Martin Schulz vindt na het meest recente voorval duidelijke woorden.

Gabriel had het “stemadvies”van Erdoğan aan de in Duitsland wonende Turken betiteld als “onvergelijkelijke ingreep in de soevereiniteit van ons land.” Tegelijkertijd bekrachtigde Erdoğan zijn oproep van een dag daarvoor aan de kiesgerechtigde Duitse Turken om bij de verkiezingen in september niet op de drie partijen CDU, SPD of Groenen te stemmen. Deze partijen zouden vijanden van Turkije zijn, hen moest eens het “beste lesje geleerd worden”. Gabriel zou “een catastrofe” zijn. In zijn verbale frontale aanval nam het Turkse staatshoofd ook kanselier Angela Merkel op de korrel.

Verdere steek onder water ook tegen Angela Merkel

Hij zou “de dame aan de top van Duitsland” een lijst met 4500 door Turkije gezochte terroristen gegeven hebben, maar die zou niet aangenomen zijn. Hoe dan ook heeft Merkel van hem geëist in Turkije gearresteerde Duitsers vrij te laten. “Het spijt me, zoals U een Justitie heeft, zo hebben wij er hier ook één”, zei Erdoğan.

Merkel en SPD-kandidaat voor het kanselierschap Martin Schulz hadden vrijdag dringend verzocht verschoond te blijven van iedere inmenging van Turkije in de parlementsverkiezingsstrijd.

“Wij zullen ons er door niemand, ook niet door president Erdoğan, er van laten afbrengen dat onze Duitse staatsburgers, van welke afstamming dan ook, (…) een vrij kiesrecht hebben”, zei Merkel vrijdagavond in Herford. “En wij verzoeken dringend verschoond te blijven van elke inmenging in de meningsvorming.”

(Bron:  https://www.gmx.net)

Bron:
https://michael-mannheimer.net
Door: Michael Mannheimer

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)