Het doen herleven van het antisemitische gif-motief door de Palestijnen

(Door: Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Dr. Manfred Gerstenfeld interviewt professor emeritus Raphael Israeli

Een klassiek antisemitisch kernmotief is de overtuiging dat Joden het drinkwater van niet-Joden vergiftigen. De Palestijnse president Mahmoud Abbas recyclede dit antisemitische thema in 2016 in een plenaire zitting van het Europees Parlement. Daar zei hij dat een rabbi de Israëli´s ertoe zou hebben opgeroepen om Palestijns drinkwater te vergiftigen.

Dat was Palestijns “Fake News”. Zo´n rabbi bestond niet. Net zomin als de raad waarvan hij zogenaamd de voorzitter was. Aan het eind van zijn toespraak, die deze extreem antisemitische laster bevatte, kreeg Abbas veel applaus en staande ovaties van een groot aantal Europarlementariërs. De toenmalige voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz – nu sociaaldemocratisch kanselierskandidaat voor de komende parlementsverkiezingen in Duitsland –, twitterde dat Abbas´ toespraak “inspirerend” geweest zou zijn. Enkele dagen later zei Abbas verkeerd geïnformeerd geweest te zijn over de rabbi.

Raphael Israeli (foto boven) is Prof. emeritus voor islamitische, Chinese en Midden-Oosten geschiedenis aan de Hebreeuwse Universiteit. Hij heeft meer dan 50 boeken geschreven, waaronder “Blood Libel and Its Derivatives: The Scourge of Antisemitism” (Rituele moordleugens en hun afleidingen: De gesel van het antisemitisme) en “Poison: Modern Manifestations of a Blood Libel” (Gif: moderne verschijningsvormen van een rituele moordleugen).

Na de jongste onlusten op de Tempelberg in juli 2017 beweerde de plaatsvervangend leider van de islamitische beweging in Israël, Kamal Al-Khatib, foutief dat Israël, in de dagen dat het terrein voor de gelovigen afgesloten was, gevaarlijke chemicaliën in de muren van de Al-Aqsa-moskee in Jeruzalem gestopt zou hebben.

“Palestinian Media Watch” heeft een lange lijst met huidige Palestijnse mutaties van de oeroude gifleugen gepubliceerd. Hiertoe behoort de verbreiding van AIDS door Israël – nauwkeuriger gezegd door vrouwen met wisselende partners – evenals de verbreiding van drugs en hallucinerende substanties. Tot een andere mutatie van de leugen behoort de betaling van artsen, opdat deze ziektes onder Palestijnen verbreiden. De gif-leugen is een vruchtbare bodem voor de zieke fantasie van hoge Palestijnen. Een woordvoerder van de Palestijnse politie zei bijvoorbeeld dat Israël verantwoordelijk zou zijn voor de toename van de illegale drugslaboratoria op de “Westbank”.

Deze antisemitische beschuldigingen zijn regelmatig te vinden op de Palestijnse televisie en op andere plaatsen. Tot diegenen die deze beschuldigingen geuit hebben, behoren Mahmoud Abbas´ adviseur voor strategische aangelegenheden Husam Zomlot, de Hamas-parlementariër Marwan Abu Ras, de voorzitter van de Hoge Juridische Raad van de Palestijnse Autoriteit Sami Sarsour, de gouverneur van het district Qalqilya Rafe Rawijbeh en vele anderen.

Deze kwaadaardige beschuldigingen hebben een lange historie, die teruggaat tot in de vroege 14^e eeuw; toen werd de valse, foutieve beschuldiging geuit dat Joden in delen van Duitsland en Frankrijk bronnen zouden vergiftigen. Dat leidt tot massamoorden. Dit motief is in de loop der eeuwen steeds weer teruggekeerd.

In Stalin´s Sovjet-Unie werden joodse artsen gearresteerd en aangeklaagd, omdat zij zogenaamd een complot smeedden om Stalin en de Sovjet-leiding te vergiftigen. Meerdere artsen werden terechtgesteld, anderen naar de Goelag in ballingschap gestuurd, allemaal met de bedoeling om de joodse elite te decimeren en de kop van de leiding af te slaan.

Een van de meest verschrikkelijke voorvallen van een modern vergiftigingsscenario vond in 1983 met Pesach op de “Westbank” plaats, die destijds nog volledig onder Israëlische heerschappij stond. Israëlische media berichtten dat er in de middelbare meisjesschool in het dorp Arrabeh in het district Jenin een massavergiftiging optrad; de meisjes vielen flauw en klaagden over een pijnlijke keel en ademhalingsproblemen. Later hadden ze hoofdpijn, waren suf en hadden maagpijn. Ze gingen naar huis, maar binnen enkele uren klaagden nog meer meisjes over dezelfde symptomen.

De Israëlische gezondheidsdienst kwam. Israëlische en Palestijnse doktoren controleerden de klaslokalen en ontdekten een walgelijke lucht. Toen daarna een Israëlisch team milieuvervuiling bestrijders kwam, werd er geen spoor van gif gevonden en was de walgelijke lucht ook verdwenen. In het begin – tot de zaak uitvoerig werd onderzocht – dacht men dat de problemen door een kapot toilet veroorzaakt zouden zijn. De volgende dag echter werden er nog steeds tientallen meisjes in het ziekenhuis afgeleverd, gevolgd door honderden uit steden en dorpen overal op de “Westbank”.

Er ontstond paniek in de Palestijnse bevolking. De beste epidemiologen van Israël kwamen tot de conclusie dat de “vergiftiging” vermoedelijk een geval van massahysterie onder tienermeisjes was. Palestijnse en buitenlandse journalisten beschuldigden Israël ervan een afgrijselijke “misdaad” te verbergen. Ze ontdekten een gele substantie op de raamluiken van de school. Toen deze geanalyseerd werd, bleek dat het gewoon pollen van de grove den waren, die er door de wind naartoe waren geblazen.

Arabieren in het algemeen, islamitische landen, gevolgd door het Rode Kruis, de Veiligheidsraad en zelfs bevriende landen begonnen Israël heftig af te keuren. Er volgenden VN-vergaderingen en internationale veroordelingen, gesteund door nog een hysterie van de persberichten in de hele wereld, die zonder onderzoek Israël wegens zijn “rol” in de affaire aanklaagden, hoewel er niemand vergiftigd werd en aan niemand schade werd toegevoegd.

Israël riep toen de hulp in van het toonaangevende en gerespecteerde Center of Disease control (CDC) in Atlanta. Twee maanden later bevestigden de resultaten van haar onderzoek wat de Israëlische epidemiologen al vanaf de eerste dag hadden gezegd. Toen leek het er dus op dat de hele zwendel het idee en het resultaat van opzet, planning en uitvoering van de kant van de Palestijnen geweest was.

Tientallen jaren later moeten we ons nog steeds afvragen waarom zoveel mensen aan deze antisemitische laster van Israël zo ijverig meededen. Tot diegenen die weinig of niets deden om hiertegen op te staan en dit af te wijzen, zelfs nadat de valse melding werd ontdekt, behoorden de VN, haar secretaris-generaal, haar Veiligheidsraad, de mensenrechtencommissie in Genève en het Rode Kruis.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)