Het is zover: De door Erdoğan op afstand aangestuurde Turken-partij “AD-DEMOKRATEN” treedt aan bij de parlementsverkiezingen

Erdoğan liet Turken-partij “Alliantie van Duitse Democraten” oprichten. VERNIEUWEN in plaats van splijten! Alliantie van Duitse Democraten.

De nieuwkomer onder de partijen, “Alliantie van Duitse Democraten”, wordt gedomineerd door hier al langer wonende immigranten, die allemaal Turkse roots hebben. De afkorting “ADD” mag wegens een rechtsconflict met de AfD niet worden gebruikt, reden waarom de partij zich tandenknarsend heeft uitgesproken voor de krabbel “AD-Democraten”. Verbaal klinkt dat dan als “Ade (vert.: adieu), democraten!”

De programmapunten met betrekking tot onderwijspolitiek van deze Turken-partij hebben het behoorlijk in zich. De Alliantie van Duitse Democraten zet zich er bijvoorbeeld voor in dat ouders ook mogen stemmen voor hun niet-volwassen kinderen. Aldus moet de kinderzegen zo mogelijk reeds tijdens de kinderleeftijd zijn doelstelling vervullen. De instrumentalisering van kinderen is binnen de islam nochtans geen onbekend fenomeen en dient uiteindelijk slechts de enige juiste, hoogste zaak.

NOCH DUITS NOCH DEMOCRATISCH:

DE NIEUWE TURKENPARTIJ “AD” HEEFT ALLEEN HET DOEL VAN DE VEROVERING EN DAARMEE DE ISLAMISERING VAN DUITSLAND

Alles aan deze partij is Turks – zo goed als niets is Duits. Het doel van deze partij is de islamisering van Duitsland – ook als ze het niet openlijk uitspreekt. Maar een islamitische partij als “Alliantie van Duitse Democraten” presenteren: dat is je reinste Taqiyya. Deze partij is NET zo democratisch als de “Duitse Democratische Republiek”.

MET DE “ALLIANTIE VAN DUITSE DEMOCRATEN” REGEERT VOORTAAN ERDOĞAN MEE IN DUITSLAND

En ze is de verlengde arm van Erdoğan, die nu politieke medespeler in Duitsland zal zijn. Dankzij Merkel, de gevestigde partijen, dankzij het politieke establishment, dat de islam – om te beginnen met de Turken – naar Duitsland heeft gehaald.

En nu met deze partij de belangrijkste eis van de sharia-islam wil doorzetten. Het volledige verbod op alle islamkritiek. mocht dit succes hebben (religiekritiek wordt door onze grondwet in art. 5 in principe beschermd) – dan is onmiddellijk iedereen die de islam bekritiseert een crimineel. En vanaf dán is Duitsland een islamitisch land: want een dergelijk land herkent men daaraan, dat elke islamkritiek verboden is.

NIEMAND KAN AAN DE ISLAM TIPPEN WAT BETREFT ZIJN BEKWAAMHEID OM NIET-ISLAMITISCHE LANDEN OVER TE NEMEN

U zult zien dat niemand aan de islam kan tippen wat betreft de overname van niet-islamitische landen. Moslims mogen dan voor het merendeel niet de knapste koppen zijn, ze mogen dan totaal geen wetenschappelijke inzichten verworven hebben, ze mogen dan het Westen in alle technologische, humanitaire en sociale belangen vèr achterna hobbelen, maar met betrekking tot de overname van niet-islamitische landen zijn ze de rest van de wereld bijlange na de baas. Geen andere cultuur, geen andere politieke ideologie en geen andere religie heeft zo’n lange traditie in de islamisering van de landen van de Dar-al-harb: de “landen van oorlog”, zoals de islam de gebieden noemt die het enige ware geloof” nog niet hebben aangenomen.

(Michael Mannheimer)

__________________________________________

Het is zover: Turken-partij treedt aan bij de parlementsverkiezingen – ‘Ade’ democratie?

Begin juli heeft de de federale landelijke verkiezingscommissie een partij voor de aanstaande parlementsverkiezingen toegelaten die zich volkomen openlijk oriënteert op ideeën zoals de Turkse president Erdoğan ze vertegenwoordigt.

De nieuwkomer onder de partijen, “Alliantie van Duitse Democraten,” wordt gedomineerd door hier al langer wonende migranten, die allen Turkse roots hebben. De afkorting “ADD”mag vanwege een rechtsconflict met de AfD niet worden gebruikt, reden, waarom de partij tandenknarsend voor de krabbel AD-Democraten heeft gekozen. Verbaal klinkt het dan als “Ade, democraten.”

Wat volgens de naam overkomt als een hele verzameling van verschillende democratisch gezinde Duitse organisaties is in werkelijkheid een ideologisch strikt geleid politiek platform. Overeenkomstig de vanzelfsprekendheid van de AD-Democraten gaat het om een migrantenpartij met een kiezerspotentieel van 20 miljoen mensen.

Men vraagt zich alleen af waarom bij de in dit land grote internationale bandbreedte van legale en overwegend illegale migranten niet één niet-Turkse naam in de totale, uit negen mensen bestaande, partijleiding, inclusief drie “adviseurs”, opduikt.

Klassiek Duits stuit op migrantencultuur en omgekeerd

De levensbeschrijvingen van deze Duitse Democraten bevatten op hun website opvallend veel onbeholpen uitdrukkingen, schrijf- en leestekenfouten.

Daar kan men dan nog grootmoedig overheen kijken, daar de gedeeltelijk decennia geleden vanuit Turkije geïmmigreerde nieuw-Duitse patriotten cultuur-sensibel streven naar een dekkende “bestudering van klassieke Duitse werken”, dus “voor iedereen voorstellingen van het goede, het ware en het mooie” toegankelijk willen maken. Dat geldt dan weliswaar alleen in combinatie met de “migrantencultuur”, die “voor vele oorspronkelijke Duitsers een uitgangspunt (is) om de nieuwe burgers en datgene wat dezen beweegt beter te leren kennen.”

Duidelijk? Een vreedzaam wederzijds geven en nemen. De migranten houden zich bezig met Goethe en de Duitse klassieken, de oorspronkelijke inwoners leren daarvoor in de plaats hun “migrantencultuur” kennen en op waarde schatten.

Welke verplichtingen daarbij komen kijken en wie daarbij in het land van aankomst tenslotte de toon aangeeft? Dát laten wij voor de volgende jaren over aan het grote mensen-experiment. Ergens zal iets of iemand zich wel doordrukken!

De lange arm van Erdoğan

Bij de onderhavige herkomstachtergrond van de “gemeenschap van geëngageerde Duitse burgers en patriotten” wordt aldus duidelijk dat het partijprogramma voor 100% compatibel is met Erdoğan´s AKP.

Met de hulp van trouwe volgelingen werd er een partij geïnstalleerd die Turkse machtsbelangen in Duitsland wil verbreiden en doordrijven.

De voorzitter van de AD-Democraten, Remzi Aru, is tot nu toe in meerdere talkshows opgetreden als geëngageerde voorspreker van Erdoğan. Daarbij gedroeg hij zich uiterst onverschillig ten aanzien van de nazi-beschuldigingen van de Turkse president. Ook van de arrestatiegolf na de mislukte putsch van vorig jaar en van de overige willekeurige juridische maatregelen van het land heeft Remzi Aru zich allesbehalve ondubbelzinnig gedistantieerd.

Halfgaar en ongenietbaar

Meteen in het voorwoord van het partijprogramma van de AD-Democraten wordt met zwaar geschut losgegaan op Duitsland:

De meeste Duitsers kennen de inhoud van de grondwet en diens taak helemaal niet, en ook de meeste politici kennen deze niet. Daarom stappen ze ook steeds opnieuw eigenmachtig over de grondwet heen en beroven het land van zijn kansen voor de toekomst, om machtspolitieke redenen, uit ideologisch fanatisme of ook wel slechts uit angst voor de ongecontroleerde macht van de media.”

De meeste Turken kunnen de Turkse grondwet net zo foutloos van buiten opdreunen als de koran en ook de meeste politici van het land gedragen zich absoluut grondwet-getrouw. Ideologisch fanatisme is het land aan de Bosporus volkomen vreemd. Angst voor een ongecontroleerde macht van de media hoeft niemand daar te hebben, omdat de media onderhorig zijn aan de controle door de staat.

In Duitsland is het nog niet eens zo erg, daar de meeste media de machtigen vrijwillig dienen, waardoor de laatsten dan ook geen angst hoeven te hebben voor de officiële berichtgeving.

Mag het ook een beetje meer zijn?

Natuurlijk is de Duits-democratische alliantie tegen welk verbod op hoofddoeken dan ook, eist verder het dubbele staatsburgerschap en verordonneert het volwaardige lidmaatschap van Turkije binnen de EU. Bovendien verzoekt men dringend verschoond te blijven van

“zo genaamde ‘islamkritiek’….. wier kern blindelings totalitair is.”

Blindelings is een goeie. Hoe kómen ze er op?

Men wenst een ‘voor de wereld openstaand, multi-religieus en multi-nationaal Duitsland, dat een gezond patriottisme en een gezonde nationale trots koestert.”

Nu wordt het komisch. Tot nu toe kan men zich een door Turken begunstigde Duitse nationale trots slechts moeilijk voorstellen. Er zal bij de voorvechters van de multiculti in dit land nog veel overtuigend werk moeten worden verricht om van hen enig enthousiasme voor Duitse nationale trots te kunnen verlangen, laat staan voor een multiculti-nationale trots.

Zo groot mogelijke invloed op en door de nakomelingen

De programmapunten met betrekking tot de vormingspolitiek hebben het behoorlijk in zich. De Alliantie van Duitse Democraten zet zich er bijvoorbeeld voor in dat ouders ook voor hun niet- volwassen kinderen mogen stemmen. Kinderzegen moet aldus zo mogelijk reeds in de kinderleeftijd zijn doelstelling vervullen. De instrumentalisering van kinderen is binnen de islam nochtans geen onbekend fenomeen en dient uiteindelijk de enige juiste, hoogste zaak.

Geen wonder dus, dat men zich inzet “voor een onderwijsplicht” in plaats van voor een “schoolplicht”. In een afgedwongen “externe verzorgingsinstelling”, in plaats van ééntje van de staat, heeft men natuurlijk de gewenste greep op de opgroeiende generatie. Tegelijkertijd kan men ze beschermen tegen de verderfelijke invloeden van het verkiezingsvaderland van hun ouders en grootouders.

De vraag dringt zich op hoezo immigranten van verschillende generaties, die hier naar het schijnt prima, gedeeltelijk sinds decennia zijn geïntegreerd, op hun gastland per se het stempel van hun land van herkomst willen drukken.

https://ad-demokraten.de/ad-demokraten-parteiprogramm-erstentwurf/

http://www.bundestagswahl-bw.de/parteien_btwahl2017.html

Vooruitzicht op succes op korte, middellange of lange termijn?

Of een migrantenpartij in een dergelijke toestand in de parlementsverkiezingsstrijd een reële kans maakt, hangt er onder andere van af of Erdoğan zijn verkiezingsoproep van vorige week (niet op de CDU, SPD en de Groenen te stemmen) effectief aanvult met aan wíe zijn landgenoten hun stem moeten geven.

Voor de stemgerechtigden, die hij omschrijft als “mijn burgers in Duitsland”, is het tenslotte een vraag “van eer” om een politieke partij te steunen “die Turkije niet vijandig gezind” is.

Ook een geringe verkiezingsopkomst zou zodoende een positieve effect hebben op hoe de nieuwe partij het er vanaf brengt.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Klaus Barnstedt

Bron:
https://michael-mannheimer.net
Door: Michael Mannheimer

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(www.ejbron.wordpress.com)