De verkiezingen in Duitsland: de langdurige invloed van het verleden

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

De onlangs gehouden Duitse parlementsverkiezingen hebben eens temeer aangetoond dat Duitsland de invloed van zijn criminele verleden in de Tweede Wereldoorlog niet weg kan wassen uit zijn systeem. Het verkiezingssucces van de partij AfD, die 12,6% van de stemmen kreeg, wordt er over het algemeen als voorbeeld voor gezien dat de kiezers de politiek van open deuren afwijzen, die sinds september 2015 meer dan een miljoen migranten naar Duitsland heeft gebracht, waaronder veel moslims uit Syrië en Irak.

Een belangrijk element van de misplaatste politiek van open deuren van de regering bestond erin de wereld te laten zien dat het huidige Duitsland het tegendeel van nazi-Duitsland is. De laatste vervolgde een etnische minderheid met de bedoeling deze te doden. Het huidige Duitsland probeerde enorme aantallen van een andere minderheid te verwelkomen. Als resultaat van dit foute concept verloor de CDU enorm en kreeg bij de verkiezingen minder stemmen dan bij alle voorgaande verkiezingen met uitzondering van 1949. Dat wordt normaal gesproken hoofdzakelijk in verband gebracht met de wijdverbreide oppositie tegen de reusachtige migrantenstroom.

Er zijn veel andere bewijzen voor het argument dat de invloed van de Tweede Wereldoorlog nog steeds van betekenis is. Hier kunnen slechts enkele genoemd worden: een serie peiling door de jaren heen laat zien dat minstens 40% van de Duitsers Israël demoniseren door van het land te denken dat het de Palestijnen zo zou behandelen als de nazi´s de Joden. Dat is een gemuteerde moderne opvatting uit de nazitijd, waarin de joden als het absolute kwaak golden – nu wordt Israël als het absolute kwaad beschouwt. Dat zegt veel meer over de psyche van deze Duitsers dan over Israël. De overleden, in Duitsland geboren Israëlische psycholoog Nathan Durst, die zulke fenomenen analyseerde, zei: “Als alles vreselijk wordt, bestaat er geen absoluut kwaad meer. Dat is een grote opluchting voor de erfgenamen van de schuld.”

Diezelfde noodzakelijkheid om het verleden te “compenseren”, bestaat in veel Duitse media. Benjamin Weinthal heeft in de “Jerusalem Post” de regelmatige grote vervalsingen van de linkse krant “taz” over het Palestijns-Israëlische conflict aangetoond.

Eén gebeurtenis illustreert de extreme behoefte van enkele vooraanstaande Duitsers om Israël te demoniseren. Ze staat vanwege de deelnemende persoon, en de krant die zijn tekst publiceerde, model voor deze behoefte. De “liberale” “Süddeutsche Zeitung” publiceerde in 2012 een haatgedicht van de Nobelprijswinnaar voor Literatuur, Günter Grass. Hij beweerde dat Israël tot doel zou hebben om met atoombommen volkerenmoord op het Iraanse volk te plegen. Dat was een van de meest walgelijke beschuldigingen in een groot spectrum aan trucs om Israël te demoniseren. Zonder enige basis in de realiteit wordt een doelwit beschuldigd van de voorbereiding van een extreem slechte daad in de toekomst.

Grass, die de sociaaldemocraten ondersteunde, had geen onberispelijk verleden. Op 17-jarige leeftijd trad hij vrijwillig toe tot de Waffen-SS. Hij wist dit meer dan 60 jaar lang verborgen te houden. Diezelfde “kwaliteitskrant” heeft bovendien antisemitische karikaturen over Israël gepubliceerd.

Het ophitsende gedicht van Grass herinnerde mij aan een heel andere beschuldiging van toekomstige boze daden. Toen ik voor een boek in 1990 in het buitenland onderzoek deed naar het economisch en politiek potentieel van Italië, interviewde ik een lid van de bedrijfsleiding van een van de grootste Duitse banken. Zijn vader was een prominent sociaaldemocratisch politicus. Zijn interesse in ons gesprek nam sterk toe, toen hij merkte dat ik Israëli was.

We discussieerden over allerlei Duitse, joodse en Israëlische thema´s. Hij merkte op dat moderne Duitsers in staat zouden zijn hetzelfde te doen wat de nazi´s de joden aandeden. Dat geloofde ik destijds niet, en ik geloof het nu nog steeds niet. Wanneer echter zo´n verwijt door de internationale media en anderen systematisch gepropageerd zou zijn, totdat 40% van de Europeanen het gelooft, dan zou Duitsland´s vooraanstaande positie in Europa onhoudbaar zijn geworden.

Bovenop het hierboven genoemde bevestigen veel andere voorbeelden de belangrijke boodschap: het is onmogelijk om in minder dan 75 jaar gigantische misdaden zoals die van de Duitsers onder de nazi-heerschappij uit de mentaliteit van het land weg te wassen.

Dat alles heeft meerdere belangrijke gevolgen voor de Duitse politiek gehad. Duitsland´s vooraanstaande politici moeten in bepaalde sociale kwesties veel verder vooruitdenken dan in andere landen. De vluchtelingenkwestie is het nieuwste eruit springende voorbeeld van deze behoefte. Ze had al jaren geleden aangepakt moeten worden. toen miljoenen burgers uit Syrië en Irak begonnen te vluchten, kon men verwachten dat een deel van hen na enige tijd naar rijke West-Europese landen en vooral naar Duitsland zouden willen emigreren. Het zou logisch geweest zijn wanneer de Duitse regering als leider van de EU er van tevoren aan gedacht zou hebben om in het Nabije Oosten plekken voor deze vluchtelingen te vinden en voorstellen te doen welke financiering door westerse landen tot dit doel ter beschikking gesteld zou moeten worden.

Toen de stroom vluchtelingen in 2015 snel toenam. Had de leiding van Duitsland moeten inzien dat een massale toestroom serieuze consequenties voor de samenhang van de Duitse samenleving zou hebben. Eerdere immigratie, meestal door moslims, had al tot belangrijke integratieproblemen met een deel van hen geleid.

De verkiezingsuitslag en de te verwachten problemen voor de vorming van een coherente regering zijn een extra herinnering aan het feit dat in een nog steeds door het verleden beïnvloed Duitsland een hoge prijs betaald wordt voor reusachtige fouten. Dat zou ook tot bezinning wat betreft de radicale plannen moeten leiden, die met betrekking tot verdere integratie van de – door Duitsland gedomineerde – Europese Unie verbreid worden.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Auteur: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)