Als feminisme eindigt onder de boerka

(Door: Peter Hitchens – Vertaling: E.J. Bron)

Gezien het bijna hysterisch gevoerde “seksisme-debat” springt een Britse journalist uit zijn vel. Volgens hem spelen de zelfbenoemde strijdsters voor vrouwenrechten met hun argumenten de radicale islamieten in de kaart. Feministes spelen onder één hoedje met islamgelovigen. Uiteindelijk zal het voor alle vrouwen “bedek jullie” voor de “boze” blikken van de mannen worden.

Een vertaalde samenvatting door Bianca Hoekstra (“Jouwatch”) van een artikel door Peter Hitchens voor “MailOnline”.

Ik stel als komende herfstmode voor vrouwen in de politiek de kleur zwart voor. Zwart kleedt af en straalt een koele afstand uit. Geen man of politicus zou het wagen zijn hand op de knie onder een zwart gewaad te leggen, vermoedelijk zou hij ook moeite hebben om de knie of iets anders onder de zwarte stof te vinden.

Is dat wat jullie willen? Jullie, die bij iedere kleinigheid beginnen te schreeuwen tegen de opdringerige mannen en de ongepaste grappen. Jullie hebben in deze zaak veel gemeen met de militante radicale islamieten. Ook die zien in mannen kwijlende roofdieren, die alleen maar op hun volgende slachtoffer wachten.

Gebaseerd op dit idee heerst in de islam de strenge kledingorde, die uitdrukking is van seksuele segregatie en die de feministes toch eigenlijk zo schokkend vinden.

Op dit punt blijkt dat jullie dezelfde mening hebben als zij. Iedere mannelijke handeling, ieder woord gebruiken jullie om mannen te beschuldigen – want mannen “zijn zo”. Het leven van de “daders” wordt zodoende voorgoed geruïneerd.

Zijn jullie allemaal gek geworden? Hebben jullie ieder gevoel voor maat verloren? . . .

… In zekere zin ben ik heel ouderwets. Ik ben in Victoriaanse zin preuts, daarom probeer ik mezelf onder controle te hebben. Ik ben nog geschokt door grove woorden, vooral wanneer deze in het bijzijn van vrouwen en kinderen worden gebezigd.

Ik ben geschokt wanneer ik in het openbaar, op televisie of tijdens normale gesprekken aan dingen moet meedoen, die ooit alleen voor beschaamde mannen in louche straatbusiness te krijgen waren. Ik wil niet kijken naar hoe andere mensen seks hebben.

Ik ken de jaren-60 met al hun gevolgen. Ik was getuige van al die vreselijke, vaak tragische effecten die plaatsvinden wanneer mannen en vrouwen zich van de oude regels, de trouw en standvastigheid, bevrijden en het idee volgen dat totale vrijheid totaal geluk zou betekenen.

Sindsdien is het voor mij niet meer mogelijk om toe te kijken waarom de gelijkberechtiging tussen man en vrouw, die zonder twijfel een grote verworvenheid van onze tijd is, tegelijkertijd gepaard moet gaan met de militant aandoende vernietiging van het huwelijk en het traditionele gezin.

Velen, die nu om gelijkberechtiging van de vrouw schreeuwen, hebben een ander, veel scherper doel. Ze beschouwen mannen als de “vijand”, het “patriarchaat”, als iets dat met alle middelen ten val gebracht en door een gefeminiseerde samenleving vervangen moet worden. Ze zien in het huwelijk een instelling ter onderdrukking van de vrouw.

Verleden week zijn ze een stuk dichterbij hun doelen gekomen.

Diegenen, die voor gelijkheid strijden, glimlachen enerzijds spottend om de heersende omgangsvormen en eisen ze anderzijds weer terug.

Maar waar komen deze heersende omgangsvormen van onze liberale samenleving vandaan? Ze waren tot nu toe een zorgvuldig bijgeschaafde norm bij het werven om een vrouw, ze werden bepaald door respect, dat binnen de traditionele huwelijks- en gezinsconstructie werd geleerd en dat nu volledig verdwenen is.

In deze post-huwelijk-vrijheid-voor-iedereen-tijd, waarom zouden we uitgerekend voor de seksualiteit omgangsvormen verwachten? Alles wordt nu toch door de politie of door de openbare Twitter-schandpaal geregeld.

Het waren deze oude omgangsvormen die het ons, in tegenstelling tot de islamitische wereld, mogelijk maakten mannen en vrouwen te mixen, zonder zwarte volledige verhullingen, sluiers en niet-aanraak-regels, die zo streng zijn dat ze zelfs handen schudden tussen man en vrouw onmogelijk maken.

Dat is allemaal voorbij, wat doen we nu? Ik ben woedend over de plaatsvindende openbare belasteringen, niet omdat ik ze geloof of niet (wie kan weten of ze kloppen of niet), maar omdat ze vertrouwen onmogelijk maken.

Het vertrouwen tussen mannen en vrouwen is het slachtoffer geworden van het feminisme en het is vernietigd. De onontbeerlijke strijd van de feministes om mannen steeds als daders voor te stellen, heeft een vertrouwensbasis onmogelijk gemaakt . . .

… In het vervolg zullen waarschijnlijk slimme politici alle gesprekken met het andere geslacht onder toezicht voeren, opnemen en filmen. Vrouwen zullen ertoe verplicht worden van te voren een officiële goedkeuring te ondertekenen. Dat zal de enige mogelijkheid zijn om veilig te zijn voor beschuldigingen als “de hand op de knie gelegd”.

De andere mogelijkheid zal erin bestaan de nikaab of de boerka te dragen en de seksescheiding in te voeren. De beste mogelijkheid, de terugkeer naar gezond verstand, zal binnen afzienbare tijd niet meer te verwachten zijn.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Vertaling: Bianca Hoekstra

Bron oorspronkelijk artikel:
www.dailymail.co.uk
Auteur: Peter Hitchens

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)