Hoe de multiculti-ideologen onze samenleving van binnenuit vernietigen

(Door: Jürgen Fritz – Vertaling: E.J. Bron)

Het is een jaar geleden sinds de aanslag van de Breitscheidplatz in Berlijn. Tijd om daar aan te herinneren. Er rolt onstuitbaar een golf van geweld op ons af. Midden in Duitsland werden twaalf mensen bruut vermoord. De vrachtwagenchauffeur werd eerst verwond met messteken, daarna vermoord door middel van een kop-schot. Elf anderen werden met de kolossale vrachtwagen neer gemaaid. Bijna honderd andere mensen raakten deels zwaargewond. Mensen, die op de kerstmarkt in Berlijn alleen maar een glas Glühwein wilden drinken, een braadworst of crêpe wilden eten, een klein cadeautje wilden kopen, met vrienden of collega´s wilden kletsen, wilden genieten van de saamhorigheid op de maandagavond.

En daarbij hadden we ook nog het geluk dat de vrachtwagen slechts 60 tot 80 meter ver kwam in de mensenmassa´s en niet, zoals in Nice, vele honderden meters of zelfs kilometers. Dan zouden er nog veel meer slachtoffers zijn gevallen!

De vermoorde mensen zijn niet meer onder ons. Het verlies voor de familieleden ongelooflijk. Voor hen zal Kerstmis nooit meer hetzelfde zijn. Sindsdien maken veel mensen in Duitsland zich zorgen wat de komende jaren nog zullen brengen, welke golf van geweld er onstuitbaar op ons afrolt.

De multiculti-gestoorden zullen over lijken blijven gaan

Maar wat was de allereerste zorg van de multiculti-ideologen? Dat politieke krachten ervan zouden kunnen profiteren, die zij onder alle omstandigheden willen verhinderen, die zij tot persoonlijk vijandbeeld hebben gemaakt. Al het andere is voor hen in principe van secundair belang. Deze fanatici zijn geestelijk-moreel zozeer gedegenereerd dat zij de bestrijding van de politieke vijand belangrijker vinden dan het leven van hun medemensen.

Twaalf doden, tig gewonden?  – “Nou en?”- het gevaar dat dit slechts het begin is van iets veel ergers? – “dan is dat gewoon maar zo. Daar kunnen we niets aan doen. Doden en geweld waren er altijd al. Hoeveel hebben Duitsers van geboorte wel niet om het leven gebracht. Nu zijn wij gewoon een keer de slachtoffers. Op de een of andere manier is dat misschien ook terecht dat de Duitsers deze keer aan de beurt zijn en om zeep geholpen worden.”

Wat moet je dan nog zeggen? Deze mensen zullen in de letterlijke zin van het woord over lijken gaan. Ze zullen niets veranderen. Ze zijn niet in staat om kritische vragen over zichzelf te stellen.

Het enige dat ze echt kunnen: zich aan de macht vastklampen met alles wat ze hebben

Wat ze als eerste weer deden, wat ze altijd doen bij zulke vreselijke aanslagen? Oproepen tot eensgezindheid. Elkaar omarmen. Kaarsen aansteken. In gedachten bij de slachtoffers zijn. (dat beweren ze in ieder geval en doen deels in ieder geval alsof. De realiteit ziet er meestal heel anders uit) Samen fluit spelen en zingen. Verkondigen dat dit een aanslag “op ons allen” geweest zou zijn, wat natuurlijk niet waar is. Zoals zoveel. De aanhangers van het multiculturalisme zullen over lijken gaan, het maakt niet uit hoe hoog de stapels lijken worden. Ze zijn niet in staat anders te gaan denken. En ze hebben noch de geestelijke kracht noch de morele oriëntering om dit land te leiden.

Maar tot één ding zijn ze wel in staat: zich vast te klampen aan de macht en deze onder geen enkele omstandigheid uit handen te geven. Daarvoor zullen ze alles blijven doen. Alles! De middelen hiertoe? Eerst hebben ze hun altijd dezelfde domme, leugenachtige frasen van stapel gelaten. De “boze rechtsen” zouden het eigenlijke gevaar zijn. Deze zouden de slachtoffers “instrumentaliseren” – een van de lievelingsfrasen van de multiculti-ideologen.

Verzorging van de ontstelteniscultus in plaats van onderzoek naar en rekening houden met oorzaken

Dat er mensen bestaan die dat alles allang hebben zien aankomen, die er al jarenlang voor waarschuwen, die natuurlijk de doden en gewonden in Berlijn betreurden, maar het daarbij niet wilden laten, die er steeds opnieuw over nadenken hoe voorkomen kan worden dat er steeds opnieuw sprake is van slachtoffers van radicaalislamitische misdaden, van geweld- en terreurdaden, om in de toekomst erger te voorkomen, dat alles komt bij deze mensen niet op. In principe interesseert het ze ook niet.

Het enige dat hen interesseert, is de verzorging van hun ontstelteniscultus. Elkaar te omarmen, kaarsen te branden, samen te zingen. Ze zijn niet geïnteresseerd in oplossingen, en al helemaal niet in het toegeven alles fout te hebben gedaan. Daarvoor zouden ze immers moeten negeren waarin ze geloven en was ze al die jaren misdaan hebben.

Onze machtselites zullen doorgaan met de islamisering van Duitsland en Europa, desnoods ook tegen de wil van het volk

Laten we onszelf niks wijsmaken, het zal zo doorgaan. Na enkele dagen of weken waren de doden en gewonden vergeten. Merkel en Co. hielden een dag na de verschrikkelijke aanslag een rouwdienst in Berlijn. Op dat moment wisten de familieleden nog helemaal niet dat hun geliefden dood zijn. Dat kregen ze pas dagen later te horen. Het leven gaat verder. Het aantal moslims in Duitsland zal niet afnemen. Het zal steeds verder toenemen. Men zal voor elke belangrijke verkiezingen een paar uitzetten en daarna zal men zeggen: “Kijk maar, we doen toch iets. We kijken niet werkeloos toe. De veiligheid van onze staatsburgers vinden we niet onbelangrijk.” Maar tegelijkertijd zullen er nog meer moslims binnenkomen. Onder hen ook opnieuw radicalen en orthodoxen. De islamisering van Duitsland en Europa zal doorgaan.

Anderen zullen zich in de loop der tijd hier bij ons in Duitsland radicaliseren, omdat ze het hier überhaupt niet kunnen vinden en zich indringers voelen, merken dat ze hier helemaal niet passen, omdat de socialisatie en de wereld- en mensbeelden op centrale plaatsen diametraal tegenovergesteld zijn aan elkaar. Omdat ze niet de voorwaarden qua opleiding meebrengen om hier op eigen kracht te overleven en een constructief lid van de samenleving te worden, om zichzelf nuttig en waardevol te kunnen voelen.

Fluitspelend omarmen ze hun latere moordenaars

Dan zal de volgende aanslag plaatsvinden, de volgende slachtoffers. Men zal opnieuw meevoelen met hen, hun deelneming tot uitdrukking brengen. De multiculti-ideologen zullen opnieuw elkaars hand vasthouden, kaarsen branden, samen fluit spelen of samen zingen in een godsdienst – mogelijk zonder de aanwezigheid van de nabestaanden van de doden, die veeleer storen. De geestelijken, de politici en de media zullen weer verkondigen dat we ons in geen geval uit elkaar mogen laten drijven. Dan zullen ze hun latere moordenaars omarmen, mits ze niet eindelijk volledig uit de macht gezet worden.

Bron:
https://juergenfritz.com
Auteur: Jürgen Fritz

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)