Islamcritica Necla Kelek: Kerken proberen in ´t gevlij te komen van de islamverenigingen

(Vertaling: E.J. Bron)

De islamcritica en sociologe Necla Kelek (foto) uit Hamburg heeft de kerken ervan beschuldigd dat zij in ´t gevlij proberen te komen van de islam. Ze verwijst o.a. naar de predikant van de Evangelische Berlijnse Kaiser-Wilhlem-Gedächtniskirche, Martin Germer, die de terreuraanslag in december 2016 op de kerstmarkt op de Breitscheidplatz niet als “islamistisch” beoordeelde. Daarom zou het gedenkteken ook niet verwijzen naar de radicaalislamitische achtergrond.

“Des te absurder leek het dat voor de herdenkingsgodsdienst door dezelfde geestelijke een omstreden islamitische imam werd uitgenodigd om uit de koran voor te lezen. Ik beschouw dat als provocatie en een bespotting van de slachtoffers”, schrijft Kelek in een bijdrage voor de krant “Main-Spitze” (Rüsselsheim). Bovendien pleitte de raadsvoorzitter van de Evangelische Kerk Duitsland (EKD), bisschop Heinrich Bedford-Strohm, voor landelijk islamitisch onderwijs onder controle van de islamverenigingen. Dat zou overeenkomen met de ideeën van de Turks-Islamitische Unie van de instelling voor Religie (DİTİB) en de vertegenwoordigers van de Moslimbroederschap in de Centrale Raad van de Moslims. Kelek: “Wie zich ook maar een beetje heeft beziggehouden met de islam en zijn instellingen in Duitsland, zal deze houding van de kerken moeten inschatten als ´niet van deze wereld´.” Het geleefde internationale mensbeeld van de protestanten zou fundamenteel tegenstrijdig zijn aan “dat van de sharia-islam in de moskeeën van de DİTİB of de islamitische gemeenschap.”

Vriendschappelijke ontmoetingen met moskeeën zijn “alleen maar show”

Wie zich met de islam in Duitsland zou bezighouden, zou zich “met de verschijningsvormen fundamentalisme, antisemitisme en Apartheid binnen de moskeeverenigingen moeten bezighouden, zou zich van de van het buitenland afhankelijke islamverenigingen moeten distantiëren, zou moeten staan op gelijkberechtiging, zelfbeschikking en geloofsvrijheid en de historisch-kritische lezing van religieuze geschriften moeten eisen”. Vriendschappelijke ontmoetingen met moskeeën zouden “alleen maar show zijn, zolang er geen kritische vragen gesteld worden”.  De kerken geven met zulk gedrag de indruk “alsof hen de broeders en zusters van het Abrahamitische geloof nader aan het hart zouden liggen dan de principes van democratie en secularisme. Dat de gemeenteleden hier hun kerkoversten willen volgen, lijkt mij onwaarschijnlijk”, aldus Kelek.

Scheiding van kerk en staat wordt vervaagd

De kerkvertegenwoordigers hoopten blijkbaar door de ondersteuning van een conservatief islambegrip op een opwaardering van het religieuze leven in Duitsland. Zijzelf zouden “met hun zelf-begrip van de kerken als milieuvertegenwoordigers min of meer mislukt zijn en lijden onder een daling van leden”. De kerkvertegenwoordigers hadden blijkbaar ook de hoop om “door de ondersteuning van de moslims een spirituele Renaissance en op politiek niveau aan gewicht te winnen”. Daarbij zou de scheiding van kerk en staat in ieder geval in de politieke standpunten steeds verder vervagen. De voorzitter van de (katholieke) Duitse Bisschoppenconferentie, kardinaal Reinhard Marx, en de raadsvoorzitter van de EKD, Bedford-Strohm, overbieden elkaar in blijken van instemming met de politiek van de CDU-voorzitster en bondskanselier in functie, voor wie “geloof niet alleen een privéaangelegenheid” zou zijn. Kelek: “Dat Angela Merkel het met de scheiding van verantwoordelijkheid en moraal, dus van politieke taak en blijkbaar zichzelf toebedeelde goddelijke opdracht, niet zo nauwkeurig neemt, is uiterlijk in haar lukrake omgang met de vluchtelingencrisis in september 2015 duidelijk geworden.”

Bron:
www.idea.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

h/t “Jan”