Merkel koopt de Schulz-SPD ten koste van Duitsland

V.l.n.r.: Horst Seehofer (CSU), Angela Merkel (CDU), Martin Schulz (SPD).

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

Martin Schulz, en dat is echt geen sensatie, is geen Christian Lindner. De huidige voorzitter van de SPD was veelmeer de politieke mislukkeling en verliezer van het afgelopen jaar, evenals zijn partij. Nu willen zowel hij als de traditiepartij in de teloorgang ondanks het grote verlies van 24 september 2017 als junior-partner van de destijds nauwelijks minder gesjeesde CDU/CSU nog een keer Angela Merkel aan het kanselierschap helpen. Daarvoor mogen ze vier jaar of ook minder aan nog meer censuurwetten knutselen, gezinshereniging eisen of zich overgeven aan totalitaire fantasieën van EU-Europa.

Want na het gebruikelijke theater met slechte spanningseffecten zijn de CDU/CSU en de SPD het vanmorgen in de zogenaamde “oriënterende gesprekken” met elkaar eens geworden om officiële coalitieonderhandelingen te beginnen. Deze plannen zouden alleen nog doorkruist kunnen worden door een negatieve beslissing van het SPD-partijcongres of een desbetreffend resultaat van de ledenenquête van de SPD. Maar wie gelooft dat? Maar wat voor de partij van Schulz de definitieve zelfverminking zou kunnen blijken te zijn, is voor de “blutige Raute” in de bondskanselarij het gehoopte succes: Merkel´s vierde ambtsperiode is in zicht.

Hoe dat bewerkstelligd werd, daarvoor bestaat een geloofwaardige getuige: “Bij de oriënterende gesprekken moeten alle problemen en alle tegenstrijdigheden met belastinggeld dichtgegooid worden… Dat is de methode Merkel: iedere partij wordt ingekocht.” Diegene die dat onlangs in een interview gezegd heeft, is Christian Lindner van de FDP, die wekenlang intieme ervaringen moest opdoen met de onderhandelingsstijl van de grootste grens openmaakster aller tijden. De voorwaarden voor de koop van de Schulz-SPD waren uitstekend, want de kassen van de staat zitten vanwege de economische conjunctuur tot de rand toe vol.

Wat zich nu als toekomstige regering van Duitsland formeert, is niet alleen een coalitie van de verliezers, maar ook een nood- en verdedigingsbond van de toekomstloze partijleiders: Merkel torst steeds zwaarder haar foute beslissingen van het verleden, ze profiteert alleen nog maar van het ontbrekende personele alternatief in de compleet uitgeteerde CDU; Seehofer (CSU) is al de helft van zijn macht kwijt en wordt als eeuwige zigzagpoliticus en weifelaar niet meer voor vol aangezien; Schulz, Europa´s grootbek uit Würselen, is eerder een belachelijke, want tragische figuur aan het hoofd van een partij zonder koers, kracht en visie. Hen alle drie verenigt de angst voor de toekomst: Merkel voor de afrekening met haar rechtsovertredingen met ernstige gevolgen, Seehofer voor de trieste avonden in de kelder met zijn speelgoedtreintjes, Schulz voor de verdiende betekenisloosheid in de kroegen van Aken. Des temeer heeft dit “trio infernale” veel redenen om bescherming en troost te zoeken in de richting van regeringsasiel.

Dat zijn geen goede vooruitzichten voor de toekomst in Duitsland. Weliswaar kan er pas na nauwkeuriger onderzoek naar de inhoud van de overeenstemming bij de oriënterende gesprekken geoordeeld worden, maar nu al zijn er vele halfgare en labiele compromissen zichtbaar, die een dringend noodzakelijke ommekeer in beslissende kwesties van de Duitse politiek zullen verhinderen. En zolang Merkel de richtlijnen van de regeringspolitiek bepaalt, zal er tegen de levens- en toekomstbelangen van grote delen van het volk gepland en gehandeld worden.

Er staan dus grote, zeer verantwoordelijke uitdagingen op de AfD te wachten, die in het geval van de nu zeer waarschijnlijk geworden ingekrompen “grote coalitie” oppositieleider in het Duitse parlement wordt. Dat wilde overigens de SPD na de verkiezingen nog per se voorkomen. Maar de zucht naar baantjes, talkshows en gratis vliegen van deze multi misbruikte holle frasen hoer van het Berlijnse politieke bedrijf was gewoon opnieuw toch weer sterker dan de “staatspolitieke verantwoordelijkheid”. Het is de AfD-fractie aan te raden om deze taak zo zelfbewust en offensief mogelijk waar te nemen. Want Duitsland heeft geen toekomstloos, maar een echt alternatief nodig!

Bron:
www.pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)