Wat de islamitische muezzin-oproep in werkelijkheid betekent

Iedere minaret, van waaruit een muezzin roept, staat symbolisch (en in de praktijk) voor het veroveringssteunpunt van een totalitaire ideologie van geweld.

(Door: Michael Mannheimer – Vertaling: Theresa Geissler)

De eerste stap van de islamisering in de landen van het Nabije Oosten, die ooit christelijk waren, bestond eruit,de klokken tot zwijgen te brengen. Vervolgens verdwenen de kruisen. En tenslotte de christenen… Deze bijdrage sluit aan bij die ik gisteren heb geschreven op de onbegrijpelijke reactie van de Italiaanse kerk, die vanwege de klacht van één moslim over het kerkelijk luiden van de klokken de klokken in de betreffende kerk stillegde. Stel U dat eens totaal omgekeerd voor: een in een islamitisch land wonende christen zegt dat hij zich gestoord voelt door de dagelijkse 5 oproepen van de muezzin. Wat zou er dán wel niet gebeuren? Eénmaal raden. . .

(Michael Mannheimer)

Wat de islamitische roep van de muezzin werkelijk betekent en hoe sterk hij verbreid is

Overal in Duitsland verrijzen thans niet alleen moskeeën uit de bodem van onze steden, maar ook minaretten, waaruit de oproep van de muezzin vijfmaal per dag schalt. Men waant zich in de Oriënt, maar ontwaakt al snel uit het sprookje van Duizend-en-één-nacht, want de roep van de muezzin is geen avond- of morgengebed, maar een slachtingsoproep, een oproep tot de strijd.

Iedere minaret, van waaruit de muezzin roept, staat symbolisch (en in de praktijk) voor het veroverings-steunpunt van een totalitaire ideologie van geweld.

Maar wij slapen verder. De islam heeft een hoge doorzetting-agressiviteit, maar stuit op gebrekkige bereidheid tot verdediging van de oorspronkelijke bevolking. Dat is de Duitse dagelijkse praktijk. En daarmee is ook de vraag beantwoord of Duitsland wordt geïslamiseerd.

De roep van de muezzin: HET teken van islamitische heerschappij

De “sjahada”, dus de roep van de muezzin – afgeleid van het Arabische sahida = getuigen (ook in juridische zin) – is de geloofsbelijdenis van de islam – en de eerste van de vijf zuilen van de islam:

“Wanneer de dienaar (van God) zegt: ‘Er is geen God Buiten Allah’, dan spreekt de Ware God: Mijn Engel, mijn dienaar weet, dat hij geen andere Heer heeft, dan mij. Gij zijt mijn getuigen, dat ik hem (derhalve) heb vergeven”

De roep van de Muezzin letterlijk:

Bij de oproep tot gebed (Adhan) worden na de viermalige Takbir beide delen van de sjahada ingeleid met ashadu an resp. anna “Ik getuig, dat….”, telkens twee maal gesproken. De sjahada in het Adhan luidt: “Ashadu an la ilaha illa ‘llah (Twee maal). Ashadu anna Muhammadan rasulu ‘llah (twee maal). Hayyaála s-salat ( twee maal). Hayya ála al-falah”(twee maal).

In het Nederlands:

“Ik getuig, dat er geen God is dan de (enige) God (Allah) (twee maal). Ik getuig, dat Mohammed de boodschapper van Allah is (twee maal). Spoedt U naar het gebed ( twee maal). Spoedt U naar de zaligheid” (twee maal).

De jihad is tastbaar

Laten wij het duidelijk zeggen: Hoezo spreken wij dan nog van een barmhartige Allah? – De islam is een geladen pistool. wat moet dat geneuzel over een “barmhartige Allah”? – Allah kan namelijk alleen tegenover “gelovigen” barmhartig zijn, dus alleen naar moslims toe. Alle anderen zijn de “ongelovigen”, die men óf dwingt zich tot de islam te bekeren of, wanneer zij dat niet willen, bestrijdt – ook met het zwaard.

Een (tegenover ongelovigen) “vreedzame islam” zou met zichzelf in tegenspraak zijn en moeten afzien van zijn beheersingspretentie (“Er is slechts één God, Allah…”) maar zou dan geen islam meer zijn.

De sjahada is de oer-geloofsbelijdenis van de islam! In duidelijke taal: Waar de sjahada schalt, onderwerpt men zich aan de islam. En daarmee staat de jihad voor de deur. De jihad wordt bij ons ten onrechte bijna alleen begrepen als een militaire oproep om ten strijde te trekken. Hij is echter veel meer:

Het begrip jihad staat in het algemeen voor “inspanning, strijd, poging, inzet” en beschrijft in religieuze zin een belangrijk concept van de islamitische religie, de inspanning, met betrekking tot de strijd op de Goddelijke weg (al-jihadu f? sabili Llah). Volgens de klassieke islamitische rechtsleer (Fiqh) dient deze strijd ter uitbreiding en verdediging van het islamitische territorium, totdat de islam de beheersende religie is:

In soera 9:29 (volgens Paret) staat er overduidelijk:

Strijd tegen hen, die niet geloven aan Allah en de jongste dag, en niet verbieden (of: voor verboden verklaren), wat Allah en zijn afgezant hebben verboden, en niet behoren tot de Ware religie – van hen, die de Schrift hebben ontvangen – (strijdt tegen hen), tot zij schuchter hun tribuut voldoen!”

Dat mag rustig worden opgevat als een oproep tot een algemene strijd tegen de niet-islamitische wereld.

Een kleine valstrik houdt de islam nog paraat voor “ongelovigen”, die daar niets van afweten, met andere woorden de koran niet kennen: Zo heet het dat zij, die nog nooit van de islam gehoord hebben, verontschuldigd zijn. Maar hoe moet men dat bewijzen, als de muezzin spoedig overal in Duitsland vanuit de minaretten oproept tot strijd tegen de “ongelovigen” – dus tegen ons?

Twee stellingen uit Soera 40 kunnen dat staven:

Soera 40,10: “Ziet, de ongelovige zal worden toegeroepen: “Zowaar, de Haat van Allah is groter dan uw haat tegen Uzelve, daar gij geroepen werd tot het geloof en ongelovig waart.”

Soera 40,35: Zij, die Allahs teken betwisten, zonder dat hiertoe een volmacht tot U kwam, staan in grote haat bij Allah en bij de gelovigen (moslims)….

Kerkklokken verstommen – muezzin-oproepen schallen

Nu mag men aannemen, dat in de steden van Duitsland niet alleen domkoppen heersen, maar over het algemeen ontwikkelde mensen. Desondanks staan steeds meer gemeenten de muezzin-oproepen toe – zij het van stad tot stad verschillend:

In 1995 werd door twee islamitische gemeenten bij het stadsbestuur van Duisburg om toestemming verzocht, om de oproep tot gebed eenmaal per week versterkt door een luidsprekerinstallatie te verkondigen. De aanvraag veroorzaakte een discussie over het hele land en in het bijzonder de Evangelische Kerkgemeente Duisburg- Laar wees, theologisch argumenterend, de openbare oproep tot gebed af.

In andere steden van Noordrijn-Westfalen zijn oproepen tot gebed echter al toegestaan:

Na een succesvolle klacht in 1985 was de Fatih-moskee in Düren de eerste in de Bondsrepubliek, waarin een muezzin kon oproepen tot gebed. Dit mag daar vijf maal per dag plaatsvinden; in Siegen drie maal per dag, in Bochum een maal per dag en in Bergkamen één maal per week. Ook in Dortmund, Hamm en Oldenburg werden de aanvragen voor oproepen tot gebed van moskeebesturen toegestaan zonder protest van de omwonenden.

In 2009 verzetten de burgers van de stad Rendsburg in Sleeswijk-Holstein zich tegen de plannen van de plaatselijke moskee om luidsprekers op haar twee minaretten aan te brengen. Tenslotte werd in 2010 in het raadhuis de aanvraag om de oproepen tot gebed vijf maal per dag tussen 6 en 22 uur te laten weerklinken, ingewilligd; daarmee was Rendsburg na Sleeswijk en Neumünster de derde stad van Sleeswijk-Holstein waar dit werd toegestaan.

In principe worden islamitische oproepen tot gebed in Duitsland beschermd door de vrijheid van godsdienst. Volgens de Federale Immissie-controlewet kunnen ze echter worden geweigerd als de geluidssterkte voor buurt of verkeer op straat te hoog is.

Hier lacht de imam: steeds vaker wordt klokgelui van christelijke kerken verboden (of sterk ingeperkt), terwijl de muezzin steeds vaker – en spoedig zeker steeds luider – mag oproepen tot de strijd. Een samenleving geeft zich op.

Door: Peter Helmes

Bron:
https://michael-mannheimer.net

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)