Manipulatie

(Door: “bozeoudeman”)

Het zal wel weer aan mij liggen, maar ik voel me weer eens bedrogen. Kijkcijfers. Iets dat in een grijs verleden kon, maar nu allang niet meer. Ooit met enkel één televisiekanaal was het begrip makkelijk te verklaren. De straten waren leeg, de huiskamers vol, dus er was een hit op tv. Iets als ‘Open het dorp’ of iets in die geest. Rekenend naar het aantal toestellen dat toentertijd in huiskamers als tabernakels opgesteld stonden, kon men een berekening maken over het aantal kijkers.

Maar is dit nu ook nog mogelijk, of worden wij, domme kijkkast-gluurders, weer eens ordinair in de maling genomen. Vandaag met vrijwel iedereen op de kabel bekruipt mij een akelig gevoel als ik lees dat een serie een overweldigend succes is met een kijkdichtheid van meer dan 4 miljoen kijkers.

Hoe is dit gemeten? Is dit te meten, of worden we gewoon bedonderd door omroepen, kranten, productie- en uitgeversmaatschappijen. Zoals men ooit in de beginperiode met enkel één kanaal en met iedereen thuis aan de buis kon stellen dat miljoenen naar het boze oog hadden gekeken, kan dit vandaag de dag eigenlijk helemaal niet meer.

Hoe wil dus nu die kijkcijfermagiër zien welk van de dertig of meer kanalen u of ik aan hebben staan. Dit is absolute larie. Dus dan is dat jubelende geschrijf over die 4 miljoen kijkers dat ook. Maar wij arme consumenten worden van alle kanten door met name de amusementsindustrie en peilers van meningen over van alles en nog wat bedrogen. Via een panel zijn kijkcijfers deels te suggereren, maar dat is echt iets anders.

Een ander voorbeeld zijn de vandaag soms torenhoge oplages die onze schrijvers zouden halen in nota bene een tijd dat de meeste mensen over het lezen van een boek stellen: “Ik wacht wel tot de film uit is”. Het is dan ook vreemd dat verkoopcijfers in de honderdduizenden, af en toe zelfs richting het miljoen gaan. Klopt dit, of zijn dit eerder klinkklare leugens?

Wie weet hoe de boekhandel werkt, weet dat winkels en boekenclubs een bestelling doen via centraal geregelde boekenmagazijnen. Zodra de winkelier of club daar bestelt, betekent dit voor de uitgever dat het boek verkocht is. Dit klopt, verkocht aan de winkelier of club, wat niet inhoudt dat het ook al verkocht is aan de lezer. Maar dat laatste wordt dus wel via die verkoopcijfers aan winkeliers en clubs gesuggereerd.

Het zo dus mooier laten klinken van allerlei zaken hoeft dus niet met andere werkelijkheden te sporen. Al dit soort gedrag is gericht om de klant te bewegen tot consumeren. Het boek ‘Goddelijke gedrochten’ van Boris S. is net uit en heeft nu al een oplage van 20 duizend exemplaren. Iets wat mij als lezer intrigeert, ook al heeft die lezer nog nooit van die Boris S. gehoord.

Wat ik nu over hem verneem, legt mijn geest onbewust uit als ‘dat Boris S. een heel goed boek heeft geschreven, omdat anders toch niet zoveel mensen dit al hadden gekocht’. Dus goedkope verkooptrucjes zoals iedere grutter gebruikt. Om de zoveel tijd alle schappen door elkaar hutselen zodat de klant langer binnen blijft op zoek naar de gebruikelijke artikelen en zo meer ziet en hopelijk zo ook meer koopt.

Eigenlijk riekt dit allemaal naar oplichterij. Alles bedoelt om u als klant het geld uit uw zakken te halen, en op tv bedoeld om u als kijker binnen te trekken, om u via series en talkshows vol grappen, grollen en kwinkslagen soms heel geniepig te manipuleren en te indoctrineren, door u via visuele trucjes te beïnvloeden zonder dat u dit doorheeft en zo wordt uw mening beïnvloed en denkt u dat wat u denkt, u dat zelf denkt. Maar is dit ook zo?

Door:
“bozeoudeman”
(voor www.ejbron.wordpress.com)