Terugsturen. Dat gaat zo (maar niet)!

(Door: Wim van Schaik)

Israël wil van de Afrikaanse ‘migranten’ af. Daar heeft het land eigen redenen voor. Israël is klein en dichtbevolkt. Het wil er  in de eerste plaats zijn voor Joden die naar Israël komen. Al één miljoen immigranten uit Rusland en 50.000 Ethiopische Joden vonden een nieuw bestaan in Eretz Yisrael. Tegenwoordig zijn het vooral Europese Joden, die door  toenemend antisemitisme uit Europa verdreven worden,  die naar Israël vertrekken.

Maar er is meer waarom Israël van de Afrikanen af wil. Israël heeft een groot defensiebudget. De noodzakelijke zorg voor het armere deel van de bevolking en voor zieken en gehandicapten staat daardoor onder druk. Dan is het niet reëel om de beperkte middelen te besteden aan het onderhouden van grote groepen uit Afrika.

En dan is er nog de veiligheidssituatie. Israël wil geen slapende salafistische terreurcellen. Het wil ook geen no go zones in het verpauperde deel van Tel Aviv, waar de oorspronkelijke bewoners steen en been klagen. Het is het bekende liedje: mensen voelen zich opgesloten in hun eigen huis, durven ’s avonds niet meer over straat, Afrikaanse ‘immigranten’ eisen brutaalweg reeds bewoonde woningen op, roven, vallen vrouwen lastig en deinzen niet terug voor moord. Het zijn ook de Afrikanen die zeggen: “Dit is het Heilige Land, het is een christelijk land, het behoort aan de zwarte man uit Afrika.” Kortom, lieden die je nooit, zoals de Filipijnse gastarbeiders, met een T-shirt ‘I love Israël’ zult zien lopen.

Israël kampt al jaren met de ongewenste ‘vluchtelingen’, die ooit via Egypte binnen kwamen. Meestal uit Eritrea en Sudan. In 2010 werd daarom een 250 kilometer lange barrière gebouwd in het desolate woestijnlandschap van de Sinaï-woestijn. Een ‘hek’, vol gehangen met geavanceerde detectieapparatuur. Zo werd de invasie uit Afrika gestopt. Was ook hoog tijd, want ondertussen waren al tienduizenden mensen uit Afrika het land binnen gewandeld.

Er zijn ruim 26.000 Eritreeërs en zo’n 7500 Soedanezen in Israël, plus ca. 6000 meest Eritrese kinderen die de afgelopen jaren in Israël zijn geboren. Wie geen asiel kreeg, moet nu ook echt weg. Het gaat om zo’n 20.000 mensen. Gezinnen, vrouwen en kinderen mogen voorlopig blijven. Voor  alleenstaande mannen geldt: vertrekken en 3500 dollar meekrijgen of voor onbepaalde tijd in de gevangenis.

Volgens de tegenstanders gaat het maar om weinig mensen (0,5% van de bevolking). Dat de regering overeenkomsten heeft gesloten met  Oeganda en Rwanda, waar Eritreeërs en Soedanezen een legale status krijgen en mogen werken, vinden zij maar niks. Dat het Israëlisch hooggerechtshof die overeenkomsten heeft gecheckt en goedgekeurd, maakt hen ook al niets uit. Zoals gewoonlijk zijn programma’s voor hen dé oplossing. Programma’s voor spreiding. Programma’s voor werk. Programma’s voor krachtwijken.

Ondanks de tegenstand zijn inmiddels duizenden asielzoekers vertrokken naar Afrika. De Israëlische regering is van plan 20.000 asielzoekers uit Afrika naar Oeganda en Rwanda over te brengen. De operatie zou op 1 april van start gaan, maar is nu weer opgeschort door het hooggerechtshof als gevolg van een juridische strijd over de uitzettingen.

Ondertussen draait de vertraag-machine op volle toeren. Circa 25.000 mensen hebben pas nog  in Tel Aviv gedemonstreerd tegen het uitzetten van Afrikanen. De betoging was georganiseerd door (wie anders?) Eritrese en Sudanese asielzoekers. Maar vlak de deugmensen niet uit. Ook in Tel Aviv zijn ze te vinden. Ze steunden het protest. Het zou mij zelfs niet verbazen als ze de drijvende kracht achter het protest waren.

Dezelfde krachten willen de geschiedenis van Israël naar hun hand zetten door net te doen alsof het land niet gesticht is om specifiek de overlevenden van de Holocaust een thuis te bieden, maar om alle ontheemden der aarde op te vangen. Zij schamen zich niet om hun beweging de ‘beweging Anne Frank Thuis Toevluchtsoord’ te noemen en tegelijk lieden toe te laten die het geloof belijden dat ervoor zorgt dat Joden massaal  Europa verlaten.

Terugsturen. We horen het vaak roepen. Israël maakt er ernst mee en dat is meer dan van ons land gezegd kan worden. Maar de praktijk leert dat het makkelijker is om onwelkome vreemdelingen tegen te houden, dan om ze terug te sturen… Alleen dat al zou voor ons het signaal moeten zijn om haasje rep je te stoppen met  het binnen laten van nog meer ‘vluchtelingen’.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)