Niet de hoofddoek is het probleem, maar de religie van de draagsters!

(Door: Klaus Lelek – Vertaling: E.J. Bron)

Commentaar op een debat, dat volledig en huichelachtig voorbijgaat aan de kern van het probleem.

Na de Tweede Wereldoorlog waren ze een symbool voor sterke, doorpakkende en vooral zelfstandige vrouwen. De hoofddoeken. Hun draagsters ruimden puinhopen op en voedden zonder vaders hun kinderen op. De hoofddoeken hadden tot doel dat de haren van de vrouwen tijdens het zware werk niet in hun gezicht vielen, niet echter dat bij voorbij lopende mannen door het los gedragen haar “lust” werd gewekt. Die werd bij het heersende tekort aan mannen sowieso gewekt.

Ook met hoofddoek. Dat lag niet alleen aan de ontbrekende mannen, maar ook aan de vrouwen… Velen wachtten trouw op hun mannen die krijgsgevangen waren gemaakt, of treurden – zoals mijn moeder – om hun gesneuvelde liefste, anderen deden het met mannen die terugkeerden naar huis of zelfs met de geallieerde bezetters. Amerikanen, Engelsen, Russen, Fransen… “Gebakken aardappel relatie” noemde men zoiets in het kapot gebombardeerde naoorlogse Duitsland. Eén ding was de hoofddoek daarom zeer zeker niet; een symbool voor religieus gemotiveerde seksuele onderdrukking.

Anders in de islam. Hier betekent hoofddoek: deze vrouw behoort tot de islam, en als vrouw, dochter en zelfs kind tot haar man, vader de familie en de clan. En wel van kinds af aan. Trouw naar de wet van de sharia!

Het door de media opgepepte voorstel – o.a. in de “Welt” – van de minister van Integratie van de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen, Joachim Stamp (FDP) dat meisjes onder de 14 jaar als “religieus onmondige kinderen niet mogen worden verplicht om zulke religieuze symbolen te dragen”, is daarom niets anders dan gebakken lucht en boerenbedrog en dient bij het kiezersvolk de indruk te wekken: we hebben het probleem ingezien. Stem op ons, opdat we Duitsland verder kunnen islamiseren! Eigenlijk zou de uitspraak moeten luiden: een religie, die aan haar leden een religieus symbool of handelingswijze dwingend voorschrijft, is niet verenigbaar met de fundamentele rechten en waarden van een vrije samenleving. Om het even of zij vier, veertien, of vierenveertig jaar oud zijn. Want kan een 14-jarige in een radicaalislamitische familie – en dat zijn per slot van rekening de meerderheid van de moslims – beslissen of ze een hoofddoek wil dragen? Of zelfs met wie ze op 16-jarige leeftijd wil trouwen? Net zo verward lees ik in dezelfde krant het wereldvreemde statement van de chef van de Duitse lerarenvakbond Peter Meininger, die dit daarvoor al in de “Bild-Zeitung” had afgegeven:

“Een hoofddoek zou eraan bijdragen discriminatie om religieuze redenen en anti-religieus gepest in ieder geval in zijn tendens de grond onder de voeten weg te trekken.” Meidinger eiste een “bewuste demonstratie van religieuze symbolen bij religieus onmondige kinderen” achterwege te laten. Dit zou echter anders zijn op scholen voor voortgezet onderwijs.

Hoe belachelijk en tegelijkertijd huichelachtig om een door de “religie” bepaalde sekserol, inclusief dwang en onderdrukking, tot een minimumleeftijd te beperken en daarna afhankelijk te maken van een lap stof. Niet de hoofddoek is het probleem, maar de geest in de hoofden onder de hoofddoek. Alleen al de laatste zin toont aan hoe weinig de hoogste leraar van Duitsland zich beziggehouden heeft met de islam. Waren alle artikelen van Kelek, Raddatz en hoe ze allemaal maar mogen heten alleen maar kreten tegen een kale muur? Of tranen in een oceaan? Komt een geleerde pedagoog met het oog op een sinds dertig jaar toenemende islamisering, waarvan de effecten zichtbaar worden in duizenden “eer-moorden”, gedwongen huwelijken, No-Go-Areas, mes-aanvallen, landelijk antisemitisme en homofobie, werkelijk tot het slimme besef dat islamitische meisjes pas op hun 14^e jaar het handelsmerk van islamitische parallelsamenlevingen mogen dragen? Moet dat een oplossing voorstellen of is het verneukerij?

Wanneer dringt bij de schizoïde elites eindelijk eens het besef door dat een agressieve, patriarchale wereldbeschouwing noch divers, noch internationaal ingesteld, noch tolerant, noch multicultureel is, maar internationaal ingestelde tolerante multiculturele samenlevingen gebruikt om haar MONOCULTUUR VAN INTOLERANTIE te verbreiden, tot wier uiterlijk kenmerk het AFGRENZEN EN VERHULLEN behoort?

Hoeveel pseudo-intellectuele troep moeten mensen in leidende posities in het hoofd hebben om deze duizendvoudig duidelijke feiten te verdringen?? Welkom in de realiteit van het leven, die bij het voortduren van de collectieve levensleugen ons graf zal zijn!

Bron:
www.journalistenwatch.com
Auteur: Klaus Lelek

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)