Ter ere van mijn moeder Lenie Kaatee-Meiman († 10 april 2018)

(Door: Ronald Kaatee)

Afgelopen dinsdag 10 april is mijn moeder, mevrouw Magdalena Ida (roepnaam Lenie) Kaatee-Meiman, op de gezegende leeftijd van 90 jaar overleden aan de gevolgen van een hartinfarct de dag ervoor. U heeft wellicht wel eens iets van haar gelezen, hier op de site van E.J. Bron. Mijn moeder maakte zich net als de meeste bezoekers van deze site grote zorgen over toenemende islamisering van Nederland en Europa. Maar ook over zaken die niet direct met de islamisering te maken hebben, zoals de Zwartepieten-kwestie of de pogingen om onze nationale helden van hun voetstuk te halen.

Ik wil mijn moeder hier eren, zoals ik haar mijn hele leven heb geëerd. Dat is geen eerbetoon zoals dat tegenwoordig meer en meer opgeld doet, het eerbetoon en het respect dat steeds meer snotneuzen eisen, omdat ze man zijn en omdat ze van een bepaalde geloofsovertuiging zijn. Een geloofsovertuiging die het toestaat, sterker nog: die het aanmoedigt dat een vrouw die haar hart volgt door haar familieleden wordt vermoord om de eer van de familie te redden.

Liefde versus een tribaal besef van eer – het is onze eer te na om daarin niet de juiste keuze te maken. Zoals het onze eer te na is dat in Mokum Joden maar beter niet als Jood herkenbaar over straat kunnen gaan; of dat we onze ouderen vanwege bezuinigingen plasluiers omdoen; of dat we terreur financieren tegen de staat waar veel Joden na de Tweede Wereldoorlog een veilig heenkomen hebben gevonden; of dat we zouden kiezen voor minder democratie, omdat de uitkomst van een referendum ons niet bevalt; of dat we een antisemiet die de Joodse staat Israël wil vernietigen een staande ovatie in het Europees Parlement zouden geven; of dat we onze stem zouden geven aan een charlatan die van veiligheid een centraal thema in zijn verkiezingscampagne maakt, terwijl hij net ons leger heeft gesloopt (‘pang, pang’), het ministerie van justitie heeft onttakeld, Groningen in de grond laat zakken en tot het bittere einde pal achter zijn corrupte en zakkenvullende partijgenoten blijft staan; of dat we meewerken aan het verder ´Judenrein´ maken van ons continent door massa’s mensen te importeren met een ideologisch geïnspireerde haat tegen Joden; of dat we de paar christenen die nog in islamitische landen leven aan vervolging en uitmoording laten blootstellen; of dat we de geschiedenis van de Holocaust niet meer op onze scholen durven vertellen. Ik mag toch hopen in een land te leven waar dat allemaal onze eer te na is.

Ik eer mijn moeder, die met veel zorg, liefde en aandacht drie kinderen heeft grootgebracht. Die na het vroegtijdig overlijden van haar man (mijn vader dus) in 1985 een eigen bestaan heeft opgebouwd. Die niet heeft gestudeerd, maar de politiek op de voet volgde en daar heldere en zeer lezenswaardige stukken over heeft geschreven. Een vrouw waarop je kon vertrouwen en bouwen, van het soort waar Nederland groot mee is geworden. Die niet zeurde en pas toen ze omviel van de pijn naar het ziekenhuis ging voor een galblaasoperatie. Dat was in 2011. Door complicaties duurde het herstel ruim een half jaar en kon ze niet meer fietsen. Die tijd ging ze meer en meer hier op de site doorbrengen. Het is niet altijd opbeurend wat je hier leest, maar voor haar was het een fijne stek.

Mama, je was een fantastische moeder en ik zal altijd van je blijven houden. En ook zonder jou zal ik de goede strijd blijven strijden.

Ronald

(webmaster: lees hier de stukken van mevrouw Lenie Meiman)

Door:
Ronald Kaatee
(voor www.ejbron.wordpress.com)