WILLEN WIJ LEVEN ONDER PERMANENTE DWANG???

(Door: “Henk V.”)

Laf politiek-correct weigert in te zien dat het onmogelijk is om onder dwang harmonie te bewerkstelligen tussen bevolkingsgroepen die er in het leven volstrekt tegenstrijdige uitgangspunten op nahouden. De westerse samenleving is van nature democratisch, individualistisch, tolerant, vrijheidslievend en neigt naar neutraliteit als het om religieuze zaken gaat. De beleving van religiositeit laat men over aan de keuzes die de mens op persoonlijke gronden maakt. De openbare leefsfeer blijft daardoor religieus neutraal. Deze benadering garandeert optimale vrijheid voor ieder individu. De westerse samenleving is van nature vrij van dwang!

De islam is naar zijn aard een theocratie, waarin eeuwigdurende waarheden zijn vastgelegd in de religieuze bronnen. Deze waarheden worden geacht alle  menselijke opvattingen in waarde  te overstijgen. De islamitische opvatting over waarheid  berust in handen van de geestelijkheid, die de opvattingen van Allah en zijn profeet interpreteren en omzetten in onaanvechtbare leefregels van de islamitische samenleving. Zo zien de moslims het ideaalbeeld voor de goed functionerende maatschappij. Op grond hiervan verwerpt de islam de westerse constructie van de samenleving categorisch.

Dat bleek al van meet af aan uit het Verdrag van Straatsburg uit 1975. Dat was zeer eenzijdig in godsdienstig opzicht. De islam dwong deze eenzijdigheid af: er werd van Arabische zijde geen enkele concessie gedaan. De bewegingsvrijheid die met betrekking tot de islam werd geëist, kreeg geen tegen gebaar van de Arabieren. In de moslimwereld zou geen sprake zijn van een vrije intocht van het christelijke gedachtegoed en een westerse manier van denken! De islam wil de vrijheid die men in het Westen kent, NIET terugzien in de islamitische wereld, want die vrijheid zou de gezagspositie van de islam fundamenteel ondermijnen. Deze ideologie wil niet ”verwesteren”, maar wil dat het Westen islamitisch wordt.

Vandaar dus de ingrijpende bepaling in het Verdrag van Straatsburg dat de islam vrije, onbeperkte toegang tot het Westen moest krijgen en zelfs met betrekking tot de manier waarop de intocht van de  islam zou moeten worden begroet, was er geen enkele onduidelijkheid. De islam zou van harte moeten worden welkom geheten en die zou geen belemmering bij de verspreiding ervan mogen ondervinden. In ruil voor olie- en geldstromen accepteerde Europa de invasie van de islam en zij mocht geen enkele tegenstand bieden. De capitulatie van de EU was dus  volkomen. In 1975 verkocht het Avondland zich op een beschamende wijze. Aan deze overeenkomst wordt nog steeds  – naar letter en geest – consequent de hand gehouden door onze overheden.

Nu wij meer en meer allerlei vormen van (zelf) islamisering in actie zien, is het overduidelijk geworden dat het besef bij de bevolkingen moet doorbreken dat het Verdrag van Straatsburg aan een grondige herziening toe is. Daarbij is het eigenlijk niet relevant wat de politiek-correcte overheid denkt. Van doorslaggevend belang zal moeten zijn of het volk in MEERDERHEID vindt dat men af moet van een suïcidale overeenkomst met de Arabische wereld.

De burgers moeten dus haarscherp gaan onderkennen wat de islam beoogt en hoe die zijn doel wil bereiken. Want onze overheden, die zogenaamd voorstanders zijn van vrijheid (!), hebben zich verbonden met een leefwereld die zich kenmerkt door intolerantie, door vormen van ongelijke behandeling op meerdere gebieden en door onderdrukking, wat altijd duidt op een zeer dwingende manier van leven.

De beroemde bioloog Charles Darwin stelde na lang onderzoek van de bestaande diersoorten vast dat de mens en de primaten een gezamenlijke voorouder moeten hebben gehad. De precieze invulling van die gedachte is nog (!) niet compleet, want telkens vindt men nieuwe mensenresten die de theorie minder nauwkeurig doen lijken dan de aanhangers ervan vaak stellen.

Kijk ik echter naar de pogingen tot intelligent gepraat vanuit de politiek-correcte hoek, dan bekruipt mij soms het gevoel dat er ook sprake lijkt te zijn van struisvogelgedrag en een neiging tot elkaar klakkeloos napraten, zoals je bij papegaaien ziet. Typerend is dat politiek-correct – bij ieder incident dat zich in onze samenleving voordoet waarbij aanhangers van de islam zijn betrokken – steevast dezelfde reflex vertoont! Telkens hoor je een soort bezweringsformule, die ieder mens die zichzelf als moreel zeer hoogstaand ziet, graag herhaalt! “De islam is vrede!”, of: “Deze aanslag heeft NIETS met de islam te maken!”.  Het lijkt erop dat de goedmenschen zichzelf willen geruststellen en Hitler’ s minister van Propaganda, Joseph Goebbels, zei het al: “Wanneer je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, dan gaan de mensen er vanzelf in geloven”. De grens tussen leugen en waarheid kan dus kennelijk worden uitgewist.

Van onze huidige overheden hebben wij helaas niet veel hulp te verwachten: Die hebben zich al bij voorbaat bij een nederlaag tegen de islam neergelegd en hebben inmiddels een overlevingsstrategie in werking gesteld om hun gezagspositie min of meer veilig te stellen en de grote schade, die de westerse maatschappij ongetwijfeld zal oplopen, te beperken. Cru gezegd: De overheid probeert de algehele vernietiging van onze verworvenheden af te wenden! Zij houdt zich bezig met proactieve politiek: Zij is de islam buitengewoon ter wille op allerlei gebied. Zij legt de aanhangers van deze ideologie graag in de watten, daarbij vergetend dat elke vorm van overdreven paaien eigenlijk een belediging van de moslims inhoudt, maar dit terzijde. Opvallend is dat de overheid haar beleid afstemt op de opvattingen die in de zeer orthodoxe sector van de islam heersen!

Als een paal boven water staat dat de islam zijn gezagspositie verovert door vormen van onderwerping op te leggen. Het woord islam betekent immers ONDERWERPING!  Er is sprake van een zachte, overredende methode, om een mens onder het gezag van de islam te brengen, door prediking (Dawa). Maar met de botte bijl kan ook veel worden bereikt; door middel van extreme geweldpleging (jihadisme). Onderwerpen is de opdracht die de islam van zijn stichter heeft meegekregen. Is de heerschappij van de islam eenmaal optimaal geworden in een gebied, dan wordt die bestendigd door niet ophoudende controle en dwang, waarbij de gelovigen en ongelovigen geen keuzemogelijkheid meer wordt gelaten.

De Arabieren stond – in het overleg met “Europa” in Straatsburg – dit veroveringsscenario voor ogen. Door hun voorwaarden voor de levering van olie- en geldstromen te accepteren, hebben de Europese onderhandelaars in Straatsburg ons opgezadeld met een proces waarbij al onze vrijheden er één voor één zullen aangaan. Opgeven van je vrijheid in ruil voor olie en geld… Wat een transactie!

En wij zien dan ook dat er – door de komst van de islam in de maatschappij – toenemende symptomen van dwang op de zittende burgerij optreden. Ik herhaal het nog maar eens: Deze ideologie erkent het persoonlijk recht op vrije keuzes NIET! Zeker als het om vrijheid van religie gaat. Overal waar de islam heerst, sterft de invloed van andere godsdiensten geleidelijk uit. Turkije en Egypte waren bijvoorbeeld ooit christelijke landen…

In een islamitisch geworden wereld ligt, vanaf het allereerste levensbegin, de pasgeboren burger onder de claim van de islam. Hij of zij wordt automatisch als moslim/moslima geregistreerd en bij de opgroeiende jonge mensen wordt dit besef er dan ook steeds in gehamerd. Dat gebeurt ook bij ons in  moslimgemeenschappen in het  Westen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het gedrag van schoolkinderen in scholen waar de meerderheid van de kinderen uit islamitische gezinnen komt. Gewoonlijk interesseert het schoolkinderen niet welke geloofsopvattingen hun klasgenootjes hebben. Je gaat gewoon met elkaar om. Maar wij zien meer en meer gevallen waarin niet-islamitische kinderen het heel moeilijk krijgen wanneer zij op school in de minderheid zijn. Dit verschijnsel zou iedere burger eens goed in zich moeten opnemen! Nog steeds vallen de moslimgemeenschappen in het Westen onder de noemer minderheden. Maar wat zal er gebeuren wanneer zij de dienst uitmaken, zoals wij zien op zwarte scholen met “ongelovige” leerlingetjes in hun midden? Dat is hoe de toekomstige maatschappij eruit zal zien.

Natuurlijk zijn er ook in de islamitische wereld mensen die zich heel erg van deze dwang bewust worden en die niet meer kunnen verdragen. Volgens de statistieken die men heeft opgesteld na diverse onderzoeken naar het religieuze besef onder de moslims, heet het dat zo’n 20% van de “gelovigen” de islam als een dwangbuis ervaart, waaraan men graag zou willen ontsnappen. Het vermoeden bestaat dat het toenemende internetverkeer een van de oorzaken is waardoor moslims van de islam vervreemden.

Deze groep potentiële “afvalligen” beseft heel goed dat het wel bijzonder riskant is om de twijfels over het nut van een verblijf onder een islamitisch juk openlijk uit te spreken. Op geloofsafval staat volgens de islamitische sharia de doodstraf. Dus houden velen hun mening voor zich, hopend op betere tijden. Wie zo “onverstandig” is toch zijn of haar reserves met betrekking tot de ware godsdienst voorzichtig te laten doorschemeren, die moet hopen dat die gedachten gehoord worden in een ruimdenkend klimaat van familieleden of vrienden. Valt de mededeling toch verkeerd, dan is uitsluiting uit die gemeenschap wel het minst kwade dat kan gebeuren. Ziedaar het diepste wezen van een religie/ideologie die absoluut het Westen wil onderwerpen en die in 1975 door ‘’Europa’’ is GEMACHTIGD om dat plan uit te voeren.

Is dit verraad aan de eigen burgers of niet?

Wat wij nu in Europa te zien krijgen, is een botsing van twee werelden die van nature elkaar volkomen zouden moeten uitsluiten. De ene partij staat een gezond makende vrijheid voor, de andere wil die drang tot vrijheid vernietigen. Niet samen kunnen optrekken, is een verdedigbare conclusie. Men kan water en olie toch ook niet echt goed mengen, wel? Zo kan men evenmin grote vrijheidsliefde en totale neiging tot dwang  vermengen. Maar niettemin willen de voorstanders van die onmogelijke vermenging, de politiek-correcte elites, hoe dan ook de komst van de EU-heilstaat willen bewerkstelligen. Zij willen dat wij, vrije mensen, ons aan die destructieve afspraken uit 1975 houden en in één maatschappij moeten samenleven met de vertegenwoordigers van een uitermate dwangmatige ideologie!

De politiek-correcte beleidsmakers lijkt het aan de wil te ontbreken om de consequenties van zo’n opgelegde samenleving in volle scherpte te zien. En nog ernstiger wordt het wanneer zij de gevolgen van de voorgestane politiek wel degelijk heel goed zien en volledig begrijpen wat er op ons afkomt. Dat zou betekenen dat de overheid – die de mensen hebben gekozen – ons willens en wetens uitlevert aan een groot conflict, waarin de inwoners van het land in onmetelijke ellende zullen belanden.

Helaas is het, psychologisch bezien, voorspelbaar wie in zo’n “idealistische samenleving” het onderspit delven: zij die hun drang tot dominantie nooit willen loslaten, zullen zegevieren over de mensen die relaxed hun vrijheid willen beleven, die hun fysiek en psychisch vermogen tot verweer hebben verwaarloosd en daardoor zwak zijn geworden. Nog steeds zijn de moslims verre in de minderheid. Maar de slappe, vervrouwelijkte  uitingen van mentale en fysieke zwakte die wij nu geplaatst zien tegenover uitingen van agressie, zouden ons het ergste moeten doen vrezen!

Midden in  die ideologische  strijd om de macht zitten wij nu. En ik heb dit ondertussen geleerd in het leven: Wie vrijheid en dwang onder één noemer wil brengen, kweekt gegarandeerd waanzin, stompzinnigheid en een misselijkmakende vorm van wegkijkerij van de problemen die het gevolg zijn van de “verrijking van onze maatschappij”. In alle politieke partijen die voorstander zijn van de nieuwe orde en die van harte islamitische elementen in hun denken opnemen, gaat niet alleen het besef van waar of niet waar, van goed of fout verloren, maar ook de perceptie van vrijheid!  Men kan in vrijheid namelijk geen dwangmatigheid incorporeren, want dan gaat die vrijheid er aan! Alle vormen van zichtbaar toegenomen inbreuk op onze vrijheidsbeleving hebben te maken met de toegenomen invloed van de islam. ALLEMAAL!

Alle wartaal die de overheden uitslaan als het gaat om oplossingen van problemen of om manieren om de orde te handhaven en om voorstellen om de samenleving harmonischer te maken, vinden hun voedingsbodem in het vasthouden aan onverenigbare uitgangspunten. Wie er onverenigbare opvattingen op nahoudt, kan zich nooit focussen op de kern van de problemen.

Een triest voorbeeld zag ik onlangs op de televisie in het praatprogramma van Jeroen Pauw, vlak na de 4 en 5 mei vieringen, waar het thema antisemitisme ter sprake kwam. Daar werd de conclusie getrokken dat het antisemitisme in ons land weer toenam. Hoe dat wel kwam, bleef in het politiek-correcte gezelschap onduidelijk. Zij hadden allen de aanwezigheid van de islam in ons land als vanzelfsprekend geaccepteerd. Dus niemand kwam op de gedachte dat de islam de Jodenhaat zeer bevordert. De blinde vlek in het denken bleek onthutsend groot.

Uit de linkse Doos van Pandora komt nu de suggestie om alle schoolkinderen een moskee te laten bezoeken. Dat is een voorbeeld van mallotig denken, want de voorstanders ervan geloven dat de kinderen op deze manier van hun vooroordelen af zullen komen. Welnu, gezond denkende schoolkindertjes lopen niet met veel specifieke vooroordelen rond! Welke kinderen heeft men op het oog? Wie moeten van vooroordelen verlost worden?? ACH, NATUURLIJK! De kinderen uit niet-islamitische gezinnen. ALLICHT. Alle autochtone, Nederlandse kindertjes zijn UITERAARD bevooroordeeld. Daar worden de moslimkindertjes allemaal de dupe van en dat is heel zielig. Zelf zijn de kleine moslims in het geheel niet vooringenomen. Dat zie je vooral in die scholen waar zij de meerderheid uitmaken. Je ziet dan dat ze liefdevol met de ongelovige kinderen omgaan (toch?). Het lijkt mij toe dat dit “idealistische voorstel” nogal discriminerend is.

Is er ooit voorgesteld dat ALLE schoolkinderen (ook de islamitische, dus!) best wel eens een keertje een synagoge zouden kunnen bezoeken, een kerk of bijvoorbeeld een Hindoeïstische tempel om daar uitleg over de inhoud van de godsdienst te ontvangen? En zal dat ooit gebeuren? Ik denk het niet, want veel moslims zullen daar nooit mee instemmen, maar zoals  ALTIJD zijn alle besluiten tot aanpassing aan of kennismaking met er alleen maar op gericht om de islam “salonfähig” te maken.

En nog zoiets:

Wie heeft men ECHT op het oog wanneer er wordt gesproken over het niet mogen kwetsen van iemands religieuze gevoelens? Religieuze gevoelens van iedereen die een religie belijdt? NEE, we hebben maar één ideologie op het oog, een  ideologie die kan doen en laten wat die wil. Die ONAANTASTBAAR is volgens het Verdrag van Straatsburg. En dan maar doen of men het belang van IEDEREEN op het oog heeft. Ik ga over mijn nek bij de huichelarij die de goedmenschen ten toon spreiden.

Wijs op bepaalde aspecten van de islam die je afwijst en je krijgt al gauw te horen dat je aan vreemdelingenhaat lijdt, een racist bent, of een islamofoob en een haatzaaier, uitingen om de kritische mensen tot zwijgen te brengen. Deze termen zijn geïntroduceerd met het oog op de bescherming van één religie, of – om heel precies te zijn – de bescherming van de orthodoxe onderlaag van de moslims, zij die hun geloofsgenoten opjutten, onze maatschappij afwijzen en die willen veranderen. Het is heel opmerkelijk dat er van overheidswege, of vanuit de kringen van bijvoorbeeld de kerken, nauwelijks initiatieven worden ontplooid om moslims die werkelijk afstand willen nemen van hun geloof bij te staan, te beschermen en te begeleiden! Onze elites wekken inderdaad de indruk dat zij zich in eerste instantie richten op de wensen vanuit de fundamentalistische hoek. Dat is de hoek waarin de neiging om onze maatschappij onder het gezag van de islam te plaatsen het grootst is.

Het is de wereld op zijn kop. Dus moet iedere lezer zich maar afvragen of hij of zij genegen is om onder een soort dwang te belanden waaraan geen einde zal komen. Al degenen die begrijpen wat er op het spel staat, hebben de plicht om op te komen voor een maatschappij die de overheid in Straatsburg heeft verkwanseld. De strijd voor de vrijheid begint altijd met de intentie om ons met alle middelen te ontdoen van een juk waar wij niet om hebben gevraagd.

Door:
“Henk V.”
(voor www.ejbron.wordpress.com)