Van harte gefeliciteerd met de 70e verjaardag van Israël – een waardering (deel 3)

(Door: Adrian F. Lauber – Vertaling: E.J. Bron)

(Onderstaande tekst is het vervolg op het eerste deel en het tweede deel in een serie van drie t.g.v. het 70-jarige bestaan van Israël)

2. Er wordt nog meer haat geïmporteerd

Tussen het voortlevende antisemitisme in Europa en dat in de islamitische wereld bestaat een verschil: in de Oriënt rust geen taboe op antisemitisme en het kan zodoende openlijk en gewelddadig uitgeleefd worden op een manier die in Europa (nog)  niet zonder meer mogelijk is. Omdat in Europa de herinnering aan de Holocaust en de historische Jodenhaat nog zeer present is, moet men er bij ons nauwkeuriger over nadenken hoe men het antisemitisme op een moderne manier wil uitdrukken.

Islamitische Jodenhaters hebben geen last van zulke hindernissen. De Holocaust wordt vaak genoeg helemaal niet behandeld, gebagatelliseerd of zelfs ontkend, om daarna des te meer ongegeneerd tegen de huidige Joden en vooral tegen Israël tekeer te kunnen gaan.

De alomtegenwoordige Jodenhaat in de islamitische wereld is een mengeling van de in de islam zelf zittende Joden-vijandigheid, uit Europa overgenomen antisemitisch gedachtegoed (waarvan de verbreiding eerst door het Derde Rijk, later door de Sovjet-Unie werd gestimuleerd) en uit de vijandigheid die gemotiveerd wordt met het Arabisch-Israëlisch conflict.

Niets bijzonders in de islamitische wereld: de Jood als monstrueuze kindermoordenaar en bloedzuiger (tekening van een Palestijn genaamd Omaya Joha, die verscheen in de krant “Al-Raya” in Qatar).

Zeker heeft Israël zich in de loop van zijn bestaan vaak onbillijk gedragen en is het zonder meer toe te geven dat veel Palestijnen ongelukkig en gefrustreerd zijn over het onopgeloste conflict, dat velen van hen – bijvoorbeeld de Palestijnse vluchtelingen van 1948/49 – onrecht is aangedaan en hier nog steeds onder lijden.

Dat verklaart echter niet waarom honderden kilometers verwijderd levende moslims, bijvoorbeeld in Pakistan, in Tunesië, in Qatar of in Europese landen, die nog nooit in aanraking zijn gekomen met het Israël-Palestina-conflict, Joden en Israël van ganser harte haten.

Het gaat hier niet om dit territoriaal toch tamelijk beperkt conflict, dat het niet eens lukte om in het tijdschrift “Foreign Policy” in de top 10 van de belangrijkste actuele conflicten te komen. Het gaat om puur, paranoïde en vernietigend antisemitisme, dat de islamitische wereld vergiftigd heeft.

Hoe kan het anders dat er in de islamitische wereld bijna helemaal geen Joden meer zijn? Sinds de jaren-40 werden er meer dan 800.000 joden uit de islamitische landen verdreven. De meesten hebben zich in Israël gevestigd, anderen in westelijke landen.

In de islamitische wereld is het niets bijzonders om de Joden als duivelse wereld-samenzweerders, als de wortel van alle kwaad in de regio, als bloeddorstige kinder- en rituele moordenaars, als tot in de dood te bestrijden vijanden te beschouwen.

In de regel is het Israël-Palestina-conflict daarbij slechts een excuus. De politicoloog en islamoloog Bassam Tibi schrijft: “De links-groenen zijn brutaal genoeg om een verontschuldiging voor het radicaalislamitische antisemitisme te bieden. Deze verontschuldiging luidt: deze moslims zouden helemaal niet tegen de Joden zijn, maar alleen maar tegen de staat Israël en tegen het ´racistische zionisme´. Als dat zou kloppen, zou Theodor Herzl een racist zijn, wat hij echter nooit was. De zogenaamde differentiatie tussen antisemitisme en antizionisme vindt echter niet plaats. Uit mijn onderzoek blijkt dat de begrippen Jahudi/Jood en Sahyuni/Zionist dor Arabieren in de Arabische taal synoniem gebruikt worden.”

Het antisemitisme uit de islamitische Oriënt wordt nu door Duitsland en zijn buren met miljoenen geïmporteerd! En wat doen onze volkspedagogen als het er op aan zou komen een standpunt in te nemen en dit antisemitisme energiek te bestrijden respectievelijk helemaal niet hier naartoe te halen? Ze kijken weg. Of ze relativeren het probleem. Of ze doen – zoals Merkel of minister van Buitenlandse Zaken Maas een paar uitlatingen, waarin ze zeggen geschokt te zijn wanneer joden door moslims worden aangevallen – om daarna de politiek van de illegale massa-immigratie, die vooral uit de islamitische wereld komt, monter voort te zetten.

Onlangs was er een massale schreeuw van verontwaardiging, toen uitgerekend in het stadsdeel Prenzlauer Berg in Berlijn – een niet onbelangrijk bolwerk van links-groene realiteitsweigeraars – een jonge Arabier openlijk op straat een andere jonge man, die een keppeltje droeg, met zijn riem sloeg en steeds maar weer “Jood!” (Yahud!) riep.

Het slachtoffer van deze overval was echter geen Jood, maar een Arabische Israëli, die gehoord had dat het in Duitsland niet meer veilig zou zijn om je openlijk op straat met een keppeltje te laten zien. Hij had dit niet willen geloven, had een keppeltje opgezet en was daarmee naar buiten gegaan.

Hoe dan ook: omdat de aanvaller hem op grond van het keppeltje voor een Jood aanzag, verandert dat echter niets aan de duidelijke antisemitische motivering van de aanval.

Om uiting te geven aan hun solidariteit met de Joden, gingen kort daarna honderden inwoners van Berlijn, maar ook mensen in andere steden, met een keppeltje op de straat op. Om op die manier een signaal af te geven, is prachtig, maar omdat de regering haar politiek van de illegale massa-immigratie zoals het er naar uitziet voort zal zetten, wat door veel Duitsers volledig zonder kritiek geaccepteerd zal worden, zal de islamitische Jodenhaat zich ook in dit land verveelvoudigen. De toestanden zullen steeds erger worden. als het zover komt, dan blijven solidariteitsmanifestaties met keppeltjes helaas een lege geste, niets anders.

En achteraf zal dan weer te horen zijn dat men helemaal niets geweten zou hebben en ook niets had kunnen weten. Wedden?

O wee diegenen die het wagen achteraf zoiets te zeggen!

3. Ogen dicht!

Men had het kunnen weten, al jaren! Wie de moeite neemt om ook een keer de buitenlandse pers te volgen, die weet hoe Joden in onze Europese buurlanden door radicale moslims geterroriseerd worden.  Uit landen zoals Zweden en Frankrijk vertrekken de Joden al, omdat zij zich daar – helaas volledig terecht – niet meer veilig wanen.

Als Duitsland zo verdergaat als tot nu toe, is het helaas heel goed voorstelbaar dat het haar lukt wat zelfs Hitler niet gelukt is: dit land “Judenrein” te maken. Omdat er nog maar ongeveer 100.000 joden in dit land wonen, is dat vroeger of later zeker te bewerkstelligen als de islamisering en de onderwerping ver genoeg opdringen – en als parallel daaraan het antisemitisme onder autochtonen voortleeft.

Jodenhaat in Duitsland´s hoofdstad: brandende Davidsster in Berlijn als reactie op de erkenning van Jeruzalem als Israël´s hoofdstad door de Amerikaanse regering.

We herinneren ons ook de 85-jarige Holocaust-overlevende Mireille Knoll, die eind maart door twee jonge mannen van Oriëntaalse herkomst in Parijs werd vermoord.

Maar deze misdaad is niet de eerste n zijn soort. De antisemitismeonderzoeker Dr. Manfred Gerstenfeld heeft erop gewezen dat alle antisemitische moorden in Europa sinds het begin van de eeuw door geradicaliseerde moslims werden gepleegd.

Dat geeft te denken.

In onze criminaliteitsstatistiek is nog niet echt terug te vinden wat de regering-Merkel aanricht. Officieel komt meer dan 90% van de antisemitische delicten in de Bondsrepubliek voor rekening van rechts-extremisten.

Zonder twijfel is het antisemitisme van rechtsbuiten een groot probleem en moet bestreden worden. Maar deze statistiek vertoont aanzienlijke zwakheden.

In de “Welt” staat:

“Ook bij het benoemen van de vermeende daders is blijkbaar sprake van niet officieel geregistreerde aantallen. Volgens de informatie van het ministerie van Binnenlandse Zaken werden 632 van de 681 antisemitische delicten door rechts-extremisten begaan (93%). Slechts in 23 gevallen werd een religieuze of buitenlands gemotiveerde achtergrond vermoed, daarbij gaat het om extremisme dat door buitenlandse thema´s bepaald wordt, bijvoorbeeld om het Palestijnen-conflict. 25 delicten zijn niet te kwalificeren, in slechts één geval wordt een links-extreem motief vermoed.

Twijfel aan de voorstelling van wie de antisemitische daden uitgaan, komt van Benjamin Steinitz, hoofd van het Onderzoek- en Informatiebureau Antisemitisme (RIAS) in Berlijn. Er zou een “discrepantie tussen de waarneming van de betrokkenen van antisemitische aanvallen, beledigingen en scheldpartijen en de politiestatistieken”bestaan, zegt Steinitz onder verwijzing naar het rapport van de “Onafhankelijke Deskundigenkring Antisemitisme”, dat op instigatie van de Duitse regering in april door wetenschappers van naam was voorgelegd.

Daarin staat dat buitenlander-vijandige en antisemitische delicten in principe altijd gekwalificeerd zouden worden onder “politiek gemotiveerde criminaliteit van rechts” als “er geen nadere specificaties bekend zijn” en “er geen verdachten bekend zijn geworden”. Zo dook de leuze “Juden raus” over het algemeen als “rechts-extreem gemotiveerd” op in statistieken, hoewel zo´n leuze ook in radicaalislamitische kringen populair is. “Zodoende ontstaat er mogelijkerwijs een naar rechts verdraaid beeld over de daadmotivatie en de kring van daders”, schreven de auteurs van het deskundigenrapport.

De experts bewijzen dit door peilingen onder Joden in Duitsland, van wie 8% aangaf dat familieleden of kennissen “in de afgelopen twaalf maanden” lichamelijk zouden zijn aangevallen; 36% sprak van “verbale beledigingen/belasteringen” en 52% van “verdekte toespelingen”. Daarover de auteurs: “Bijzonder vaak werden islamitische personen als daders aangegeven: 48% van de verdekte toespelingen, 62% van de beledigingen en 81% van de lichamelijke aanvallen gingen volgens deze inschatting uit van islamitische personen.”

Waarom statistieken vaak een bedrieglijke indruk wekken, wordt duidelijk aan een voorbeeld uit Berlijn: toen op 25 juli 2014 aanhangers van de sjiitische Hezbollah een antisemitische Al-Quds-mars door de hoofdstad organiseerden en zodoende Israël-vriendelijke tegendemonstranten deden opdraven, legden politieagenten vast: “Vanuit een optocht richtte zich een onbekend gebleven, uit 20 man bestaande, groep personen tot de groep personen die zwaaide met Israëlische vlaggen en riep “Sieg Heil!”.

De Duitse “goedmensch” is erop gespitst om zichzelf nu tot morele hegemonist van Europa of zelfs de wereld op te dringen. Een middel daartoe is de afschaffing van onze grenzen en een “welkomstcultuur” voor iedereen die hier wil immigreren (Ja, “immigreren”! De absolute meerderheid van de nieuwkomers geeft volgens peilingen toe hier naartoe te komen om voorgoed te blijven, niet voor politiek asiel).

Nu staat hij voor een dilemma.

Moet hij blijven spelen voor hyper-moralist of moet hij zich openlijk met datgene bezighouden wat hij hier massaal naartoe laat importeren? Als hij het laatste doet, dan krijgt het mooie beeld van de morele superioriteit enorme scheuren.

Geplaatst voor deze keuze zullen veel “goedmenschen” zoals het er naar uitziet voor het wegkijken beslissen en achteraf jammeren van niks geweten te hebben.

Liever blijven vechten tegen een dode dictator en iedereen die het waagt ook maar in de verste verte conservatieve opvattingen te vertegenwoordigen, dan nazi´s uitschelden…

4. Ondanks alles: Happy Birthday

Ik zou het de Israëli´s niet aanbevelen om in de toekomst teveel op de solidariteit van de Europeanen of in het bijzonder van de Duitsers te vertrouwen.

Helaas moet gevreesd worden dat Europa zich steeds meer van Israël zal vervreemden. Alleen al om de religieuze gevoelens van teer besnaarde moslims niet te kwetsen, zal men er liever van afzien om zich al te pro-Joods of pro-Israëlisch uit te laten of te gedragen.

Helaas moet ook gevreesd worden dat de levenssituatie van de Joden in Europa constant erger zal worden. Het is heel goed mogelijk geworden dat Nathan Sjaranski´s duistere prognose waarheid zal worden: dat er voor Joden in Europa geen toekomst is.

Het enig positieve is dat er voor de Joden in ieder geval een plek van toevlucht bestaat. Israël is zelfbewust en sterk en heeft het – Godzijdank! – niet nodig om op de Duitsers en andere Europeanen te vertrouwen om zichzelf te verdedigen.

Israël heeft bitter moeten ervaren dat het, als het er écht op aankomt, zogenaamde vrienden niet kan vertrouwen.

Voordat men me verkeerd begrijpt: dat moet geen pleidooi voor fatalistisch nietsdoen zijn.

Ik ben van mening dat Duitsland het Israël en de Joden verschuldigd is om offensief tegen het huidige antisemitisme op te treden en de leugens te ontmaskeren waaruit dit gevoed wordt – op dit moment zijn dat vooral leugens en belasteringen die via Israël en het conflict met de Palestijnen verbreid worden en die ik in mijn serie over de laster tegen Israël weerlegd heb.

Einde deel 3 (laatste deel)

Bron:
https://conservo.wordpress.com
Auteur: Adrian F. Lauber

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)