De abnormale toestand: vrede, vrijheid en welvaart

(Door: “Eugen Prinz” – Vertaling: E.J. Bron)

70-jarige periode loopt ten einde

Alle Duitsers, die na 1945 in de “oude deelstaten” ter wereld zijn gekomen en daar opgegroeid zijn, kunnen zich gelukkig prijzen. Zij hebben in hun leven alleen maar vrede, vrijheid en een gegarandeerd bestaan leren kennen. Omdat het daarbij om de overweldigende meerderheid van de West-Duitsers gaat, heeft dit tot een mentaliteit geleid die bestaande omstandigheden als een door God gegeven natuurwet met eeuwige bestaanskracht beschouwen. Dingen zoals oorlog, honger, bittere armoe en revolutie kunnen brede lagen van de bevolking zich helemaal niet voorstellen en kunnen volgens hun wereldbeeld hoogstens in de crisishaarden van deze wereld plaatsvinden.

Een groot deel van de bevolking reageert met gelijkmoedigheid

Men gaat er vast van uit dat ons munt- en financieel systeem nog over duizend jaar bestaat en dat het geld, afgezien van een acceptabel inflatiecijfer, zijn waarde behoudt. Deze mentaliteit leidt ertoe dat de meerderheid van de bevolking de huidige situatie met relatieve kalmte, respectievelijk zacht gemor, accepteert zolang op de woensdag de Champions League maar wordt uitgezonden, Duitsland zijn superster zoekt, men een tot tweemaal per jaar op vakantie kan en er een luxe auto voor een eengezinswoning staat. Kortom, zolang de normaliteit behouden blijft.

Welvaart, vrede en vrijheid zijn een abnormale toestand

Helaas is er sprake van een fundamentele vergissing. Dat is niet de normaliteit, we leven in een fase van de anomalie. In de geschiedenis van het Duitse volk is er nog nooit zo´n lange periode van vrede in het eigen land en van welvaart geweest. Maar er tekent zich af dat deze abnormale toestand nu ten einde loopt. Met de nog steeds smeulende crisis van de financiële markt tikt er een tijdbom die op ieder moment kan ontploffen. Het is enkel en alleen aan Mario Draghi, de chef van de Europese Centrale Bank, te danken dat dit financiële systeem nog bestaat. Met de woorden “Whatever it takes” maakte hij in 2012 duidelijk dat de ECB de euro onder alle omstandigheden zou redden door gewoon het geld te drukken dat nodig is om crisislanden en crisisbanken boven water te houden, om het even hoeveel geld daarvoor nodig is. Er is geen sprake van een bovengrens zoals bij de reddingsparaplu´s en andere onzin die de politici bedacht hadden. Draghi heeft met drie woorden de markten gestabiliseerd en sindsdien heerst er een bedrieglijke rust. De maatregelen van de ECB zijn echter vergelijkbaar met een hart-long-machine die een doodzieke patiënt kunstmatig in leven houdt. Rentes van 0% en zelfs negatieve rentes, een nog nooit eerder vertoond fenomeen, zijn de comateuze verschijnselen van het systeem, waarin een groot deel van de vermogens van de burgers zit.

Alle spaartegoeden kunnen in één klap waardeloos zijn

De meeste mensen beseffen niet dat alles wat niet uit zichzelf een reëel bestaande vermogenswaarde bezit, op elk moment met één pennenstreek oud papier kan worden. Onze overgrootouders hebben bij twee geldhervormingen al hun geld verloren. Maar hun ervaringen liggen met hen in het graf. Diegenen die nu in Duitsland leven, begrijpen niet dat al hun geld en beleggingen van de ene op de andere dag hun waarde kunnen verliezen en met grote waarschijnlijkheid ook zullen verliezen.

Vluchtelingencrisis als brandversneller

En daar komt dan als brandversneller nog de vluchtelingencrisis bij. Door de massale immigratie van cultuur-vreemde “vluchtelingen” uit de crisisregio´s van de wereld, kreeg Duitsland een leger uitkeringstrekkers geschonken. Wat zullen deze aan ons geschonken mensen doen wanneer in het geval van een staatsbankroet en een ineenstorting van de sociale stelsels geen betalingen meer mogelijk zijn? Zullen zij zich rustig houden en zich schikken in hun lot of zullen ze halen wat ze nodig hebben?

De grote vergissing van de senioren

Afsluitend nog een aanwijzing voor de oudere lezers: met het oog op de huidige crisissituatie hoor je vanuit deze kringen heel vaak de uitspraak: “Ik ben blij dat ik al zo oud ben en mij dat alles niet meer aangaat!” Dat, beste senioren, is een verkeerde conclusie! In zijn zeer aanbevelenswaardige boek “Het staatsbankroet komt”, dat verscheen in 2010, spreekt de economische journalist Michael Grandt van een constant toenemende waarschijnlijkheid van een staatsbankroet, die over 20 jaar ongeveer 95% bedraagt. Dat betekent dus dat dit staatsbankroet op ieder moment kan plaatsvinden en dat met ieder jaar dat verstrijkt de waarschijnlijkheid toeneemt dat het komt.

Het zit in de aard der zaak dat juist de senioren zijn aangewezen op een goed functionerend gezondheids- en verzorgingssysteem. In het zorgsysteem zijn nu al problemen, hoewel we nog in goede tijden leven. In geval van een systeemcrash zullen de ouderen, als ze niet door hun kinderen verzorgd worden, eenzaam en verwaarloosd in hun eigen uitwerpselen creperen. En dit geval kan al zeer spoedig intreden. Dus: ouderdom beschermt niet tegen Merkel´s vloek.

Maar ook diegene die op leeftijd geen zorggeval wordt, is als zwakke een gemakkelijke prooi voor diegenen die met geweld zullen halen wat zij nodig hebben om te leven. Zoveel over het thema “Ik ben blij dat ik al zo oud ben”. Als u deze uitspraak weer eens hoort, doet u de desbetreffende senior dan een plezier en leg hem zijn vergissing uit.

De welvaartgedegenereerden zullen te gronde gaan

Het zal bovendien interessant zijn om te zien hoe die generaties, die niets anders kennen dan overvloed en grenzeloze vrijheid, zich zullen redden met omstandigheden zoals onze grootouders respectievelijk overgrootouders moesten meemaken. Die hadden het twijfelachtige voordeel om geboren te zijn in zulke omstandigheden en daarom helemaal niet beter wisten. Bij de welvaartgedegenereerde Duitsers van de daaropvolgende generaties zal alom sprake zijn van een gejammer en klappertanden. Wat er echter niet meer zal zijn, is een droomtherapie voor de legioenen welvaartverwende sukkels, die deze nieuwe situatie niet aankunnen.

Bron:
www.pi-news.net
Door: “Eugen Prinz”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)