Nu moet u leveren, meneer Seehofer!

(Door: Walter Ehret – Vertaling: E.J. Bron)

Het uur van de waarheid nadert. Morgen wil de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer (CSU, foto), uitleg geven over zijn aangekondigde grenssluiting. Mocht de CSU in deze kwestie door de knieën gaan, dan staat bij de aanstaande deelstaatverkiezingen in Beieren de boom in brand. De nieuwe EU-afspraken en bilaterale akkoorden van de bondskanselier zijn niet geschikt, afgezien van het doordrukken van het recht aan de Duitse grens.

Wie beweert dat het bij het door de bondskanselier na de EU-vluchtelingentop gepresenteerde akkoord alleen maar gaat om verblinding, zou wel eens gelijk kunnen hebben. Want ion het hele akkoord werd niet één bindende regeling getroffen, die Duitsland daadwerkelijk zou ontlasten. En ook de enorm aangeprezen bilaterale repatriëringsakkoorden zijn bij nader inzien waardeloos. Wie dat niet gelooft, zou een blik moeten werpen op de feiten, want reële cijfers liegen niet.

Het sprookje van de repatriëringen

Van januari 2018 tot eind mei verzocht Duitsland aan Italië om 9233 personen terug te nemen. Italië voldeed aan deze verzoeken in 8421 gevallen. In werkelijkheid werden er echter maar 1384 personen naar Italië gebracht. De rest van de bijna 7000 repatriëringen voerde Duitsland gewoon niet uit, omdat in dit land uitzettingen van asielzoekers politiek nu eenmaal niet met nadruk worden bedreven.

Zo ging het ook in het geval van Spanje. Hier werden 1849 verzoeken ingediend. Bij 1255 toezeggingen door Spanje werden slechts 172 gevallen voltrokken. In het geval van Griekenland was bij 1714 verzoeken sprake van 36 toezeggingen, waarvan vijf (!) werden uitgevoerd. De aantallen zijn afkomstig van een interpellatie van Die Linke aan de Duitse regering.

Volledig terecht moet daarom de vraag gesteld worden wat die zogenaamd met 18 landen uitonderhandelde repatriëringsakkoorden waard zijn, terwijl de Duitse regering helemaal niet bereid is om de repatriëringen naar de desbetreffende landen uit te voeren?

Daarbij komt nog dat enkele van de verkondigde repatriëringsakkoorden met meerdere landen zich nu al ontpopten als pure propaganda van de bondskanselier. Zo ontkende Tsjechië zaterdag al ooit zo´n overeenkomst te hebben ondertekend. Ook Polen en Hongarije betwisten zulke verplichtingen tegenover Duitsland aangegaan te zijn.

Bilaterale akkoorden kosten Duitsland een vermogen

En uiteindelijk is ook de vraag te stellen welke betalingsverplichtingen de Duitse Bondskanselier voor het doorzetten van het sowieso geldende recht op asiel-repatriëringen in haar bilaterale akkoorden is aangegaan.

Zoals bekend kostte de Turkije-vluchtelingendeal de belastingbetaler al € 5 miljard. Tegenover Frankrijk stemde Bondskanselier Merkel voor de terugname van enkele honderden vluchtelingen per jaar in met het Franse project van een euro-budget. Daarvoor dient Duitsland als het aan de Fransen ligt in het vervolg jaarlijks 0,55 van zijn bruto binnenlands product (bbp) aan Brussel overmaken. Dat zijn op dit moment ongeveer € 7 miljard.

De andere verplichtingen tegenover de resterende landen, waarmee de Duitse regeringscheffin haar bilaterale akkoorden wil sluiten, werden nog niet eens openbaar gemaakt. Het vermoeden dat deze eveneens verwoestend zullen zijn, is waarschijnlijk niet overdreven.

Gezien deze feitensituatie moet minister van Binnenlandse Zaken Seehofer zich er aan laten herinneren dat hij als hoogste uitvoerend ambtenaar van het land voor de uitvoering van het recht aan de grens, maar ook voor de repatriëringen uit Duitsland verantwoordelijk is. Het is politiek onacceptabel dat Bondskanselier Merkel Duitse belasting-miljarden aan bilaterale repatriëringen verspilt, die sowieso al overeenkomen met geldend recht. Temeer daar deze repatriëringen, zoals aangetoond, door de Duitse regering helemaal niet met de daarvoor benodigde doorzettingskracht worden uitgevoerd.

Repatriëringen zijn juridisch toegestaan

Ook de rechtskwestie van de toelaatbaarheid van de repatriëringen van EU-asielzoekers kan door de minister van Binnenlandse Zaken als toereikend opgelost beschouwd worden. Grondwetsdeskundige Hans-Jürgen Papier publiceerde over dit thema vandaag een openbare inschatting, volgens welke afwijzingen aan de grens volgens geldend recht “dringend geboden zijn”. Deze rechtsvisie vertegenwoordigt zoals bekend zowel de minister van Binnenlandse Zaken als zijn partij, de CSU.

Mocht minister van Binnenlandse Zaken Seehofer daarom maandag, overeenkomstig zijn aankondiging, de grenzen niet sluiten, dan zou dat niet alleen een grof verraad aan zijn ambtseed zijn, maar ook een arglistige misleiding van de kiezer en een misdaad tegen het Duitse volk. Voor zo´n breuk van trouw zou geen rechtvaardiging bestaan.

Nu moet u leveren, meneer Seehofer!

De CSU zou zich daarom warm moeten aankleden wanneer zij het haar partijvoorzitter toestaat eens temeer het bekende windvaantje na te doen om door de knieën te gaan voor de Bondskanselier. Waarachtigheid is nu gevraagd, zelfs wanneer dit de regeringscoalitie en de fractiegemeenschap met de CDU zou opblazen. Dat gebiedt het respect voor de wet en de burger.

Als de CSU in de gedaante van haar minister van Binnenlandse Zaken in deze kwestie echter weer door de knieën gaat, zal zonder twijfel de woede van de burgers bij de deelstaatverkiezingen in Beieren op 14 oktober als een tsunami over de staatskanselarij in München vegen en politiek gezien in München geen steen op de andere laten. Om dit te voorspellen heb je geen profetische gave nodig. Per slot van rekening staat 71% van de burgers in Beieren achter de CSU-plannen om de grenzen te sluiten.

Aan de lantaarnpalen zullen dan volledig terecht opnieuw de bekende verkiezingsposters van de AfD te zien zijn, met boodschappen zoals: “De AfD doet wat de CSU belooft” en “Franz Josef Strauß zou AfD stemmen”.

U kunt dus maar beter ruggengraat tonen, meneer Seehofer!

Bron:
www.pi-news.net
Door: Walter Ehret

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)