Afscheid van schoolmeester YouTube

(Door: D.G. Neree)

Sinds een jaar of tien plaats ik zo nu en dan een zelfgemaakte video op YouTube. Soms zijn dat sfeerbeelden die ik in gedachten categoriseer onder de noemer “Amsterdams Dagboek” en andere keren zijn dat registraties van gebeurtenissen zoals een debat in de Balie of een lezing van bijvoorbeeld Steve Hofmeyr of Yaron Brook.

Aangezien het mijn voornemen is om in de toekomst wat vaker dan voorheen video’s te maken en te publiceren, besloot ik om te kijken of ik hiermee enige inkomsten kan genereren. Eén van mijn video’s is immers ongeveer 100.000 keer bekeken en dan levert het toestaan van advertenties toch een niet onwelkom zakcentje op.

Na dus alle stappen doorlopen te hebben om dat mogelijk te maken, kreeg ik het bericht dat mijn videokanaal beoordeeld moest worden en dat dit pas zou gebeuren als mijn video’s in 12 maanden  100.000 uur bekeken waren en ik bovendien 1000 abonnees zou hebben. Dit blijkt dus nieuw beleid van YouTube te zijn en aangezien dit een vrij hoge drempel is, ging ik naar een alternatief zoeken.

Hierover straks meer.

Toen ik gisteren echter op Youtube wilde inloggen kreeg ik het volgende voor mijn neus:

Het betreft hier een video van een jaar of zes geleden. Ik wil hier het volgende over zeggen:

1: Blijkbaar komt YouTube “op voor ieders recht om opinies te uiten”… behalve als het islamkritiek betreft.

2: “YouTube staat het oproepen tot haat echter niet toe.” Dit is een belachelijk beleid, want veel te vaag en open voor iedere interpretatie. Ten eerste roept Edwin Wagensveld in zijn rede niet op tot haat, maar stelt hij de islamisering aan de kaak, en ten tweede hoeft “haat” op zichzelf niet slecht te zijn. Mag je een tirannieke politieke ideologie niet haten? Mag je kinderverkrachters niet haten?

3: “Dit is de eerste waarschuwing voor je account”. Wel, het is ook meteen de laatste, want in de komende dagen ga ik al mijn video’s van YouTube verwijderen en als dat gebeurd is mijn account  opzeggen.

4: “Waarschuwingen zijn niet permanent”. De opheffing van mijn YouTube-kanaal zal echter definitief en permanent zijn.

Nu kan ik bezwaar maken tegen “deze leeftijdsbeperking”. Dat is volkomen in strijd met het voorgaande. De video is immers verwijderd en er is helemaal geen sprake van leeftijdsbeperking. Hoe kan ik daar dan bezwaar tegen maken? Ik ga dat dan ook niet doen, want dat kost me veel te veel tijd en moeite. Misschien dat ik ze dit artikel stuur als het af is, daar moet ik nog even over nadenken.

Maar wat me het meeste stoort, naast dat ze met hun tengels aan mijn video’s komen, is dat ik mijn kanaal niet kan bereiken als ik niet een soort van schuldbekentenis teken door op “Ik erken” te klikken. Om mijn video’s te verwijderen en mijn account op te zeggen, moet ik toegang tot het kanaal hebben, dus word ik voor het blok gezet. Schuld bekennen of totale verbanning en confiscatie (diefstal) van mijn materiaal. Ik zal dus voor het eerste moeten kiezen en verklaar hierbij het volgende:

Ik erken helemaal niets. De toespraak van Edwin Wagensveld is geen oproep tot haat en mijn video is niet meer dan een registratie van een gebeurtenis. Edwin Wagensveld heeft niets strafbaars gedaan, dus is mijn registratie ook niet illegaal. De verwijdering van mijn video is niets anders dan politieke censuur.

Nu zag ik toch al met lede ogen aan hoe de grote mediaplatforms begonnen zijn met het afknijpen van “ongewenste” meningen en uitingen. Op Twitter worden er voortdurend accounts geblokkeerd of ge’shadowbanned’, wat wil zeggen dat iemand wel tweets kan plaatsen maar… dat niemand anders ze kan lezen. En dit zonder dat die persoon dat in de gaten heeft. Zal het mensen verbazen dat dit voornamelijk “rechtse” commentatoren zijn? De voorbeelden zijn inmiddels legio. Van Milo Yiannopoulos tot Sargon of Akkad.

YouTube heeft een andere tactiek: de “demonetization”. Video’s met “ongewenste”  inhoud worden “gevlagd” en van een waarschuwing voorzien, waardoor bedrijven daar niet meer adverteren. Bovendien krijgen ze een soort restrictie, waardoor ze minder goed zichtbaar zijn en er dus minder mensen van die video’s kennis kunnen nemen dan normaal het geval zou zijn. En dit zijn geen kleine, marginale kanalen, maar videokanalen van mensen met soms miljoenen views en honderdduizenden abonnees. Met andere woorden: ze hebben ieder een groter publiek dan de zieltogende kranten en televisie propagandakanalen. Dat zet aan het denken, niet?

Ik ben van mening dat deze platforms hiermee hun eigen graf aan het graven zijn. YouTube is immers groot geworden door individuele, onafhankelijke creaties en met name die welke origineel, out of the box, controversieel en schokkend waren. Dit zijn ze nu aan het kapot maken en daarmee hun eigen succes. Steeds meer onafhankelijke videomakers zullen YouTube de rug toekeren en zeker degenen die bij voorbaat al vermoeden dat hun video’s negatief beoordeeld zullen worden. De originele scheppers zullen andere platforms vinden, zoals Bitchute en het gezicht van YouTube zal steeds meer bepaald worden door de grote persbureaus en daardoor saai en irrelevant worden waar het vernieuwende inhoud betreft.

Ik neem dus afscheid van YouTube en heb gisteren een account aangemaakt op Bitchute. (https://www.bitchute.com/channel/zpbq4YyzYkny/) Een aantal van de video’s die op YouTube staan, zal ik weer uploaden naar Bitchute en ik ben met een aantal nieuwe producties bezig, die daar ook zullen komen te staan. Eén van de eerste video’s die ik daar zal plaatsen, zal uiteraard de toespraak van Edwin “Utrecht” Wagensveld zijn.

Vreemd genoeg heeft deze actie van YouTube mijn enthousiasme om weer “aan het werk” te gaan een flinke opleving gegeven.

Met dank voor de aandacht.

Door:
D.G. Neree
(voor www.ejbron.wordpress.com)